Γράφει ο Θάνος Τεγόπουλος
Βρέθηκα για πρώτη φορά φέτος σε συναυλία με την νέα τάξη πραγμάτων που επικρατεί. Η περιέργεια για το πώς μπορείς να δεις μια συναυλία καθιστός, νομίζω υπάρχει στους περισσότερους. Τα συναισθήματα ανάμεικτα. Όπως είπε και ο Παύλος δεν είναι και τόσο άσχημα τελικά. Όχι δεν ήταν τόσο άσχημα τελικά. Αυτό το θεατρικό σκηνικό μιας κατεξοχήν χορευτικής συναυλίας με Παυλίδη και B-Movies, είχε μια περίεργη γοητεία. Αν και τον Παύλο τον είδαμε και στο gazarte σε τέτοιο ύφος, η σύμπραξη με τον πολυτάλαντο Φώτη Σιώτα θα μπορούσε να πάει τη βραδιά σε αστρικά επίπεδα. Ο δεύτερος ρόλος του Φώτη έγινε αισθητός σε όλους μας και θα τον θέλαμε λίγο παραπάνω ενεργό, κυρίως φωνητικά.
Ο Φώτης έχει αρκετό δικό του κοινό πια και αυτό φάνηκε και στο χειροκρότημα κατά την παρουσίαση του.
Ο Παύλος έδειξε να το απολαμβάνει αρκετά. Μίλησε αρκετά με τον κόσμο και έφτιαξε ένα πρόγραμμα, ταξιδιάρικο και ατμοσφαιρικό, με τραγούδια από όλη σχεδόν την πολυετή του πορεία και από την εποχή των σπαθιών αλλά και τη μετέπειτα.
Ο κόσμος ήταν στα κάγκελα που λένε, περίμενε αυτό το τσακ να σηκωθεί και να χορέψει αλλά φυσικά αυτό δεν θα μπορούσε να συμβει. Από τη μια το πρόγραμμα ήταν έτσι δομημένο και προσαρμοσμένο για μια καθιστική συναυλία και από την άλλη ήταν και οι ταξιθέτες μονίμως σε εγρήγορση.
Τα μέτρα ασφαλείας που πηραν οι υπεύθυνοι της Τεχνόπολης ήταν ιδανικά και τήρησαν στο 100% τους κανόνες προστασίας, κάνοντας τον θεατή να νιώθει απόλυτα ασφαλείς!
Στα πολύ θετικά της βραδιάς η εύκολη πρόσβαση σε τουαλέτες και μπύρες. Η Τεχνόπολη έτσι κι αλλιώς πάντα ήξερε να κάνει συναυλίες. Όποιος επιλέξει να δει κάποιο live φέτος ας πάει προετοιμασμένος να ζήσει κάτι διαφορετικό. Αυτά που ξέραμε, ας τα ξεχάσουμε 😉 Τουλάχιστον για φέτος!
