Jason Becker – Not Dead Yet

Φέτος οι Νύχτες Πρεμιέρας μας επιφύλασσαν όμορφες εκπλήξεις. Την Τετάρτη 26/9, στον κινηματογράφο IDEAL, είδα μάλλον μια από τις καλύτερες ταινίες, όχι τόσο γιατί περιείχε μέσα έναν από τους αγαπημένους μου κιθαρίστες, και μεγάλο φάσμα της μουσικής που λατρεύω, αλλά μια πλευρά πολύ ανθρώπινη δίνοντας μαθήματα και ελπίδα σε όλους μας.

Αφού κι εγώ ο ίδιος εδώ και κάποια χρόνια ασχολούμαι με την μουσική και συγκεκριμένα με την κιθάρα, λογικό είναι να παρακολουθώ κιθαρίστες όπως Malmsteen, Blackmore, Steve Vai, Jason Becker και πολλούς άλλους.

Έχοντας λοιπόν στην κατοχή μου όλη την δισκογραφία του Jason Becker, λογικό να ενδιαφερθώ να δω μια ταινία που αφορά τον ίδιο. ΤΟ ενδιαφέρον σε όλο αυτό όμως δεν είναι μόνο η μουσική. Είναι ο άνθρωπος, η αγάπη του και η θέληση για ζωή. Σε ένα παλαιότερο άρθρο του Άγη μπορείτε να διαβάσετε περί της ζωής του και την ατυχία που τον βρήκε σε μικρή ηλικία.

Κατ’αρχήν δεν πιστεύω σε καμία περίπτωση πως αυτή η ταινία βγήκε για να λυπηθούμε τον Jason, αλλά και στην χειρότερη περίπτωση, αν σκεφτεί κάποιος, πως αυτή η ταινία έγινε για τα λεφτά. Όχι, όποιος το πει θα κοροϊδεύει τον ίδιο του τον εαυτό. Η ταινία αυτή έγινε για ένα σκοπό. Να μας δείξει πως ο άνθρωπος όταν έχει θέληση, μπορεί ν α καταφέρει τόσα πολλά πράγματα. Και να μας δώσει την ελπίδα σε κάθε μέρα που μας ξημερώνει.

Όπως είπα παραπάνω, ο Jason σε μικρή ηλικία είχε καταφέρει πολλά σημαντικά πράγματα, και το σίγουρο ήταν πως θα κατάφερνε περισσότερα και μεγαλύτερα… Αν η τύχη ήταν διαφορετική. Την ιστορία δεν θα την πω, μπορείτε στο άρθρο του Άγη αν δε γνωρίζετε, να πάρετε μια εικόνα του τι συνέβει.

Το πρώτο μέρος της ταινίας, μας δείχνει τη νεαρή ηλικία του Jason, τι έκανε με την κιθάρα, πως ασχολήθηκε και ποιοι τον βοήθησαν να εξελιχθεί. Μας έδειχνε συνέχεια ένα χαμογελαστό παιδί, ένα παιδί που έκανε πειράγματα με τον αγαπημένο του φίλο Marty Friedman, και οπουδήποτε να είναι, να κρατάει και μια κιθάρα.

Πραγματικά όποιος προσέξει το πρόσωπό του βλέπει ένα ήρεμο άνθρωπο, ήσυχο και αθώο. Μάλλον έτσι είναι κι όλας.
Το δεύτερο μέρος είναι εκεί που ξεκινάνε όλα. Η αρχή του τέλους… Ή μήπως όχι; Ο Jason δεν έχει τελειώσει. Ο Jason υπάρχει ακόμα, και δεν είναι ακόμα νεκρός. Αυτός είναι και ο σκοπός και ο τίτλος της ταινίας (Not Dead Yet). Ο Jason υπάρχει και συνεχίζει όμορφα το πάθος του. Την μουσική.

Με την βοήθεια της οικογένειάς του ο Jason συνέχισε όχι μόνο να επικοινωνεί με τους γύρω του, αλλά και να γράφει μουσική. Ναι, με την βοήθεια ενός υπολογιστή, και στην συνέχεια με την βοήθεια του πατέρα του, που και ο ίδιος γνωρίζει από μουσική, κάνανε μαζί πρόβες και έγραφαν νέα κομμάτια.
Αυτό δεν θα το κατάφερνε χωρίς θέληση και πάθος. Στην ταινία αναφέρεται πως όσοι έχουν αυτή τη νόσο, τους δίνουν συγκεκριμένο διάστημα επιβίωσης. Ο Jason όμως τους διέψευσε.

Είναι ακόμα εδώ. Είναι ακόμα το παιδί που βλέπουμε στα videos. Σήμερα η κατάστασή του τον έχει κάνει να επικοινωνεί μόνο με τα μάτια.

Σύντομα η ταινία θα κυκλοφορήσει σε DVD. Δεν έχει σημασία τι μουσική ακούτε, αν παίζετε κιθάρα ή όχι. Σημασία έχει η ανθρωπιά που έχουμε μέσα μας. Γιατί σίγουρα μόνο ο τίτλος άνθρωπος,  δεν διαφέρει πολύ και από τον κανίβαλο.
Θα πρέπει να μάθουμε μέσα από αυτή την ιστορία, και δυστυχώς όχι μόνο από αυτή, αλλά και από κάθε τέτοιου είδους ιστορίας, ζωής και θανάτου που συμβαίνουν δίπλα μας. Κάποια μέρα ίσως χρειαστούμε εμείς την ελπίδα, το κουράγιο και την δύναμη. Ας σκεφτούμε κάποια πράγματα.
Μπορείτε να επισκεφθείτε την προσωπική σελίδα του Jason εδώ www.jasonbecker.com.
Γιατί όχι να του στείλετε και ένα μήνυμα. Εγώ το έκανα. Δεν έχει σημασία αν απαντήσει κάποιος. Σημασία για εμένα θα έχει αν το διάβασε.

Πάνος Ηλιόπουλος