Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 20 ετών, ο Mark Lanegan έχει αφήσει το δικό του ανεξίτηλο σημάδι στη σύγχρονη ροκ σκηνή. Μεταξύ 1985 και 1996, υπηρέτησε ως ο τραγουδιστής και ο άνθρωπος μπροστά για τους Screaming Trees, μια μπάντα που ήταν από αυτές που καθόρισαν την μουσική σκηνή του grunge στο Seattle. Από το 1990 και μετά ξεκίνησε την σόλο καριέρα του, ως τραγουδιστής-τραγουδοποιός με υλικό βαθιά επηρεασμένο από τα μπλουζ. Ο Mark Lanegan χαρακτηρίζεται από την βαθιά μπάσα και τραχιά φωνή του και από τους βαθύτατα στοχαστικούς στίχους του. Ο Lanegan, όμως, όπως και πολλοί από τους φίλους του από τη grunge σκηνή του Σιάτλ, αντιμετώπισε μια πληθώρα από προσωπικούς δαίμονες στην πορεία του για την επίτευξη του καλλιτεχνικού του οράματος. “Σκέφτηκα ότι, αν υπάρχει ένας λόγος στο να είμαι εδώ», είπε Lanegan, “υποθέτω ότι είναι για να κάνω μουσική. Θα προσπαθήσω, με όποιο τρόπο μπορώ, για να γίνει λίγο πιο θετική . Ελπίζω να να τα καταφέρω. “

Ο Mark Lanegan μεγάλωσε στο Ellensburg, στην Ουάσιγκτον, μια μικρή πόλη περίπου 1 ώρα από το Σιάτλ. Άκουγε country και folk από Johnny Cash, Willie Nelson, και τους Kingston Trio. “Αγαπημένη μου συλλογή ήταν η “Songs of the Haunted House”, μια συλλογή της Disney που ήταν η έμπνευσή μου για την συνέχεια. Στην πραγματικότητα είναι ακόμα ένα από τα αγαπημένα μου”. Ο Lanegan την χρονιά της αποφοίτησής του καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης για κατοχή και χρήση ναρκωτικών, αν και τελικά κατάφερε να την αποφύγει μπαίνοντας σε ένα πρόγραμμα απεξάρτησης.

Ο Lanegan, κατά την διάρκεια των σχολικών του χρόνων γνωρίστηκε με τους αδελφούς Van και Gary Lee Conner, που επίσης είχαν τις ίδιες μουσικές κατευθύνσεις . Αρκετά χρόνια μετά το γυμνάσιο, στις αρχές του 1980, οι τρεις φίλοι επανενωθηκαν και μαζί με τον ντράμερ Mark Pickerel δημιούργησαν τους Screaming Trees. Μέσα στα επόμενα λίγα χρόνια, οι Screaming Trees κυκλοφορήσαν πολλά άλμπουμ, συμπεριλαμβανομένων των Invisible Lantern το 1988 και το Buzz Factory το 1989, και έχτισαν μια σταθερή ομάδα οπαδών. Ο Lanegan και οι Screaming Trees έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του grunge στο Σιάτλ, αλλά η τετράδα, γνωστή για τον αλκοολισμό τους, τις φασαρίες εντός και εκτός μπάντας, καθώς και τις έντονες διαμάχες μεταξύ τους, ποτέ δεν κατάφεραν να εξαργυρώσουν την επιτυχία τους όπως οι Nirvana.

Το 1990 Lanegan ξεκινά την σόλο καριέρα του, ενώ διατηρούσε ακόμα την εμπλοκή του με τους Screaming Trees. Αρχικά είχε προγραμματιστεί να ηχογραφηθεί ένα EP με τραγούδια μπλουζ και την συμμετοχή των Kurt Cobain, Pickerel και Chris Novoselic. Οι ηχογραφήσεις, ωστόσο, ποτέ δεν ολοκληρώθηκαν, και έτσι ο Lanegan κυκλοφόρησε το πρώτο σόλο άλμπουμ του “ The Winding Sheet”. Το άλμπουμ φιλοξενεί στα credits τα ονόματα των -τότε όχι τόσο γνωστών- Kurt Cobain και Christ Novoselic. Ο μακαρίτης Cobain συμμετέχει με τα φωνητικά του στο “Down In The Dark”, ενώ μαζί με τον Novoselic συνοδεύουν τον Lanegan στη διασκευή του “Where Did You Sleep Last Night” του Leadbelly, που οι ίδιοι αργότερα έκαναν πασίγνωστη στο θρυλικό unplugged album των Nirvana. Το πραγματικό σοκ για τους οπαδούς των Screaming Trees, όμως, ήταν η χαμηλών τόνων προσέγγιση του Lanegan για τη σόλο καριέρα του, καθώς χρησιμοποίησε ακουστικές κιθάρες για να ερμηνεύσει τους στίχους του. Κίνηση η οποία άφησε το άλμπουμ αυτό χαμηλά σε πωλήσεις. Η συνέχεια ήταν το 1994 με το άλμπουμ “Whiskey for the Holy Ghost”, όπου και έφερε τη σόλο καριέρα του Lanegan στο προσκήνιο. “Το “Whiskey for the Holy Ghost μιλά με μια ήσυχη αλλά ατσάλινη αυτοπεποίθηση ενός καλλιτέχνη για το δικό του ξεχωριστό όραμα» έγραψε ο Mark Deming στο All Music Guide. Ποτισμένο με τσιγάρο και αλκοόλ (όπως δείχνει άλλωστε και το εξώφυλλο), το συγκεκριμένο album έχει να επιδείξει τους πιο εύθραυστους, τους πιο ανατριχιαστικούς στίχους που ο Lanegan έχει γράψει ποτέ. Κομμάτια όπως το “Borracho” με τις «βρώμικες» κιθάρες, το “The River Side”, το “House A Home” και το “Riding The Nightingale” πάντοτε θα συγκινούν στο άκουσμά τους, χάρις στην ειλικρινή ερμηνεία του Lanegan.

Μετά την κυκλοφορία του “Whiskey for the Holy Ghost”, ο Lanegan επέστρεψε στους Screaming Trees για να ηχογραφήσουν το άλμπουμ ”Dust”. Κυκλοφόρησε το 1996, το grunge είχε αρχίσει να «πνέει τα λοίσθια» και, πέρα από τον έτσι και αλλιώς μουντό ουρανό του Seattle, την ατμόσφαιρα βάραινε και ο «κρότος» της αυτοκτονίας του Kurt Cobain. Οι Screaming Trees δεν έμειναν ανεπηρέαστοι και στο “Dust” φίλτραραν την απογοήτευση και την κατάθλιψη τους μέσα από κομμάτια όπως το “Dying Days” και το “Sworn And Broken”, σε ένα γκρίζο δίσκο σε όλο του φάσμα, από το εξώφυλλο έως την «ασήκωτη» φωνή του Lanegan, επιβεβαιώνοντας απόψεις πως «άμα είσαι ευτυχισμένος, δε γράφεις καλή, αληθινή μουσική…». Ηταν το τελευταίο άλμπουμ του συγκροτήματος, αφήνοντας ελεύθερο τον Lanegan να ακολουθήσει τη σόλο καριέρα του. Όταν ρωτήθηκε, λίγα χρόνια μετά, αν είχε ενοχληθεί από την έλλειψη εμπορικής επιτυχίας των Screaming Trees, ο Lanegan απάντησε: «Όχι, πραγματικά. Είμαι αρκετά ευχαριστημένος που το έχω αφήσει πίσω μου. Τότε ή μουσική και η ζωή μας είχε σημασία. Δεν μπορώ να σκεφτώ κανένα λόγο για να επανέλθω σε αυτό. Δεκαπέντε χρόνια ήταν αρκετά”.

Το 1998 o Lanegan επιστρέφει με το τρίτο σόλο άλμπουμ του “Scraps at Midnight”. Όπως και με τις προηγούμενες δουλειές του, το υλικό του είναι επηρεασμένο βαθιά από την folk και το μπλουζ, ενώ επίσης επεκτείνεται σε προσωπικά συναισθήματα του καλλιτέχνη. Οι fans του Lanegan έλαβαν μια ευχάριστη έκπληξη, το 1999, όταν κυκλοφόρησε το “I’ll Take Care of You”, δεύτερη κυκλοφορία του σε δύο χρόνια. “Ακόμα κι αν νομίζετε ότι τα έχετε ακούσει όλα από Lanegan στο παρελθόν», έγραψε ο Steve Huey στο All Music Guide, “το “I’ll Take Care of You”πραγματικά είναι ένα από τα πιο προσιτά και συναισθηματικά άλμπουμ του”.

Το 2000 ο Lanegan προσωρινά ξαναενώνεται με τους Screaming Trees για μια περιοδεία. Το 2002 άρχισε μια μικρή συνεργασία με τους Queens of the Stone Age (QOTSA). Το 2003 ηχογραφεί το “Here Comes That Weird Chill” με το alter ego project του, τους Mark Lanegan Band.

Ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια στην ανάπτυξη του Lanegan ως καλλιτέχνη ήταν η κατάχρηση ναρκωτικών. “Η μόνη φορά που θα μπορούσα να εργαστώ … ήταν όταν σταματούσα για λίγο την χρήση”, δήλωσε στους Times του Σιάτλ. “Γι ‘αυτό σε 10 χρόνια έκανα μόνο τρία άλμπουμ. Δεν ήταν κάτι που ήμουν ικανός να κάνω.” Η κατάχρηση της ηρωίνης, της κοκαΐνης και κρακ άφησε τελικά τον Lanegan πολύ άρρωστο. Είχε παρακολουθήσει μια σειρά από φίλους, συμπεριλαμβανομένου του Kurt Cobain, να γίνονται θύματα των ναρκωτικών, και φοβήθηκε ότι ήταν στον ίδιο δρόμο. “Σχεδόν πέθανα πολλές φορές», δήλωσε στους Times του Σιάτλ. «Οι φίλοι μου όμως πέθαναν όλοι”. Με τη βοήθεια του προγράμματος Musicians Assistance Program, μπήκε σε πρόγραμμα απεξάρτησης στην Καλιφόρνια και μάλλον τα καταφέρνει.

Τον Αύγουστο του 2004 Lanegan κυκλοφόρησε το “Bubblegum”, ένα άλμπουμ που ερεύνησε βαθιά στο παρελθόν του. Κάθε άλλο παρά «τσιχλόφουσκα» ήταν το “Bubblegum”. Η καλύτερη δουλειά του Lanegan άφηνε φανταστική γεύση στο πρώτο άκουσμα, αλλά, σε αντίθεση με μια τσιχλόφουσκα, το κάθε «μάσημά» της ήταν και πιο απολαυστικό. Ίσως ο πιο rock solo δίσκος του Lanegan και με all-star συμμετοχές, όπως αυτές της PJ Harvey, τoυ Josh Homme και των Izzy Stradlin και Duff McKagan. Ένα άλμπουμ που δε θα βαρεθούμε ποτέ να ακούμε, περιμένοντας ένα αλμπουμ- άξιο διάδοχο του “Bubblegum”, καθώς το συγκεκριμένο είναι και η τελευταία, μέχρι στιγμής, σολο δουλειά του Lanegan. Τραγούδια όπως το “Methamphetamine Blues” είναι η επιστροφή στην παραδοσιακή αγροτική μπλουζ, αλλά με αναφορές στον πόνο της εξάρτησης από τα ναρκωτικά. “Σίγουρα δεν ακούγεται σαν μια ζωή που οι περισσότεροι από μας θα επιθυμούσαν να ζήσουν», σημείωσε ο Mark Deming στο All Music Guide, «αλλά κάνει για την τέχνη των κολασμένων.” Ο Lanegan περιλαμβάνει επίσης ένα σπάνιο ντουέτο με την PJ Harvey στο “Hit the City.”
“Όσον αφορά την σύνθεση των τραγουδιών», έγραφε ο Sam Taylor στον Observer του Λονδίνου, “ο Lanegan έχει κινηθεί μακριά από τη δισδιάστατη συμβατική heavy rock προς ένα πιο μυστηριώδες, blues τοπίο.”

Το 2005 συνεργάζεται με ένα απίθανο εταίρο την Isobel Campbell, πρώην μέλος της Σκωτσέζικης ποπ μπάντας Belle and Sebastian) και κυκλοφορούν το κατά γενική ομολογία εύηχο “Ballad of the Broken Seas”.

O Lanegan επέστρεψε στους Queens Of The Stone Age στο τέλος του 2004 για να ηχογραφήσει το “Lullabies to Paralyze” (κυκλοφόρησε το 2005), και συμμετείχε στην περιοδεία κατά τη διάρκεια της άνοιξης του 2005. “Η σχέση μου με αυτά τα παιδιά είναι ένα από τα πιο ικανοποιητικά το γεγονότα που είχα στην ζωή μου», δήλωσε στην Christina Fuoco στο Live Daily. “Είναι υπέροχο να παίζω, ουσιαστικά με τους καλύτερους φίλους μου.” Πριν τελειώσει η περιοδεία , ο Lanegan εγκατέλειψε το συγκρότημα, αναφέροντας εξάντληση, αλλά επέστρεψε και πάλι αργότερα. Μιλώντας για τις διαφορές μεταξύ των QOTSA και Screaming Trees, ο Lanegan είπε στην Fuoco: “Είναι όλα rock’n’ roll για μένα. Μια μπάντα είναι μια μπάντα , δεν υπάρχουν ριζικές διαφορές. Είναι όλα ροκ μουσική…”

1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. […] Ο Αμερικανός μουσικός, τραγουδιστής και τραγουδοποιός Mark Lanegan (Mark William Lanegan) γεννήθηκε στο Ελενσμπεργκ της Ουάσινγκτον. Φωνή των θρυλικών Screaming Trees– ίσως της κορυφαίας και, χωρίς καμία αμφιβολία, πλέον παραγνωρισμένης μπάντας που ξεπήδησε από ολόκληρο το ρεύμα του grunge – ο Mark Lanegan αποτελεί, εδώ και 25 (και βάλε) χρόνια, μία από τις πιο εμβληματικές και γοητευτικές φιγούρες της underground σκηνής. Προικισμένος με μια μοναδική φωνή – βαρειά, επιβλητική και, ταυτόχρονα, αισθαντική και μελαγχολική – έχει κυκλοφορήσει μερικά συγκλονιστικά albums κατά τη διάρκεια της προσωπικής του καριέρας (“The Winding Sheet”/ 1990, “Whiskey For The Holy Ghost” / 1994, “Scraps At Midnight” / 1998, “I’ll Take Care Of You” / 1999, ”Field Songs” / 2001, “Bubblegum” / 2004) και έχει συνεργαστεί με ορισμένα από τα σπουδαιότερα ονόματα της σύγχρονης Rock σκηνής, όπως οι Queens Of The Stone Age, o Greg Dulli, η PJ Harvey, οι Masters Of Reality, καθώς και με τους Unkle, τους Soulsavers και την Isobel Campbell. Αρχές του 2012 κυκλοφόρησε το πρώτο προσωπικό του album έπειτα από 8 χρόνια,  με τίτλο Blues Funeral. Περισσότερα στο αφιέρωμά των mousikων ebeerιων εδώ. […]