Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να το λέω με όλους τους τρόπους, ότι η Ελληνική σκηνή πρέπει να σταματήσει αντιμετωπίζεται με προκατάληψη από τους ίδιους τους Έλληνες, γιατί και αξιόλογους μουσικούς διαθέτει, αλλά και κυκλοφορεί ποιοτικότατους δίσκους. Ευτυχώς τα τελευταία 10 (τουλάχιστον) χρόνια η κατάσταση έχει αλλάξει προς το καλύτερο, με αποτέλεσμα όλο και περισσότερα γκρουπ απ τη πατρίδα μας να έρχονται στην επιφάνεια, όχι μόνο εντός, αλλά και εκτός συνόρων.
Τους Valet Parn δε τους ήξερα. Μετά από ένα κομμάτι τους που άκουσα τυχαία τους έμαθα, και τους έμαθα καλά, έστω και με μικρή καθυστέρηση (ο δίσκος κυκλοφόρησε τον Γενάρη του 2011), αλλά κάλιο αργά παρά ποτέ! Το είδος που κινούνται είναι το progressive (με την έννοια του ανοιχτόμυαλου) rock-metal, με πολύ φρέσκια οπτική. Ενσωματώνουν διάφορες τάσεις στη μουσική τους, από thrash και nu metal (τι άκυρος όρος), μέχρι power, με τρόπο πολύ όμορφο. Όλες οι συνθέσεις έχουν κάτι να σου πουν, αρκεί να τους δώσεις το χρόνο τους. Κομμάτια όπως τα “Morpheus Fever”, “Till We Rise” (το αγαπημένο μου), “Dark Room Conjurοr”, “Riddle Figure” και “Fear the Bullet” αποκλείεται να μη σου αρέσουν. Αν τα είχαν γράψει Σουηδοί ή Αμερικάνοι θα έβλεπες να τα εκθειάζουν παντού. Η αξία τους όμως είναι αναμφισβήτητη.
Ιδέες που κρατάνε το ενδιαφέρον αμείωτο με εναλλαγές ρυθμών και διαφορετικές διαθέσεις. Πορωτικά riffs από τον Γιώργο Εμμανουήλ και τον Jimmy Haursen στις κιθάρες, στιβαρό rhythm section και μοντέρνα φωνητικά από τον Steve Venardo, με χρώμα, εύρος και συναίσθημα. Η απόδοση όλων των μελών είναι πολύ καλή και υπάρχει διάχυτη η ορμή και η διάθεση. Αν έπρεπε να πω κάτι αρνητικό για αυτή τη κυκλοφορία, θα είναι για τη μικρή της διάρκεια (35 περίπου λεπτά) και αυτό γιατί σίγουρα δε “χορταίνεις” μουσικά και θες και άλλο.
Οι Valet Parn παίρνουν πολύ σοβαρά αυτό που κάνουν και φαίνεται ότι δούλεψαν επαγγελματικά για να μας παρουσιάσουν κάτι αξιόλογο. Εδώ αξίζει να σημειώσουμε την πολύ καλή παραγωγή του άλμπουμ (υπεύθυνος ο Φώτης των Septic Flesh στα Devasoundz studios), καθώς και το ότι τα παιδιά το κυκλοφόρησαν μόνοι τους, χωρίς την υποστήριξη κάποιας δισκογραφικής. Κάτι που δείχνει ότι αν έχεις θέληση ξεπερνάς όλα τα εμπόδια! Όλη η εικόνα που δείχνουν είναι ότι δεν σκοπεύουν να αρκεστούν στην όποια εγχώρια επιτυχία, αλλά ότι στοχεύουν και στο εξωτερικό. Η φρέσκια τους ματιά σε μουσικά είδη που δεν παίζονται για πρώτη φορά, η ποικιλία ήχων αλλά και η ορμή τους, δημιουργούν προσδοκίες για τη συνέχεια. Πραγματικά αξίζουν την προσοχή σου! Αλήθεια, σου είπα ότι είναι ο πρώτος δίσκος τους;
