Βασίλης Παπακωνσταντίνου – Θανάσης Παπακωνσταντίνου.
Τι άλλο κοινό στοιχείο ενώνει αυτούς τους 2 καλλιτέχνες εκτός απο το ίδιο επώνυμο;
Δύο εξαιρετικοί μουσικοί που ο καθένας βλέπει την μουσική με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Δύο υπέροχοι καλλιτέχνες που ο καθένας έχει χαράξει την δικιά του μα εντελώς διαφορετική πορεία στο ελληνικό τραγούδι, που όμως συνδέονται δισκογραφικά με δύο κομμάτια.
Λέει ο Θανάσης…
“Η συνεργασία μου με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου προέκυψε ως αποτέλεσμα της συνεργασίας μου με τον Μάνο Λοίζο. Πρίν ακόμη πάρω τον δρόμο της μουσικής, είχα μια ευχέρια να γράφω στίχους. Έτσι λόγω του θαυμασμού που έτρεφα στον Μάνο, του έστειλα κάποια στιχάκια. Του άρεσαν και ανάμεσά τους ήτανε και “Ο Μαύρος Γάτος”. Τότε ετοίμαζε κομμάτια που θα τραγουδούσε ο Βασίλης. Είχε έτοιμα τα εννία και προσπαθούσε να βρει ακόμα 2-3 για να ολοκληρωθεί ο δίσκος αλλά τον πρόλαβε ο θάνατος. Τελευταία είχε κάνει το δίσκο “Τα τραγούδια της Χαρούλας” και τα στιχάκια μου αυτά υπολείπονταν πάρα πολύ και ευτυχώς δεν κυκλοφόρισαν. Τα διέκρινε η ορμή της ηλικίας των 19-20 χρονών, αλλά δεν είχαν την εσωτερικότητα που νομίζω πως βγαίνει απο τον σημερινό μου στίχο. Στον απόηχο λοιπόν αυτής της συνεργασίας κάναμε τον “Μαύρο γάτο” και τον “Λεγεωνάριο” που είχε να κάνει με τον στρατό -ήμουνα φαντάρος τότε- και μπήκανε στον ίδιο δίσκο την “Διαίρεση”. Αυτά τα δύο κομμάτια δεν μπορώ να πω πως με ικανοποιούν απόλυτα σήμερα. Γράφω αυθόρμητα τα στιχάκια μου με διάφορα συναισθήματα και εικόνες της ζωής μου στην επαρχία και συγκεκριμένα στον Τύρναβο. Ακόμη και αν είχα με ενάργεια στο μυαλό μου, αυτή τη στιγμή, όλο το υπόστρωμα με βάση το οποίο βγήκε τότε ο στίχος, δεν θεωρώ οτί αξίζει να λέμε τι ακριβώς σήμαινε ο μάυρος γάτος γιατί αποκόπτουμε τον δέκτη απο την ουσία της τέχνης. Δεν μου αρέσει να δίνω την δική μου την αίσθησηστο τι εννοούσα όταν έγραφα ένα στιχάκι. Θεωρητικά ήμουνα κοντά στον αναρχισμό και παραμένω μέχρι και σήμερα κατά έναν τρόπο, στον αντιεξουσιαστικό χώρο, γιατί πιστεύω πως η εξουσία φθείει και τους καλύτερους ανθρώπους. Την εποχή που έγραψα τον γάτο διάβαζα Μπακούνιν.
πηγή : “Το κυνήγι του θυσαυρού” – περιοδικό Δίφωνο, τεύχος 107 08/2004
http://vasilisp.com
Βίντεο : Iocastis
Το παπάκι (Νικόλας Άσιμος)
Το τραγούδι αυτό είναι ένα νανούρισμα, που έγραψε ο Άσιμος για να κοιμίζει την κόρη του στο υπόγειο της Αραχώβης. Η Αλεξίου το έκανε πρόβα στο στούντιο. Ο ηχολήπτης ηχογραφούσε διακριτικά. Στη μέση της πρόβας σηκώθηκε ο Άσιμος, άνοιξε μόνος του την πόρτα και μπήκε στο στούντιο. Περιφερόταν πίσω απ τη Χαρούλα. Άρχισε ξαφνικά να τραγουδά, ενώ βρισκόταν ακόμα πίσω της. Ο Άσιμος ήταν βουρκωμένος. Τραγουδούσε για πάρτη του αυτό που άκουγε εκείνην την στιγμή. Και η Χαρούλα ήταν συγκινημένη. Ούτε γύρισε να δει που βρισκόταν ο Νικόλας, τι έκανε. Είχε μπει κι εκείνη σ’ αυτό που συνέβαινε. Γιατί συνέβαινε κάτι ακαριαίο και μαγικό.
Γράφει ο thanos_teg
