Για τους Thelemite τα είχαμε πει και κάποιους μήνες νωρίτερα, όταν και είχαμε παρουσιάσει το promo cd τους και τότε τους είχαμε αφήσει στην αναζήτηση δισκογραφικής εταιρίας που θα κυκλοφορούσε το πρώτο ολοκληρωμένο τους album. Η εταιρία τελικά βρέθηκε (Steel Gallery Records) και το “Slave To Desire”, εδώ και λίγες μέρες κυκλοφορεί. Πέρα από το προφανές, ότι είναι ευχάριστο καινούρια συγκροτήματα να καταφέρνουν σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες να κυκλοφορούν τη δουλειά τους, τι έχει να μας προσφέρει αυτό το album;
Ας ξεκινήσω από τα θετικά, που είναι και τα περισσότερα και να πω πως όποιος επενδύσει χρόνο να ακούσει το “Slave To Desire”, θα ακούσει 16 κομμάτια (13 ‘κανονικά’, μια ακουστική εκδοχή ενός, καθώς και 2 instrumental) καλοπαιγμένου heavy metal, με πολλές επιρροές από Black Sabbath – εποχής κυρίως Tony Martin – , Conception, Yngwie Malmsteen και Rainbow. Υπάρχουν διάσπαρτες ‘πινελιές’ και από άλλα συγκροτήματα, αλλά αυτές θεωρώ πως είναι οι πιο χαρακτηριστικές. Τα κομμάτια είναι καλοπροβαρισμένα και δουλεμένα, η μελωδίες τους είναι κολλητικές και υπάρχουν κάποια refrain που σου εντυπώνονται και θα πιάσεις τον εαυτό σου αρκετές φορές να τα σιγομουρμουράς. Το συγκρότημα έχει ρίξει πολλές ώρες δουλειάς και αυτό φαίνεται σε κάθε στιγμή.
Στα αρνητικά του δίσκου θα εστίαζα κυρίως στην παραγωγή, η οποία θα μπορούσε να ήταν λίγο πιο δυναμική και να έδινε ένα παραπάνω credit στα πολύ καλά κομμάτια που υπάρχουν. Το ίδιο ισχύει και για τα φωνητικά του mainman του συγκροτήματος Johnny, τα οποία τα θεωρώ και αυτά λίγο ‘ριγμένα’ στο θέμα παραγωγής. Το χα αναφέρει και στη παρουσίαση του promo, θα το ξαναπώ και εδώ… Το παλικάρι έχει πολύ καλή φωνή, όμως για το απαιτητικό είδος που θέλουν να παίξουν οι Thelemite, χρειάζεται συνεχής εξάσκηση, πολύ δουλειά και καθόλου επανάπαυση.
Καλύτερες στιγμές του δίσκου μέσα από ένα σύνολο ισοδύναμων κομματιών, θεωρώ το ‘Days And Nights’, το οποίο είχα ήδη ξεχωρίσει και στο promo και έχει τη δυνατότητα να γίνει ‘χιτάκι’ του group, καθώς και τα ‘Save Your Soul’ (καταιγιστικό), ‘Third In Love’ (καρφί Conception), το, σαν βγαλμένο μέσα από το “Headless Cross” των Sabbath, ‘Veils Of Vertigo’, το ‘Hell (Tear Me Down To Love)’, το πολύ καλό ομώνυμο και το πολύ όμορφο ‘Keitaro’.
Συμπερασματικά το “Slave To Desire” είναι ένα πολύ καλό ‘εναρκτήριο λάκτισμα’ στον αγώνα που μόλις ξεκινά για τους Thelemite. Η καλή μαγιά υπάρχει αποδεδειγμένα. Περιμένω με πολύ ενδιαφέρον τη συνέχεια, η οποία αν είναι όπως διαφαίνεται, θα τους καθιερώσει σαν ένα πολύ καλό σχήμα της εγχώριας σκηνής αρχικά, σε ένα χώρο που έχει απόλυτη ανάγκη από φρεσκάδα.
[box type=”info”] Ο δίσκος κυκλοφορεί από την 1η Φεβρουαρίου από την Steel Gallery Records[/box]
