Εχθές ολοκληρώθηκε το πρώτο μέρος της Κιθαρωδίας, του Αντώνη Μιτζέλου και της παρέας του, από τις σειρές εμφανίσεων που θα συνεχιστούν στο Half Note.
O Αντώνης Μιτζέλος, μαζί με τους AnimaCorda και την Μαριάννα Πολυχρονίδη, μας προσφέρουν ένα (υπερ) ακουστικό θέαμα για όλους.
Σε ένα γεμάτο δίωρο πρόγραμμα, ακούσαμε τραγούδια από ολόκληρη την διαδρομή του Αντώνη στην μουσική του πορεία. Ακούσαμε Τερμίτες, ακούσαμε τραγούδια από προσωπικά album αλλά και τραγούδια, εννοείται, που είτε λίγο είτε πολύ έχει βάλει τα χεράκια του. Επίσης ακούσαμε κομμάτια των AnimaCorda και κάποιες επίσης νεότερες συνθέσεις που δεν έχουν δισκογραφηθεί ακόμα.
Κατά την γνώμη μου όσοι βρέθηκαν στο Half Note αυτό το 3ήμερο, γνώριζαν πάνω – κάτω τι θα απολαύσουν. Απολαύσαμε λοιπόν κάτι το διαφορετικό. Ναι. Ένα πρόγραμμα που μας αφήνει όλους ικανοποιημένους.
Η χημεία του Αντώνη μαζί με τους AnimaCorda έχει πετύχει 100%. Είτε είναι σε instrumental συνθέσεις είτε σε κομμάτια με φωνητικά, το αποτέλεσμα είναι απίστευτο. Είτε ακούς 3 κιθάρες να έχουν πάρει φωτιά, είτε 2 κιθάρες κι ένα μαντολίν0, οι μελωδίες και τα συναισθήματα είναι στα ύψη.
Το μόνο που δεν μπορούσα να φανταστώ, είναι η φωνή της Μαριάννας Πολυχρονίδη. Γνωρίζετε ότι είναι ηθοποιός και πιθανώς όλο και κάπου να την έχετε παρακολουθήσει. Εγώ όμως δεν φανταζόμουν πως θα κόλλαγε σε όλο το σύνολο με τους υπόλοιπους 3. Κατ’αρχήν να αναφέρω πως είναι μια πολύ γλυκιά παρουσία, και όντως όποιος την ακούσει ανταμοίβεται. Είναι η φωνή που δεν αντιγράφει καμία άλλη όταν τραγουδάει, είναι η φωνή που θες να ξεφύγει λιγάκι, και σου αρέσει.
Η Κιθαρωδία μετά την εισαγωγή του Αντώνη και της κιθάρας του, ξεκίνησε με instrumental κομμάτι, το Opus I.
Στη συνέχεια ακούσαμε στην φωνή τον Αντώνη και σιγά σιγά και την Μαριάννα.
Ακούσαμε συνθέσεις που έχουν τραγουδήσει οι: Κότσιρας, Μαχαιρίτσας, Άσιμος, Αλεξίου, Αρβανιτάκη και άλλων που έχει συνεργαστεί ο Αντώνης Μιτζέλος.
Η ατμόσφαιρα ήταν πολύ ζεστή, σα να έβλεπες τους φίλους σου επάνω στη σκηνή, δεν έλειψαν τα αστεία και ο διάλογος με το κοινό.
Προσωπική μου αγαπημένη στιγμή, το Angels Dance. Αγαπημένο instrumental κομμάτι, που πολύ θα το γνωρίζουν ως “Νά’φευγα” από τον Γιάννη Κότσιρα. Αμέσως μετά στο μυαλό μου έρχεται μια νεότερη σύνθεση, που δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα, μια σύνθεση που την άκουσα για πρώτη φορά, και εχθές συγκεκριμένα το ακούσαμε 2 φορές, μια ήταν στο encore, αφού το ζήτησε το κοινό. Το κομμάτι είναι το Έλα μου και μπορείτε να το βρείτε σε μια διαφορετική εκτέλεση από αυτή που το ακούσαμε εμείς, στο Youtube.
Τελικά έκανε πράξη αυτό που μου είπε εχθές, πήραν οι κιθάρες φωτιά.
Οι εμφανίσεις θα συνεχιστούν τις Δευτέρες του Νοεμβρίου και του Δεκεμβρίου στο Half Note. Συνιστώ σε όλους και όλες να δουν τους καλλιτέχνες από κοντά. Στις επόμενες εμφανίσεις που θα δούμε θα εμφανιστούν κι άλλοι καλεσμένοι όπως πχ Γ. Κότσιρας, και άλλοι.
Το άρθρο αυτό, αν συνεχίσετε να το διαβάζετε, δεν αναφέρεται μόνο στην χθεσινή εμφάνιση του Αντώνη, αλλά σε μια προσωπική άποψη και συμπάθεια, όχι σε ένα μουσικό, αλλά σε έναν άνθρωπο. Μπορεί να γεγονότα να είναι λίγο μπερδεμένα, αλλά έτσι τα θυμάμαι…
Τον Αντώνη Μιτζέλο, του μίλησα για πρώτη φορά πριν 1-2 χρόνια, όταν έκανε κάποιες εμφανίσεις με τον Γιάννη Κότσιρα, για την επέτειο κάποιων ετών για μια μουσική σκηνή στην πλάκα.
Αυτή όμως δεν ήταν η πρώτη φορά που προσπάθησα να τον συναντήσω από κοντά. Είχε γίνει μια προσπάθεια να τον συναντήσω από κοντά κάποιο καιρό πριν από το παραπάνω γεγονός. Εκείνο το βράδυ λοιπόν, αφού νομίζω είχα μιλήσει μαζί του στο ίντερνετ, ξεκινάω να πάω προς το Live. Κάποια στιγμή στην μέση του δρόμου, ενώ οδηγούσα μόνος μου, δίπλωσα από τους πόνους. Δεν πήγα ποτέ σε εκείνο το Live, πήγα όμως στο νοσοκομείο.
Αφού λοιπόν έχασα εκείνη την ευκαιρία, έρχεται σε μικρό χρονικό διάστημα το Live του με τον Κότσιρα.
Αφού φτάνω στην Πλάκα, μπαίνοντας στο μαγαζί, τον βλέπω να κάθεται με μια παρέα σε έναν καναπέ. Στην παρέα και ο Γιάννης Κότσιρας. Βλέπω τον Αντώνη και πάω και του μιλάω, του αναφέρω το γεγονός, και μάλλον το θυμήθηκε πως δεν είχα μπορέσει να τον δω από κοντά λόγω του παραπάνω γεγονότος.
Και πως ξεκίνησε όλη η επαφή; Και γιατί του μιλάω;
Όλο αυτό ξεκίνησε κάποια στιγμή που μπήκα σε ένα προφίλ στο Myspace, και άκουσα απίστευτα πράγματα. Μπορεί να μην είμαι δημοσιογράφος, μπορεί να μην ξέρω να γράφω καλά, αλλά γράφω αυτά που νιώθω.
Όσοι με ξέρετε προσωπικά, ή αν ακούτε την εκπομπή γνωρίζετε πως είμαι ένας heavy μεταλλάς. Χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι… ή μάλλον σημαίνει πολλά… Εμείς οι heavy μεταλλάδες, παραδεχόμαστε οτιδήποτε είναι ποιοτικό και ας μην ανήκει στο χώρο του heavy metal. Δυστυχώς αυτό δε συμβαίνει και με φίλους που αρέσκονται σε διαφορετικά μουσικά είδη. Αυτή είναι άλλη συζήτηση… Τέλος πάντων…
Αυτό που άκουσα ήταν πέρα για πέρα απίστευτο. Νόμιζα ότι άκουγα έναν Criss Oliva, μαζί με ένα Steve Vai με αρκετά μοντέρνα στοιχεία και ήχο. Αυτά που άκουγα δεν είχαν τίτλους, ήταν demo 1, demo 2, κτλ. Αυτός ήταν ο λόγος που ενώ γνώριζα τον Αντώνη ως καλλιτέχνη, ένιωσα την ανάγκη να τον γνωρίσω από κοντά.
Οι συνθέσεις αυτές δεν ήταν του Αντώνη Μιτζέλου. Ήταν του Μιτζέλου². Αναζητήστε, ψάξτε… Δεν θέλω να πω περισσότερα. Δεν θέλω να ξυπνήσω αναμνήσεις. Θέλω να μάθουμε. Και όπως στο αφιέρωμα για τoν Jason Becker, απλά ζήστε…
Ένας γνωστός μου είχε την ευκαιρία και μοιράστηκε την σκηνή με τον Αντώνη… κάποια στιγμή ελπίζω κι εγώ, για 4 λεπτά… για ένα Angels Dance…
Ευχαριστούμε Αντώνη…
