Μετά από 6 χρόνια αναμονής ο Χρήστος Θηβαίος και ο Μίλτος Πασχαλίδης ξανασυναντιούνται στην αγαπημένη σκηνή του Σταυρού του Νότου παρουσιάζοντας έναν αναπάντεχο μουσικό διάλογο. Από την πρώτη στιγμή που ανεβαίνουν στη σκηνή κυριαρχεί διάχυτο το συναίσθημα οτι αυτό που πρόκειται να παρακολουθήσουμε δεν θα είναι μια απλή επαγγελματική συνεργασία αλλά η μουσική συνεύρεση δυο πολύ αγαπημένων φίλων. Στο Σταυρό του Νότου αυτή τη φορά ανεβαίνει μια “φιλία” με όλα τα θετικά που αυτό μπορεί να αποφέρει στην ατμόσφαιρα και στο κλίμα που επικρατεί στο κοινό.
Και οι δύο παρουσιάζονται στη σκηνή με τη χαρά και τον ενθουσιασμό ενός μικρού παιδιού την ώρα που ανοίγει το καινούριο του παιχνίδι. Καθ’ όλη τη διάρκεια του προγράμματος δεν παραλείπουν να εκφράζουν το θαυμασμό και την εκτίμηση που τρέφουν ο ένας για να τον άλλο καθώς και να μοιραστούν μαζί μας προσωπικές τους στιγμές και ιστορίες τραγουδιών.
Όσον αφορά στο μουσικό κομμάτι της παράστασης το ρεπερτόριο αποτελείται από γνωστά και αγαπημένα κομμάτια των δυο καλλιτεχνών αλλά και από κάποια “αδικημένα” καθώς παρουσιάζουν κομμάτια που όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο Μίλτος ” ακόμα και οι δημιουργοί τους έχουν ξεχάσει την ύπαρξη τους”. Άλλοτε ο καθένας μόνος του και άλλοτε και οι δυο μαζί στη σκηνή με τις κιθάρες τους, καταφέρνουν να “μπερδέψουν” επιτυχώς τη δυναμική χροιά και παιχνιδιάρικη παρουσία του Θηβαίου με την ήρεμη και καθηλωτική ερμηνεία του Μίλτου. Στο πρόγραμμα έχουν εντάξει και το ” Καλοκαίρι στην Αμοργό“, ένα πανέμορφο ακυκλοφόρητο κομμάτι σε στίχους Άλκη Αλκαίου και μουσική του Μίλτου Πασχαλίδη που πρόκειται να κυκλοφορήσει το Δεκέμβρη μαζί με το βιβλίο που έγραψε ο Μίλτος για τον Αλκαίο και θα έχει τίτλο “Αλκης Αλκαίος – Αγύριστο Κεφάλι“. Και οι δύο έχουν τόσα πολλά να μας πουν που το μόνο σίγουρο είναι ότι κάθε φορά το πρόγραμμα θα είναι διαφορετικό από την προηγούμενη.
Σε κοινή τους συνέντευξη δήλωσαν “Eίναι οικογενειακή υπόθεση η συνεργασία μας. Η σκηνή είναι ψυχοθεραπευτική όταν ανεβαίνουμε μαζί, φροντίζουμε παρέα τα σκοτάδια μας, φροντίζουμε το απρόβλεπτο που μας ενώνει” και έτσι απλά λειτούργησε και σε μας.. ψυχοθεραπευτικά.
Γράφει ο dmtrs
