Η ώρα είναι περίπου 21:30, βάζουμε το αυτοκίνητο σε κοντινό Parking και προχωράμε προς το Κύτταρο που πραγματοποιείται το “1st. Rumble in Athens Festival”.
Οι δρόμοι για έναν περίεργο λόγο άδειοι. Θα έλεγα σε ανησυχητικό επίπεδο! Καθώς πλησιάζουμε στον χώρο, στην είσοδο υπάρχει μόνο ο άνθρωπος της υποδοχής και ο ταμίας. Ρίχνω και μία κλεφτή ματιά μέσα, από την πόρτα που είναι μισάνοιχτη και διακρίνω μόνο 4-5 άτομα! Κοιτάζω την παρέα και υπάρχει μία αμηχανία του στυλ τι κάνουμε τώρα, μπαίνουμε δεν μπαίνουμε, τα κλασσικά. Ρωτάω και τον άνθρωπο εκεί, του λέω: έχει τίποτα μέσα? Ήθελε δεν ήθελε να μου απαντήσει και δειλά δειλά μου ψιθυρίζει: καμιά 15αριά άτομα έχουν περάσει! Όχι λέω εγώ(το πήρα πάνω μου!), και η βραδιά θα είναι καλή και ο κόσμος σιγά σιγά θα έρθει! Αφού ήρθαμε θα μπούμε! Βγάζουμε λοιπόν τα εισιτήρια (10€ ΜOΝΟ το άτομο παρακαλώ!) και μπαίνουμε…
Όπως μπαίνουμε στο Κύτταρο, όντως, βλέπουμε λίγο κόσμο να κάθεται περιφερειακά του χώρου, στα stools που είχαν στηθεί, έπιναν τα ποτά τους, άκουγαν τις μουσικές των “The Wanderers” και, αναπόφευκτα σε αυτές τις περιπτώσεις, κοίταζαν όποιον άνοιγε την πόρτα να μπει μέσα! Στα αριστερά είχαν στηθεί πάγκοι με merchadising των “The Bullets” και “The Ducky Boyz“, διάφορες μπλούζες, αξεσουάρ, έναν χώρο που έκαναν Retro Hair Styling, σε όποια κυρία ήθελε και από την Θεσσαλονίκη είχε κατέβει ο Tattoo artist “Miami Tattoo Goodmen” (μπορείτε να τον βρείτε στο facebook), ο οποίος χτύπησε και ένα tattoo επί τόπου, σε ένα παλικάρι (έναν ιστό αράχνης στο γόνατο).
Παίρνουμε τις μπυρίτσες μας (4€ η μία!), βρίσκουμε έναν ωραίο χώρο να αράξουμε, με τραπεζάκι και ακούμε τις μουσικές περιμένοντας να ξεκινήσει το κυρίως event και φυσικά να έρθει ο κόσμος, που ήμουν σίγουρος ότι κάποια στιγμή θα εμφανιστεί. Και όντως, μέχρι να κάνω μία βόλτα, να αγοράσω ένα δισκάκι και μία μπλούζα των Ducky Boyz, να μιλήσουμε λίγο για tattoo και μουσική με τα παιδιά από Θεσσαλονίκη, σιγά σιγά ο κόσμος άρχισε να κάνει την εμφάνιση του και ο χώρος είχε αρχίσει να θυμίζει πλέον συναυλιακό χώρο. Μέσα έβλεπες πλέον διάφορους τύπους Rockabillies, ζευγάρια και γενικότερα ωραίο κόσμο που ήρθε να δει το φεστιβάλ (το τονίζω αυτό: φεστιβάλ).
Γύρω στις 22:20 βγήκε το πρώτο group, από τη Θεσσαλονίκη, οι “Meanwhile Ιn Mexico“. Ένα Surf Trio (drums, bass, quitar), χωρίς φωνητικά οι οποίοι έπαιξαν για πενήντα, περίπου, λεπτά κλασικά Surf κομμάτια, με αρκετές διασκευές ελληνικών τραγουδιών (Δυνατά – Δυνατά, Αρβανιτάκη, Λευτέρη – Λευτέρη, Βουγιουκλάκη(!), Μισιρλού κ.τλ), οι οποίες όταν τις ακούς σε τέτοιους ρυθμούς σε ξεσηκώνει έστω να κουνηθείς λίγο. Ότι ακριβώς χρειαζόταν και ο κόσμος, που όσο περνούσε η ώρα γινόταν όλο και περισσότερος.
Κατά της 23:20, ανεβαίνει ένας ντράμερ, βάζει μία σημαία του αμερικάνικου νότου στην μπότα. Ήδη έχει στηθεί ένα all time classic μικρόφωνο (αυτό του Elvis ντεεε..) και ανεβαίνει και ένα κόντρα μπάσο! Είναι η σειρά των “Duo Jet Band“. Όχι, δεν πρόκειται για ντουέτο. Είναι μία τετράδα που μέσα από την προφανή αγάπη για το Rock’n’Roll, μας ταξίδεψαν πίσω στην εποχή των 50΄s – 60’s, με δυνατούς Rockabilly ρυθμούς και ήχους που σε συνδυασμό με το “σλαπάρισμα” του κόντρα-μπάσου, ήταν κάτι σίγουρα διαφορετικό και δυναμικό! Ο τραγουδιστής, Tony Blue, με όλες του τις κινήσεις στη σκηνή και με την καταπληκτική φωνή, σε παρέπεμπε στην εποχή του Βασιλιά! Ωραίες μουσικές στιγμές, μεταξύ άλλων, οι εναλλαγές που έκανε στη σκηνή με φυσαρμόνικα και κιθάρα και οι διασκευές των Brand New Candilac και Moonchild, με το οποίο έκλεισαν και την παρουσία τους, μετά από περίπου μία ώρα.
00:30 Ώρα για τους εκρηκτικούς Ducky Boyz! Μπάντα που μετράει 10 χρόνια παρουσία στην ελληνική σκηνή, πάντα με τον ίδιο
δυναμικό και μοναδικό χαρακτήρα. Με ακούσματα Rockabilly, Psychobilly, Garage, Surf και Punk! Ναι, μην σας κάνει εντύπωση αρκεί να ακούσετε τις δουλειές τους και θα καταλάβετε ότι δεν θα ακούσετε ένα συγκεκριμένο στυλ, άλλα ένα σύνολο μουσικών επιρροών, βγαλμένες πάντα από την ίδια βάση. Ανέβηκαν στη σκηνή και ήταν από την αρχή ξεκάθαρο ότι δεν είχαν σκοπό να ακολουθήσουν τον ίδιο, ίσως πιο χαλαρό, ρυθμό με τους προηγούμενους! Εννοείται έπαιξαν πολλά κομμάτια από τις δικές τους δουλειές (ενδεικτικά αναφέρω το εκρηκτικό Dancing in the Graveyard και το Really Killing Me) αλλά και αρκετές διασκευές που δεν γίνεται να μην αναφέρω αυτή των αγαπημένων Social Distortion – Bye Bye Baby και βέβαια το We Want The Airways των Ramones, που όπως είπε και ο Χάρης (κιθάρα-φωνητικά) ήταν και από τα κομμάτια που έχουν (και έχουμε!) μεγαλώσει και εμπνεύσει μουσικά.
Γύρω στις 01:45(!) ήρθε η ώρα για τους headliners του φεστιβάλ, The Bullets! Μπάντα που δημιουργήθηκε στην Ανατολική Θεσσαλονίκη το 1988, την εποχή της έξαρσης σε Ελλάδα και Ευρώπη του Rockabilly. Για το στυλ που παίζουν, μου άρεσε η περιγραφή που βρήκα στο site του Κυττάρου (www.kyttarolive.gr) και σας την παραθέτω αυτούσια γιατί πιστεύω είναι πιο διαφωτιστική απ’ότι θα την έκανα εγώ: “Το στυλ που παίζουν είναι δίχως αμφιβολία ROCKΆNΆROLL. Σαφώς η βασικότερη επιρροή προέρχεται από τα trash/desperate rockabilly των 50Άs, αλλά και τον primitive surf ήχο των αρχών της επόμενης δεκαετίας. Συχνά όμως ανακατεύουν doo-wop, garage και ιδιαίτερα, βρετανικού teddy-boy συστατικά. Το μίγμα αυτό μάλιστα δεν ακούγεται καθόλου «μπαγιάτικο» αφού δεν διστάζουν να το φέρουν στα μέτρα της εποχής μας (sic!).
Η φιλοσοφία του γκρουπ βασίζεται στο fun, στην αγάπη για τη ζωή και στην αισιόδοξη στάση τους απέναντί της”. Γενικότερα είναι μία μπάντα με μεγάλη ιστορία και από τις καλύτερες στην Ελλάδα στο συγκεκριμένο στυλ(αν και προσωπικά δεν είμαι κ πολύ ενημερωμένος!), με αρκετά live σε Ελλάδα και Εξωτερικό! Και μάλιστα στο εξωτερικό ως Headliners! Ακόμα και μετά τις πολλές αλλαγές μελών κράτησε τον ίδιο “χαρακτήρα” με τον οποίο ξεκίνησε και γι’αυτό κάνουν ακόμα πολύ δυναμικά live.
Στο live τώρα! Αφού έκαναν ένα 2λεπτο – 3λεπτο σόλο ζέσταμα για να καταλάβει ο κόσμος τι έχει να δει στη συνέχεια, ξεκίνησαν (νομίζω το επέβαλε και ο τίτλος του φεστιβάλ) με το Rumblin’ Gal. Από τα αγαπημένα μου και νομίζω από τα καλύτερα τους. Και κάπου εδώ τελειώνει και το review από τους Bullets!!! Το ξέρω είναι μικρό, όμως λόγω την προχωρημένης ώρας και κάποιου απρόοπτου που προέκυψε έπρεπε να φύγω και δεν κατάφερα να δω την μπάντα για την οποία πήγα στο φεστιβάλ!!! (μαζί με τους Ducky Boyz εννοείται!) Επιφυλάσσομαι για την επόμενη κι ας ανέβω και Θεσσαλονίκη να τους δω!
Έναν μικρό επίλογο. Γενικά πιστεύω ότι πρέπει να μην έχουμε όρια στα μουσικά ακούσματα και πρέπει να ανοίγουμε τα αυτιά και τους ορίζοντες και σε άλλα μουσικά στυλ. Βραδιές όπως αυτές του Σαββάτου, σε χώρο όπως το Κύτταρο και με μόλις 10€ εισιτήριο, είναι ιδανικές για να δούμε κάτι διαφορετικό. Το γράφω αυτό γιατί κάπως έτσι πήγα κι εγώ (άσχετα αν γνώριζα τους Ducky Boyz και τους Bullets) και γενικά έχω παρευρεθεί και σε πολλές άλλες θεματικές βραδιές όπως π.χ. Swing βραδιές, Βερολίνο του ’21 κ.α. και σας διαβεβαιώ ότι όχι μόνο πέρασα πολύ καλά αλλά άρχισα να τα ψάχνω και καλύτερα και να τα προτείνω κι όλας. Και το βασικό, άκουσα και άλλες μουσικές. Βέβαια, η συγκεκριμένη ήταν κοντά στα δικά μου ακούσματα αλλά οκ, έχω πάει και σε άλλα που δεν ήταν τόσο οικεία.
Ένα άλλο στοιχείο, το οποίο το αναφέρω συνέχεια στην εκπομπή μου, είναι ότι πρέπει να ψάχνουμε, να ακούμε και να επιβραβεύουμε τις καλές ελληνικές μπάντες που παίζουν σωστές και καλές μουσικές. Έχουμε μάθει όλοι την εισαγόμενη μουσική και δεν ασχολούμαστε με την εγχώρια! Και να πεις ότι δεν έχουμε αξιόλογες μπάντες να πω οκ, πάει στο καλό. Προσωπικά και στα στυλ που μου αρέσει να ακούω έχω αρχίσει να μαζεύω υλικό και σιγά σιγά θα κάνω και εκπομπές με αφιερώματα μόνο σε ελληνικά συγκροτήματα! Και όσους κερδίσουμε! Και γνωρίζω ότι το Garage για παράδειγμα δεν είναι και από τα πιο διαδεδομένα στην Ελλάδα για να είναι τα Ελληνικά συγκροτήματα. Δεν πειράζει, γι’αυτό είμαστε εδώ….
Όσο για το φεστιβάλ. Το concept μου άρεσε πολύ. Και το στήσιμο. Είχαν διάφορα πράγματα για να δει ο κόσμος (οκ, ακόμα σε μικρό επίπεδο) και 4 μπάντες να παίζουν μουσική. Αυτό που δεν μου άρεσε τελικά ήταν ότι, η επίσημη ώρα έναρξης ήταν 19:30, με ώρα λήξης 03:00. Φανταστείτε πήγα στις 21:30 και δεν είχε κόσμο μέσα. Τα συγκροτήματα ξεκίνησαν στις 22:20 και έπαιξαν όλα, περίπου, από μία ώρα και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα στο τελευταίο συγκρότημα, που είναι και οι headliners, να ψιλοφεύγει ο κόσμος. Μαζί με μένα! Σίγουρα είναι λεπτομέρεια όμως η οποία είμαι σίγουρος ότι θα διορθωθεί στα επόμενα. Και για να μην είμαι άδικος, όσον αφορά τον κόσμο, το φεστιβάλ έπεσε πάνω σε τριήμερο Καθαράς Δευτέρας. Και πάλι όμως, προσωπική άποψη είναι ότι δεν ήταν άσχημα. Περιμένουμε το επόμενο λοιπόν…..
