1996. Χειμώνας. Με δώδεκα τραγούδια στις “αποσκευές” τους, τα Κρίνα μπαίνουν στο Praxis με ηχολήπτη τον Λάμπρο Σφυρή και μ’ ένα καινούριο μέλος στη σύνθεσή τους τον Παναγιώτη Μπερλή, έναν παλιό γνωστό και φίλο, που θα ηχογραφούσε πλήκτρα και πιάνο στα τραγούδια . Μέσα σε ένα μήνα περίπου το “Έγινε η απώλεια συνήθειά μας” ήταν γεγονός. Περιείχε δεκατέσσερα τραγούδια -δώδεκα συν δύο, το “Δίπλα σου σαν… πάντα” και το “Δ” που δημιουργήθηκαν επί τόπου.
Έτσι για πρώτη φορά τα Κρίνα αρχίζουν τα live έχοντας πλέον δισκογραφική δουλειά, αφήνοντας πίσω σιγά σιγά τα παλιά τους τραγούδια, αφήνοντας πίσω τα παλιά τους λημέρια.
ΠΗΓΗ : diafanakrina.info
Στίχοι: Παντελής Ροδοστόγλου Μουσική: Διάφανα Κρίνα
Γλείφω το οξύ απ’ τις ρωγμές των χειλιών σου
και προσπαθώ να σου απαλύνω τον πόνο.
Τα χρόνια που περάσανε μ’ αφήσανε μόνο
να ψάχνω την πνοή μου στον νεκρό εαυτό σου.
Ζητάω βοήθεια από ανήμπορα χέρια
που ριγούν στην αγάπη και τον τρόμο.
Πήρες λάθος τον δικό μου δρόμο
και ψάχνεις το φως μου σε σβησμένα αστέρια.
Η απουσία σου μ’ εξουθενώνει
και δεν μπορώ να συνηθίσω.
Νιώθω να προχωράω μπροστά
μα πάντα φτάνω πίσω.
Κι αυτή η αλήθεια με σκοτώνει.
Σβήνω τα ίχνη από τα ψέματά μας
παραπατάω στη σιωπή.
Έγινε η απώλεια συνήθειά μας
κι ο έρωτας μια άρρωστη κραυγή.
