Ο Μανόλης Αναγνωστάκης υπήρξε ένας από τους κορυφαίους ποιητές και δοκιμιογράφους της μεταπολεμικής γενιάς. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 9 Μαρτίου του 1925. Εκεί σπούδασε Ιατρική και ακολούθησε το επάγγελμα του ακτινολόγου ενώ κατά τη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής εντάχθηκε στην ΕΠΟΝ. Φυλακίστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο για τις πολιτικές του πεποιθήσεις, ενώ χαρακτηρίστηκε ο «ποιητής της ήττας» αφού οι στίχοι του αποτύπωσαν τη διάψευση των οραμάτων της Αριστεράς και ήταν και φανατικός υποστηριχτής του Άγιαξ!
Η συνεργασία του με τον Μίκη Θεοδωράκη μεταξύ άλλων σπουδαίων μελοποιημένων ποιημάτων, μας άφησε και αυτό το συγκλονιστικό τραγούδι.
Το τραγούδι Δρόμοι Παλιοί κυκλοφόρησε το 1975 στις συλλογή Μπαλάντες και η πρώτη εκτέλεση ανήκει στην πρωτοεμφανιζόμενη τότε Μαργαρίτα Ζορμπαλά
Φυσικά πρέπει να αναφέρουμε πως η μελωδία του τραγουδιού του Μίκη Θεοδωράκη πρωτοακούστηκε 2 χρόνια νωρίτερα, το 1973 στην ταινία Serpico με πρωταγωνιστή τον
Al Pacino
Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
Κάτω απ΄τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
Νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη
νεκρή
Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
Κάμε να σ΄ ανταμώσω, κάποτε, φάσμα χαμένο του
πόθου μου
ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ
κρατώντας
Ακόμη μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου
παλάμες.
(Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς
Να γνωρίζω κανένανε κι ούτε
Κανένας με γνώριζε).
