Ο Χρήστος Θηβαίος θυμάται…

“Σαν σήμερα”

Ήμουν 4 ετών στην αγκαλιά του πατέρα μου, στο μπαλκονάκι της οδού Αχιλλέως στο νούμερο 30. Με είχε στηρίξει στη σιδερένια κουπαστή που έτριζε από τις ερπύστριες. Εκείνη τη μέρα το Μεταξουργείο, η γενέτειρά μου, ήταν ένα αδιανόητο και ακατάληπτο πεδίο μάχης. “Δεν το καταλαβαίνεις Χρηστάκη μου αυτό, αλλά να θυμάσαι σε όλη σου τη ζωή πως είναι κακό. Κακό.” Ναι πατέρα, το θυμάμαι. Η Μνήμη είναι προστασία και αγκαλιά.
Χρήστος Θηβαίος