Ένα ανάθεμα, μια κραυγή παντού. Αυτό το γιατί που καθημερινά βασανίζει τον άνθρωπο. Το άδικο γιατί.Στίχοι
Ανάθεμα τον αίτιο κι ας το ’χει αμαρτία, κι ας το χει αμαρτία. Να χωριστούμε αγάπη μου, χωρίς καμιά αιτία, χωρίς καμιά αιτία.
Συ μπαξές κι εγώ φυντάνι, να σ’ απαρνηθώ δεν κάνει.
Χελιδονάκι θα γενώ, και θα ρθω στην αυλή σου και θα ρθω στην αυλή σου. Να κάνω πως επέθανα, για να γενώ δική σου, για να γενώ δική σου.
Σάλτα κι άρπα με απ’ το κύμα, μην πνιγώ κι έχεις το κρίμα.
Αγάπα με πουλάκι μου όπως μ’ αγάπας πρώτα, όπως μ’ αγάπας πρώτα. Τα ξένα λόγια μην ακούς Μον’ την καρδιά σου ρώτα, μον’ την καρδιά σου ρώτα.
Κλαίει η καρδιά μ’ και δε μερώνει, σαν της ερημιάς τ’ αηδόνι.
Θα το ’χω το παράπονο, σε όλη τη ζωή μου, σε όλη τη ζωή μου. Όταν σε συλλογίζομαι, θα λιώνει το κορμί μου, θα λιώνει το κορμί μου.
Να μ αφήνανε να σε βρω, μέρα νύχτα να σε βλέπω. Συ μπαξές κι εγώ φυντάνι Να σ’ απαρνηθώ δεν κάνει.
Ανάθεμα τον αίτιο κι ας το ’χει αμαρτία, κι ας το χει αμαρτία. Να χωριστούμε αγάπη μου, χωρίς καμιά αιτία, χωρίς καμιά αιτία.
Συ μπαξές κι εγώ φυντάνι, να σ’ απαρνηθώ δεν κάνει.
Αγάπα με πουλάκι μου Όπως μ’ αγάπας πρώτα, όπως μ’ αγάπας πρώτα. Τα ξένα λόγια μην ακούς Μον’ την καρδιά σου ρώτα, μον’ την καρδιά σου ρώτα.
Σάλτα κι άρπα με απ’ το κύμα, μην πνιγώ κι έχεις το κρίμα.
Θα το ’χω το παράπονο, σε όλη τη ζωή μου, σε όλη τη ζωή μου. Όταν σε συλλογίζομαι, θα λιώνει το κορμί μου, θα λιώνει το κορμί μου.
Κλαίει η καρδιά μ’ και δε μερώνει, σαν της ερημιάς τ’ αηδόνι.
