“Δεν θα κάνω πίσω και δεν θα ξεχάσω, θα σε πάρω εγώ παιδάκι μου όταν φτάσω.”
Ο Φοίβος Δεληβοριάς κράτησε για το τέλος την πιο συγκινητική στιγμή της συναυλίας. Το Καλλιμάρμαρο στάδιο γέμισε από πολύ νωρίς, Οι Κοινοί Θνητοί άνοιξαν την αυλαία και ο Φοίβος συνέχισε. Ολοκλήρωσε την παρουσία του στη σκηνή με ένα τραγούδι γραμμένο μόλις λίγες ώρες πριν και το χάρισε στους γονείς των παιδιών που έσβησαν τόσο άδικα!
“Πού είσαι τώρα φως μου, ήτανε γραμμένο,
να ‘μαι εδώ για πάντα να σε περιμένω.
Όσο κι αν κρατήσει, να μην το ξεχάσεις,
όταν φτάσεις πάρε, πάρε όταν φτάσεις.
Θα το γράψει ο τοίχος, θα το γράψει ο βράχος,
πως δεν ήταν μόνο ενός ανθρώπου λάθος.
Θα το πει η σημύδα, θα το πει κι ο κέδρος
πως εδώ σκοτώνει όπου βρει το κέρδος.
Θα το πει η λεβάντα, θα το πει η μυρσίνη
πως κυλάει στα μάτια η δικαιοσύνη.
Μάτια του παιδιού μου, που δε θα φιλήσω,
δεν υπάρχει τρόπος πια να σταματήσω.
Μέχρι να’ ρθει ο πήχης και το χαλινάρι
μέχρι να ‘ρθει η Νέμεσις και να τους πάρει.
Αν δε βρω το τέρμα δε θα ησυχάσω,
δε θα σταματήσω, δε θα ξαποστάσω.
Δεν θα κάνω πίσω και δεν θα ξεχάσω,
θα σε πάρω εγώ παιδάκι μου όταν φτάσω.”
