Όταν το 1995 οι Last Drive αποφάσισαν να σταματήσουν την πορεία τους ήμουν σίγουρος ότι αυτοί οι πρωτεργάτες της Ελληνικής αγγλόφωνης σκηνής δεν θα καθόντουσαν ήσυχοι. Όπερ και εγένετο καθώς τα πρώην μέλη των Last Drive δημιούργησαν τους Earthbound ( Αλέξης Καλοφωλιάς με τον Θάνο Αμοργινό) και τους Blackmail που ήταν παιδί του Γιώργου Καρανικόλα ήδη από το 1993.
Οι Blackmail, με ήδη τρία άλμπουμ στις πλάτες τους μέχρι το 2002 ((Life after Death / 1993, Overexposed / 1995, Seven / 2001), έδειχναν ότι θα σταματούσαν την πορεία τους, ιδιαίτερα μετά την επανένωση των Last Drive και μετά. Όμως το 2010 ο Καρανικόλας και η παρέα του ξαναμπήκαν στο στούντιο και σήμερα μας δίνουν την τελευταία τους δουλειά.
Μια νέα δουλειά που από το όνομα του συγκροτήματος ακόμα μας δείχνει ότι διαφοροποιείτε από όλες τις προηγούμενες. ΒLML πλέον το όνομά τους και “The Gift” το όνομα του άλμπουμ. Post psychedelic ύφος με κιθαριστικές μελωδίες και εκρηκτικά instrumental themes, συνοδευμένα από βιόλες, πιάνο, hammond, σκοτεινές μπασογραμμές και ποπ μπιτ αποτελούν τον ήχο των 11 ολοκληρωμένων τραγουδιών που περιέχονται στον δίσκο.
Στο εναρκτήριο κομμάτι “Godless” μας δείχνουν ότι η έμπνευση ήταν μόνιμος σύντροφος των δημιουργών του δημιουργώντας ένα αψεγάδιαστο σύνολο. Αυτήν την αίσθηση την έχουμε και σε όλο τον δίσκο.
Στο “Tell Me Dark” έχουμε την επιστράτευση keyboards και βιόλας που γεμίζουν τον ήχο της μπάντας και διαδραματίζουν καταλυτικό ρόλο στη διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος. Οι ψυχεδελικές επιρροές των προγενέστερων κυκλοφοριών τους είναι εμφανείς και εδώ, ενταγμένες όμως αρμονικά υπό τη σκέπη του πιο σκοτεινού κλίματος που αποπνέει το “The Gift”.
Το “Death Ray”, ένα κλασικό ροκ κομμάτι με “ανατολίτικες» επιρροές στα riff, στιβαρή μπασογραμμή που παίρνει πάνω της το κομμάτι και κορύφωση στο εκπληκτικό instrumental μέρος του από το 4:20 και ύστερα.
Το “Love Is Lightning” είναι ένα πραγματικά πολύ μεγάλο τραγούδι που αξίζει να μπει στο πάνθεον του αγγλόφωνου ελληνικού ροκ. Μια jazz προσέγγιση από κιθάρα, ντραμς, μπάσο και τα κιθαριστικά μέρη να κινούνται στα όρια της ψυχεδέλειας. Η συνέχεια είναι σχεδόν το ίδιο ποιοτική με το “Flight”. Στο “Devil’s Toy” συμμετέχουν και οι Καλοφωλιάς και Αμοργινός αλλά περιέργως είναι το επόμενο, “Monkey Brain”, που θα μπορούσε να βρίσκεται στο “Heavy Liquid” των Last Drive κι ας συμμετέχει σε αυτό μόνο ο Χρήστος Μιχαλάτος από τους αρχικούς Last Drive.
Το φινάλε έχει δύο κομμάτια εκ διαμέτρου αντίθετα μεταξύ τους. Το “Sirens” με την ποιο ποπ κατεύθυνση του είναι για μένα η ποιο χαρούμενη στιγμή του άλμπουμ. Το τελευταίο κομμάτι “Hermione’s Sleep Code” που βασίζεται στο βιολί και τη βιόλα των Μιχάλη Βρεττά και Άρη Ζέρβα αντίστοιχα είναι εξ’ ολοκλήρου ορχηστρικό, μαεστρικά συναρμολογημένο. Από τα καλύτερα κλεισίματα δίσκων.
Tο “Τhe Gift” είναι πραγματικό δώρο για τους λάτρεις της ελληνικής αγγλόφωνης σκηνής.