Συνέντευξη – Φωτογραφίες : Θάνος Τεγόπουλος
Μία ηλιόλουστη φθινοπωρινή Κυριακή, μία βόλτα στο πάρκο της πόλης μπορεί να κρύβει εκπλήξεις. Δύο ηθοποιοί, μία εφαρμογή στο κινητό, hands free, αθλητικό παπoυτσάκι και είσαι έτοιμος να παρακολουθήσεις το “cΩntact”.
Βρεθήκαμε την Κυριακή το πρωί στο πεδίον του Άρεως και ερωτευτήκαμε ξανά το θέατρο ή, ας πούμε, τη νέα εποχή του θεάτρου. Σ’ έναν υπαίθριο χώρο περιπλανηθήκαμε ανάμεσα σε σκέψεις και φύγαμε πλούσιοι από συναισθήματα. Το “cΩntact” σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μαλισσόβα είναι η πρώτη Covid safe παράσταση που στήθηκε την εποχή της πανδημίας, ζωντανή αλλά και ψηφιακή, η οποία φτάνει στην Αθήνα μετά από μία πολύ επιτυχημένη πορεία σε μεγάλες πρωτεύουσες του κόσμου!
Κερδίστε προσκλήσεις για την παράσταση
Να πούμε επίσης πως μιλάμε για μία απόλυτα ασφαλή παράσταση, γιατί φοράνε όλοι οι θεατές μάσκες, είναι σε εξωτερικό χώρο και επίσης δεν μιλάει κανείς. Ούτε καν οι ηθοποιοί! Εντυπωσιακό;
Μιλήσαμε με τους δύο ηθοποιούς της παράστασης, την Ελίνα Γιαννάκη και τον Δημήτρη Μαζιώτη, για τη συμμετοχή τους σε αυτό το ιδιαίτερο και ταυτόχρονα πρωτότυπο Project.
• Καλησπέρα και συγχαρητήρια γι’ αυτή την εξαιρετική παράσταση. Πριν πάμε στο έργο, ας μιλήσουμε λίγο για την ιδέα ενός θεατρικού έργου σε εξωτερικό χώρο. Σας εντυπωσίασε και εσάς, όσο και τους θεατές;
E.Γ. Μόλις διάβασα το κείμενο και μου εξήγησαν την ιδέα μου φάνηκε κάτι πολύ πρωτότυπο και διαφορετικό. Από ότι φαίνεται και από την προσέλευση του κόσμου, ο κόσμος το έχει αγκαλιάσει και το έχει αγαπήσει. Νομίζω ότι αυτή η παράσταση επαναπροσδιορίζει τα όρια του θεάτρου και επιβεβαιώνει ότι για να υπάρξει θέατρο αρκεί ένας ηθοποιός και ένας θεατής.
Δ.Μ. Καλησπέρα! Η ιδέα ενός θεατρικού έργου σε εξωτερικό χώρο, φυσικά, είναι κάτι που γίνεται συχνά, η συνθήκη όμως που υπάρχει στο C-O-N-TA-C-T είναι αυτή που με ξετρέλανε έχω να σας πω. Και φυσικά εννοώ πως όλη η διαδικασία, από το «κατέβασμα» της εφαρμογής, από το γεγονός ότι θα «ακούω» μια παράσταση από τα ακουστικά μου ενώ ταυτόχρονα υα κάνω βόλτα στο Πεδίον του Άρεως είναι κάτι πρωτόγνωρο και συνάμα συναρπαστικό για έναν θεατή καθώς και για τον ηθοποιό.
• Είναι η νέα τάξη πραγμάτων, όπως έχουμε συνηθίσει να λέμε σε περιπτώσεις μεγάλων αλλαγών ή απλά μία διαφορετική εκδοχή; Είναι ένα είδος θεατρικών παραστάσεων το οποίο, κατά την άποψή σας, θα βλέπουμε να ανθίζει στο άμεσο μέλλον;
Ε.Γ. Σίγουρα «πενία τέχνας κατεργάζεται». Η ανάγκη όλων μας να έρθουμε ξανά σε επαφή με τη τέχνη μας μας έχει κάνει ευρηματικούς. Παρόλα αυτά, φαίνεται ότι η συγκεκριμένη πρόταση χαίρει της αποδοχής του κοινού. Μάλιστα βλέπουμε ότι, μέχρι στιγμής, το κοινό που παρακολουθεί την παράσταση μας είναι κυρίως νέοι άνθρωποι, κάτι που δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στο θέατρο. Αυτόματα λοιπόν γεννιούνται ερωτήματα σχετικά με το τι έχει ανάγκη το κοινό σήμερα και ποιος ο ρόλος του θεάτρου στη σύγχρονη κοινωνία.
Δ.Μ. Είναι καθαρά μια ακόμα εκδοχή της θεατρικής τέχνης. Ένα είδος παραστατικής τέχνης που εισάγει κάτι σημερινό, κάτι άμεσο και απόλυτα προσαρμοσμένο στην καθημερινότητα που βιώσαμε τα δύο τελευταία χρόνια. Δεν αντικαθιστά σε καμία περίπτωση την θεατρική τέχνη ως νέο είδος, παρά μόνο αποτελεί μια πρόταση.
• Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για τον ηθοποιό να μπορέσει να συγκεντρωθεί στο έργο αλλά ταυτόχρονα να μπορέσει, χωρίς λόγια, να δώσει στο θεατή να κατανοήσει αυτό που βλέπει; Γιατί ουσιαστικά μιλάμε μόνο για κινήσεις των ηθοποιών!
Ε.Γ. Είναι πρωτόγνωρο η αλήθεια είναι. Ο κόσμος κάνει κανονικά τη βόλτα του στο πάρκο, τα παιδιά παίζουν και παράλληλα με όλα αυτά λαμβάνει χώρα η παράσταση. Όλα αυτά όμως απαρτίζουν ταυτόχρονα και το σκηνικό της παράστασης, για αυτό και αυτή η παράσταση είναι τόσο μοναδική και ιδιαίτερη. Θεωρώ ότι το κείμενο είναι τόσο καλογραμμένο που σε οδηγεί μόνο του.
Δ.Μ. Σίγουρα δεν είναι κάτι εύκολο, χρειάζεται απόλυτη συγκέντρωση και ταυτόχρονα απαιτεί ετοιμότητα, καθώς, συμβαίνουν διάφορα ευτράπελα από τους ανθρώπους που κάνουν βόλτα στο πάρκο. Έχει τρομερό ενδιαφέρον να παρατηρεί κανείς τις αντιδράσεις τους, βλέποντας κάποιους που φαίνεται ότι κάτι «παίζουν» και ταυτόχρονα άλλοι είκοσι άνθρωποι τους ακολουθούν με τα ακουστικά στα αφτιά. Για τον ηθοποιό όμως όλο αυτό, όλη αυτή η συνθήκη, οφείλω να σου πω πως από την μία σου δίνει μια πλήρη ελευθερία και ταυτόχρονα είναι επιτακτική η ανάγκη να μπορείς να το οριοθετείς. Έτσι, ο ηθοποιός καλείται να «ακροαστεί» κάθε φορά.. Το οποίο για εμένα είναι άκρως δελεαστικό και ταυτόχρονα δημιουργικό σε μια δουλειά.
• Πάμε στο έργο καθαυτό. Η Σάρα βγαίνει μία βόλτα στο πάρκο, κάθεται στο παγκάκι και την κυριεύουν οι σκέψεις, μέχρι που έρχεται το…αναπάντεχο! Η παρουσία του Δημήτρη σίγουρα καθοριστική για την πλοκή. Μιλήστε μας λίγο για το έργο.
Ε.Γ. Η Σάρα είναι μια κοπέλα η οποία προσπαθεί να διαχειριστεί την απώλεια του πατέρα της. Δεν έχει παραδεχτεί ούτε στον ίδιο της τον εαυτό πόσο βαθιά την έχει επηρεάσει και καταβάλει όλο αυτό. Όταν πια το συνειδητοποιεί και το παραδέχεται , απελευθερώνεται. Στο δρόμο προς την απελευθέρωση της καταλυτικό ρόλο παίζει ο Ραφαήλ (ο Δημήτρης Μαζιώτης), ένας μυστήριος και ανατρεπτικός χαρακτήρας που την φέρνει αντιμέτωπη με τις αλήθειες της.
Δ.Μ. Ακριβώς έτσι είναι η πλοκή του έργου. Εγώ θα το παρουσίαζα σαν μια βόλτα μιας κοπέλας, ένα της ταξίδι στο μέσα της, στο παρελθόν της. Μια ενδοσκόπηση στο βαθύτερο της είναι και το παρελθόν της που θα την κάνει να ανακαλύψει νέους δρόμους. Φυσικά, ο δρόμος της σε αυτό το ταξίδι είναι ο μυστηριώδης άνδρας που εμφανίζεται στο πάρκο. Εξάλλου, πάντα, υπάρχει ένα πρόσωπο που μας δείχνει τον δρόμο, μας δίνει το σήμα… για το «ταξίδι» μας.
• Πνιγόμαστε μέσα στις σκέψεις μας και πολλές φορές βρισκόμαστε σε αδιέξοδο παλεύοντας με το παρελθόν μας. Είναι η καθημερινότητα και η ρουτίνα που μας μπλοκάρει ή είναι κάτι βαθύτερο;
Ε.Γ. Πάντα είναι κάτι βαθύτερο, αλλά και η ρουτίνα παίζει το ρόλο της. Η καθημερινότητα και οι προσταγές της είναι αυτές που δεν μας αφήνουν να δούμε το τι πραγματικά θέλουμε. Παλεύουμε τόσο να προλάβουμε και να ικανοποιήσουμε τα «θέλω» της καθημερινότητας που δεν έχουμε χρόνο να ακούσουμε τα δικά μας «θέλω». Χρειάζεται μια παύση και μια απόσταση από τα πράγματα ώστε να δεις τις πραγματικές τους διαστάσεις. Το νόημα νομίζω είναι παίρνεις από το παρελθόν τα μαθήματα που έχει να σου δώσει και να προχωράς.
Δ.Μ. Πιστεύω πως αυτή είναι η ευκολία μας. Να «μπαλώνουμε», να «ρίχνουμε χώμα», να δυσκολεύουμε τον εαυτό μας. Θέλει αρκετή δύναμη να έρθεις αντιμέτωπος με τις αδυναμίες σου.
• Και μέσα σε 45 λεπτά, είδαμε ένας σωρός από έντονα συναισθήματα, μέχρι ουσιαστικά να έρθει η λύτρωση!
Ε.Γ. Ναι , η ηρωίδα μας περνά από την άρνηση, στο θυμό, στη συνέχεια στο φόβο και τέλος στην παραδοχή και απελευθέρωση. Είναι ένα γεμάτο και θεραπευτικό ταξίδι!
Δ.Μ. Ναι, μέσα σε 45’ βγαίνουν πολλά συναισθήματα στην επιφάνεια. Είναι να μην γίνει η αρχή όπως λέμε. Έρχεται ο χείμαρρος… Αλλά είναι ωραίο παρά τον πόνο γιατί ακολουθεί η λύτρωση.
• Τη φωνή της στη Σάρα δανείζει η Μαίρη Συνατσάκη, ενώ ο μυστηριώδης άνδρας έχει τη φωνή του Θοδωρή Αθερίδη. Φαντάζομαι κάνατε αρκετές πρόβες για να καταφέρετε αυτό το αποτέλεσμα!
Ε.Γ. Οι πρόβες ήταν μεστές και συγκεκριμένες. Πρόκειται για ένα γαλλικό φορμάτ στο οποίο έπρεπε να ενταχθούμε και να το υπηρετήσουμε. Ο Samuel Sene (εμπνευστής του συγκεκριμένου εγχειρήματος) και ο Δημήτρης Μαλισσόβας (υπεύθυνος σκηνοθέτης της παράστασης) ήταν πολύ συγκεκριμένοι σε αυτό που θέλανε και έτσι τα πράγματα κύλησαν γρήγορα και ομαλά.
Δ.Μ. Ήταν ένα demo στο οποίο έπρεπε να εντοπίσεις τις αλήθειες και του Θοδωρή αλλά και του Ραφαήλ και μέσα από την δράση μου να προσπαθήσω να τις φέρω στην επιφάνεια. Είχε και αυτό τις δυσκολίες του αλλά μέσα από τις πρόβες νομίζω όλα πήγαν καλά.
• Τι είδος θεάτρου σας αρέσει περισσότερο; Είναι το “cΩntact” ένα project που θα το ξανακάνατε αν σας δινότανε η ευκαιρία;
Ε.Γ. Αγαπώ το θέατρο στο σύνολο του, οπότε δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο είδος. Σίγουρα το «cΩntact» είναι μια ξεχωριστή εμπειρία και θα ήθελα πολύ να ξανά βρεθώ σε μια τέτοια συνθήκη.
Δ.Μ. Μου αρέσει πάρα πολύ αυτή η συνθήκη που έχει το CONTACT και φυσικά θα το ξανακάνω. Ως ηθοποιός θεωρώ ότι όλα τα είδη θεάτρου έχουν την μαγεία τους.
• Υπάρχουν μελλοντικά σχέδια;
Ε.Γ. Βρίσκομαι σε πρόβες για δύο παραστάσεις που θα ανακοινωθούν σύντομα.
Δ.Μ. Μελλοντικά σχέδια αφορούν φυσικά την συνέχιση του CONTACT, ένα Rock Musical “Take me Home”, σκηνοθεσία Δ. Μαλισσόβα, για τον Νοέμβριο, ένα project για εφήβους που θα τρέξει στα σχολεία με αφορμή την ζωή του Amadeus Mozart και φυσικά γυρίσματα στις Άγριες Μέλισσες.
• Και μία ευχή για το τέλος!
Ε.Γ. Να τελειώσει η πανδημία ώστε να σφιχταγκαλιαστούμε ξανά!
Δ.Μ. Να είμαστε όλοι καλά, να προσπαθούμε όσο μπορούμε να ταξιδεύουμε στο μέσα μας και να βρίσκουμε πυξίδες για το μέλλον.
Σας ευχαριστώ πολύ!
Το CONTACT έφτασε στην Αθήνα | Θεατρική εμπειρία στους δρόμους της πόλης
