Κείμενο : Βασίλης Κομύτης
Φωτογραφίες : Στάθης Κατάρας
Βίντεο : Ολόγραμμα
Λάμδα λ -Σκοτεινοί αλλά Όμορφοι…
Η αλήθεια είναι ότι η προσμονή τριών χρόνων απ΄ το τελευταίο live άξιζε. Τρίτος δίσκος (ψηφιακός μέχρι την έκδοση του βινυλίου), ‘’ΤΡΙΑ’’ ο τίτλος του, τρία χρόνια να κάνουν live, αλλά δεν μπορείς να πεις μόνο τρία πράγματα για τους λάμδα. Ένα live συγκινητικό, ένας χώρος γεμάτος, μια βραδιά που παίχτηκαν όλα τα τραγούδια του νέου δίσκου, σχεδόν όλα (παρά ένα) του δίσκου “’επόμενη μέρα’’ και τα μισά από τον ομώνυμο “λάμδα’’. Αυτό λέγεται παρουσίαση, να παίζεις τη μουσική σου.
Ο χώρος ίσως είναι ένας από τους δύο τρεις χώρους της Αθήνας που μπορεί να υποστηρίξει αυτού του είδους τη μουσική. Όπως παλιά στα ορθάδικα, μπαίνεις στο σκοτάδι του και βγαίνεις στο φως. Έτσι συνέβη και χθες, όχι έτυχε απλά πέτυχε, από τη μουσική και τα λόγια του Παντελή Νικηφόρου που υπογράφει όλους τους στίχους και τραγουδάει. Ευχάριστη έκπληξη η Εύα Λαύκα, που με τα φωνητικά της χρωμάτισε διαφορετικά τις αρχικές εκτελέσεις των κομματιών που συμμετείχε. Το πιο όμορφο απ΄ όλα είναι η συλλογική προσπάθεια της παρέας αυτής. Πέντε βασικά μέλη που κάνουν τα πάντα ταυτόχρονα και γίνονται ένα. Αποτέλεσμα ιδανικό για να βγαίνει το τραγούδι σωστό και ωραίο. Ήδη βρίσκει τον δρόμο της σε ένα ταξίδι δημιουργικής σιωπής.
Οι μουσικές της μπάντας σε απογειώνουν και σε προσγειώνουν σε άλλη εποχή, διαθέτουν μια κρυφή λαϊκότητα την οποία πρέπει να ψάξεις, πως:;;; ακούγοντας τους καιρό διαβάζοντας τους με θέληση μόνο έτσι θα νιώσεις πρέπει ένα εντρυφήσεις. Άλλωστε η μουσική των λάμδα δεν αφορά το περιστασιακό και πρόσκαιρο. Έχει κοινό βαθιά σκεπτόμενο, που προβληματίζεται μα ταξιδιάρικο. Το έβλεπες στο live στα πρόσωπα και στα σώματά τους. Ακολουθούσε τους ρυθμούς των τραγουδιών, άνοιγε και έκλεινε τα μάτια σχεδόν όπως τα φώτα της σκηνής και σιγοτραγουδούσε όλα τα τραγούδια με παλμό σιωπηλό όπως τους πρέπει.
Για τους λάμδα η όλη κατάσταση της τελευταίας τριετίας (στην Covid εποχή, καραντίνα, αποχή από τα live) λειτούργησε υπέρ τους. Μουσικός δεν χρειάζεται να είσαι. Να ακούς μουσική, να έχεις μάτια και αυτιά ανοιχτά, να ψάχνεις, κι έτσι θα οσφραίνεσαι τα νέα πρόσωπα, την νέα γενιά που έρχεται. Σίγουρα η μπάντα θα αφήσει το στίγμα της. Η παρέα αυτή θα πάει πολύ μακριά, γιατί έχει σκύψει το κεφάλι και δουλεύει – δουλεύει – δουλεύει… Έχει γράψει εκατοντάδες χιλιόμετρα πρόβας και αυτό φάνηκε χθες. Το να καταφέρνεις να βγάζεις τον ήχο του ψηφιακού σου ηχογραφήματος στο live, είναι η πιο σοβαρή προϋπόθεση για να παίξεις ζωντανά. Απαιτεί δύο πράγματα: εργατοώρες στις πρόβες από την μπάντα και ακριβής απόδοση του ήχου της. Γιαυτό και η αναφορά στον ηχολήπτη Γιάννη Ταβουλάρη. Έγινε μέρος και μέλος του σχήματος ώστε να μιλάνε την ίδια γλώσσα για να βγει αυτό το αποτέλεσμα.
Χαρακτηριστική η εσωτερικότητα του τραγουδιστή στη φωνή και στη σκηνική παρουσία. Λιτός (μόνο αρνητικό δεν είναι αυτό), αλλά βαθύς και περιεκτικός. Το χαμόγελο που έσκασε με το πέρας του προγράμματος στο ατελείωτο χειροκρότημα, ήταν ένα ελάχιστο δείγμα πόση αλήθεια και φως κρύβει μέσα του. Μπορεί να μην είχαμε επιστροφή του σχήματος στο stage παρά τη διάθεση και επιμονή του κοινού, αλλά σίγουρα ο κόσμος έφυγε χορτάτος.
Λάμδα να είστε υγιείς και χαρούμενοι. Τα καλύτερα πιο όμορφα έρχονται.
οι λάμδα είναι οι:
Παντελής Νικηφόρος (τραγούδι – κιθάρες),
Κώστας Κωστίδης (πλήκτρα – πιάνο – βιμπράφωνο),
Βασίλης Τυρανόπουλος (κιθάρες – βιμπράφωνο – πλήκτρα),
Χάρης Παρασκευάς (μπάσο – πλήκτρα – βιμπράφωνο – φωνητικά – κρουστά),
Θοδωρής Σοφόπουλος (ντραμς)
Η Εύα Λαύκα συμμετείχε στο live με τα φωνητικά της.
