Δημήτρης Αποστολάκης: Όσο υπάρχει στον κόσμο ένα παιδί που να υποφέρει, κανείς μας δε θα είναι αξιοπρεπώς καλά. – «Φτου Ξελευτερία για Ολους»
Για την Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2015 προγραμματίστηκε η παρουσίαση του βιβλίου του Χαϊνη Δημήτρη Αποστολάκη μετά την επίσημη κυκλοφορία του μια εβδομάδα πριν από τις εκδόσεις Καστανιώτη και με τίτλο «Φτού ξελευτερία για όλους». Απόγευμα λοιπόν στο κεντρικό πια μουσικό στέκι των Αθηνών, Άλικο, και «με απρόβλεπτη εξέλιξη», όπως χαρακτηριστικά είχε προανακοινωθεί. «Μοίρα μας η μοίρα των θεών και των ηρώων. Μια ολιστική σκέψη, αυτό που καθορίζει τα βήματά μας» ξεκίνησε ο «στρατηγός».. απλοϊκά αυθόρμητος γεμάτος αμεσότητα, χιούμορ και αισθητά ευχάριστη και ανανεωμένη διάθεση.
Αμήχανος στην αρχή χωρίς τη λύρα να γεμίζει χέρια, καρδιά και νού, τελικά δεν άντεξε πολύ και άρχισε να εξιστορεί αυτή την ιδιάζουσα και ιδιόμορφη σχέση που υπήρχε, μάλλον, από πάντα μεταξύ τους. Σειρά πήρε το μαντολίνο και όσοι, εκείνη τη στιγμή, είχαν την τύχη να ακούσουν (επι της ουσίας) το «εσυ μ’ έμαθες πώς αγαπούν», σίγουρα θα κατάλαβαν πολύ καλά τι εννοεί ο ποιητής (ψυχή τε και σώματι).
Όσο για τις απαντήσεις στις ερωτήσεις περι του βιβλίου, επεσήμανε: « Δεδομένης της βαθιάς ομίχλης περιρέουσης κατάθλιψης, το γέλιο είναι μια γόνιμη ευχαρίστηση και είναι η πρώτη αντίδραση που εισπράττω απ’το βιβλίο (που μόνο από την περίληψη του οπισθόφυλλου, τα έχετε καταλάβει όλα). Το να προκαλείς γέλιο αποτελεί αντίδοτο στο γήρας και η μίμηση είναι το πρώτο στάδιο της μύησης. Συμφέρει μια ειρήνη στη Μεσόγειο και η πολιτική του κατευνασμού θα διευθετηθεί. Η ουσία έγκειται στα «ενεργειακά» παιχνίδια και όσο υπάρχει στον κόσμο ένα παιδί που να υποφέρει, κανείς μας δε θα είναι αξιοπρεπώς καλά. Ο τίτλος του βιβλίου είναι το σύνθημα που «φωνάζω» πάντα στις συναυλίες. Όλοι μπορούν να γίνονται ελεύθεροι μα ένας να μην είναι ελεύθερος, δε θα είναι κανείς» !
Ακολούθησαν τα ωραία της καθιερωμένης Τεταρτιάτικης σύμπραξης των Μιχάλη Νικόπουλου, Δημήτρη Κουκουλιτάκη και Ζωής Βεργάκη όπου φυσικά και περιτεχνικά ήρθε κι έδεσε ο Αποστολάκης και κοντυλιές παλιών επικών αυθεντικών Χαίνηδων, έφεραν άρωμα «παρέας» καλών εποχών, αίσθηση που τονίστηκε και από τον ίδιο.
Όσοι δεν ασπάστηκαν την, καθ’ομολογίαν, ελληνική κουλτούρα της άποψης ότι «η τελευταία μέρα είναι η καλύτερη και εκεί θα πάμε» στάθηκαν σοφώς καλότυχοι… όσοι πάλι όχι (και γιατί να το κρύψομεν άλλωστε), τότε ίσως να πήραν το μάθημά τους όταν όπως ήρθαν έτσι έφυγαν αφού το 3ο Σάββατο έπασχε από έλλειψη αέρος με αποτέλεσμα να «διωχθούν» πολλοί.
«Φτου Ξελευτερία για όλους» από το Δημητρη Αποστολάκη και τις εκδόσεις Καστανιώτη… Χαίνηδες, πολλά, καινούργια, ενδιαφέροντα και αντισυμβατικώς συμβατά στο κοντινό μέλλον πριν από μας για μας.
Καλή Αντάμωση!
Κείμενο- φωτογραφίες: Χριστίνα Λυδάκη
