Tο blues rock revival καλά κρατεί… Η solo επιστροφή του κύριου Jack White είναι αρκετά παραπάνω από “ικανοποιητική” και λίγο πιο κάτω από “εντυπωσιακή”! Έντονα προσωπικό, το νέο αυτό album είναι περισσότερο blues και μελωδικό, παρά garage και κιθαριστικό. Τα χαρακτηριστικά “Jack White” κιθαριστικά solos βέβαια δε λείπουν, αλλά ούτε έχουν τη βαρύτητα που είχαν στο παρελθόν. Το κενό έρχεται να καλύψει το πιάνο (με κεντρικότατο ρόλο στις ενορχηστρώσεις), το οποίο σε συνδυασμό με την καθαρή παραγωγή και τους χαμηλούς τόνους σε πολλά από τα κομμάτια, ενισχύει αυτόν τον προσωπικό τόνο.
Η διπλή επίθεση των “Missing Pieces” και “Sixteen Saltines” που ανοίγει το δίσκο θυμίζει τις καλύτερες ημέρες των White Stripes. Η ενδοσκόπηση των “ Love Interruption”, “Blunderbuss” και “Weep Themselves To Sleep” ταιριάζει στην πιο κινηματογραφική, soundtrack-ική πλευρά της δουλειάς του, ενώ φροντίζει να τιμήσει και τις garage-boogie ρίζες του στο δεύτερο μισό του άλμπουμ.
Πρόκειται για πολύ καλή και δυνατή κυκλοφορία με τουλάχιστον 4-5 singles, άφθονη ενέργεια, εξαιρετική δομή, τεχνική, αλλά και συναίσθημα. Λίγο πιο πολλή φαντασία χρειαζόταν μόνο για να απογειωθεί και να φτάσει τα επίπεδα των καλών δίσκων των White Stripes. Αυτά παθαίνεις όταν θέτεις τον πήχη τόσο ψηλά!
