Η ιστορία των φοβερών Badlands ξεκινά όταν ο κιθαρίστας Jake E.Lee περίπου στα τέλη της δεκαετίας του ’80 κατάλαβε ότι ο Ozzy Osbourne, με τον οποίο συνεργαζόταν εκείνη τη περίοδο ( ήταν ο κιθαρίστας στα Bark At The Moon και The Ultimate Sin albums του Madman), τον προόριζε για απόλυση και προχώρησε στη δημιουργία ενός προσωπικού σχήματος. Ήρθε λοιπόν σε επαφή με τον τραγουδιστή Ray Gillen, που πέρασε για ένα φεγγάρι και από τους Black Sabbath και εκείνη την εποχή ήταν έτοιμος να πάει στους Blue Murder των John Sykes και Carmine Appice όπου ήδη είχε γράψει ένα demo, ενώ είχε συμμετάσχει σε ένα τραγούδι των Savatage ( στο Strange Wings από το “Hall of the Mountain King”)και στο δεύτερο άλμπουμ των Phenomena. Κατάφερε να πείσει τον Gillen να έρθει στη δική του μπάντα. Με προτροπή μάλιστα του Gillen προσχώρησε στο σχήμα και ο σπουδαίος ντράμερ Eric Singer (Lita Ford, G.Moore, Black Sabbath, Kiss, Alice Cooper, και ένα σωρό άλλοι). Αυτό που τους έλειπε για να ολοκληρωθεί η σύνθεση της ομάδας ήταν ο μπασίστας και μετά από μία κουραστική ακρόαση κατέληξαν στον ταλαντούχο Greg Chaisson (Surgical Steel).
Έτσι λοιπόν με παραγωγό αλλά και συνθέτη τον Paul O΄Neil (το μεγάλο κεφάλι πίσω από τους Savatage) κυκλοφορούν το 1989 τον παρθενικό τους δίσκο με τίτλο το όνομά τους. Οι κριτικές είναι διθυραμβικές, το MTV τους υποστηρίζει αρκετά και η μεγάλη επιτυχία είναι αρκετά κοντά. Ο ήχος θυμίζει αρχέγονο hard rock των seventies και κυρίως Led Zeppelin,Grand Funk, Humple Pie και Bad Company.Η βραχνή sexy φωνή και εμφάνιση του Ray Gillen σε συνδυασμό με το απίστευτο hard rock πάθος του κιθαρίστα Lee, δημιούργησαν ένα εκπληκτικό άλμπουμ. Κομμάτια – ύμνοι όπως τα High Wire, Dreams In The Dark, Winter’s Call, δε γράφονται κάθε μέρα. Η απόδοση της μπάντας είναι εκπληκτική, ενώ ο Gillen επιβεβαιώνεται ως ένας από τους κορυφαίους τραγουδιστές στο χώρο.
Μετά τη κυκλοφορία του δίσκου, ο Eric Singer αποχωρεί και τη θέση του πίσω από το drum kit αναλαμβάνει ο Jeff Martin (Racer X, Leatherwolf, Surgical
Steel). To 1991 η μπάντα κυκλοφορεί το δεύτερο πολύ καλό άλμπουμ της “Voodoo Highway”, αλλά τα προβλήματα που άρχισαν να προκύπτουν στις σχέσεις του Ray Gillen και του Jake E. Lee, δημιουργούσαν συνεχώς εντάσεις. Επίσης η δισκογραφική τους εταιρία η Atlantic τους πίεζε να συνεργαστούν με άλλους συνθέτες, όπως με τον γνωστό ποπ συνθέτη – παραγωγό Desmond Child, κάτι που το συγκρότημα απέρριψε, και αυτό αποτέλεσε ακόμα ένα πρόβλημα.
Στα live που έδιναν παρόλο που ήσαν εκρηκτικοί, το πρόβλημα στις σχέσεις των μελών ήταν εμφανές, με αποκορύφωμα τα περιβόητα δημοσιεύματα στο Αγγλικό περιοδικό Kerrang, που ήταν και η αφορμή να αποκαλυφθούν προσωπικές στιγμές των μελών του συγκροτήματος και οδήγησε στην αναγκαστική απόλυση – αποχώρηση του Ray Gillen ύστερα από την περιοδεία που έκαναν στην Μ.Βρεττανία. Στη θέση του ήρθε ο John West (Royal Hunt, Artension, Cozy Powel, Lynch Mob) προκειμένου το γκρουπ να συνεχίσει τις συναυλίες και να προχωρήσει σε νέο άλμπουμ όμως δεν πρόλαβε καθώς η Atlantic απέσυρε την υποστήριξη της, με αποτέλεσμα την απογοήτευση και την διάλυση τους λίγο αργότερα.
Η πορεία στη συνέχεια του Ray Gillen ήταν να σχηματίσει τους εξαιρετικούς Sun Red Sun έχοντας ως “συμπαίκτες” τους Al Romano (κιθάρα), Mike Starr στο μπάσο από τους Alice in Chains και Bobby Rondinelli (Rainbow, Black Sabbath, Blue Oyster Cult) στα ντραμς και μαζί τους να κυκλοφορήσει ένα και μοναδικό άλμπουμ, με τίτλο το όνομα τους. Τρομερή δουλειά, και όπου την πετύχετε “γραπώστε” την αμέσως! Eπίσης συμμετείχε και στο άλμπουμ “Sacred Groove” του κιθαρίστα George Lynch (Dokken).Στις 1 Δεκεμβρίου του 1993 ο Ray Gillen έφυγε από την ζωή χτυπημένος από τον ιό του AIDS σε ηλικία μόλις 34 ετών (όχι δεν ήταν ομοφυλόφιλος). Μία πραγματικά πολύ μεγάλη απώλεια για το χώρο, καθώς η εκπληκτική του φωνή δε συναντάτε κάθε μέρα, και αν ήταν ακόμα εν ζωή, σήμερα θα μιλούσαμε για τον κορυφαίο σύγχρονο τραγουδιστή.
O έτερος ηγέτης του γκρουπ ο κιθαρίστας Jake. E. Lee δεν συνέχισε σε κάποιο άλλο γκρουπ και απλώς έβγαλε μερικά μέτρια προσωπικά άλμπουμ. Τον Δεκέμβριο του 1998 κυκλοφορεί ουσιαστικά το τρίτο άλμπουμ των Badlands που ονομάζεται “Dusk” και περιέχει τραγούδια που γράφτηκαν τη περίοδο 1992-93.
Ήταν το κύκνειο άσμα ενός συγκροτήματος που μας χάρισε λίγες, αλλά μοναδικές στιγμές..
[box type=”info”] Ο Ray Gillen αντικατέστησε τον Glenn Hughes στους Black Sabbath το 1986, κατά τη διάρκεια της περιοδείας τους για το “Seventh Star”. Η εκπληκτική του απόδοση σε κομμάτια απ όλη τη δισκογραφία της μπάντας, αλλά και η δυναμική του σκηνική παρουσία, οδήγησαν τον Tony Iommi στην απόφαση να του εμπιστευθεί τα φωνητικά για τον επερχόμενο δίσκο τους “The Eternal Idol”. Όμως η αδυναμία του Gillen στη σύνθεση, σε συνδυασμό με την άγνοια του γύρω από τη τεχνική των studio ηχογραφήσεων, αποτέλεσαν τους λόγους που η καριέρα του στους Θεούς έληξε άδοξα, με μόνο ντοκουμέντο αυτής της περιόδου τα demo του δίσκου στα οποία τραγουδούσε και τα οποία κυκλοφόρησαν πριν λίγα χρόνια οι “Sabbs”. Τελικά τη θέση του ανέλαβε ο Τony Martin, ο οποίος θα αποτελέσει το θέμα του επόμενου αφιερώματος μας.[/box]
http://www.youtube.com/watch?v=VIc-EuBwmr4&feature=related
