picsart_09-19-11-11-58Η βράδια μετα την συναυλία του Σωκράτη βρήκε στην πλειοψηφία πρόσωπα χαμογελαστά, κεφάλια ζαλισμένα απο το κρασί, τη ρακι και τη μπύρα και μια Τεχνόπολη που φιλοξένησε για πολλοστή φορά τον πιο διπλωμάτη Μάλαμα που εχω συναντήσει.
Μέσα σε ενα τρίωρο πρόγραμμα προσπάθησε να χωρέσει οσα περισσότερα τραγούδια μπορούσε και τα κατάφερε νομίζω.

Διπλωμάτης γιατι έπαιξε οτι πιο εμπορικό τραγούδι έχει για να ευχαριστήσει τους νέους ακροατές του, αλλα ταυτόχρονα έπαιξε και τραγούδια λιγότερο γνωστά, όμως εξίσου αγαπημένα για να χαρούν και τα…παλιά γκαρσόνια που λέει και ο Ορφέας.

Ένα άκρως λαϊκό, εμπορικό πρόγραμμα , έσπαγε ανα τακτά χρονικά διαστήματα για να ακουστεί “…στα μπουκάλια της μπύρας με ψάχνουν οι φίλοι Στέλλα…” ή για να μας πει “…γιατί πετάει ο αετός και σέρνεται το φίδι…” ακόμα καλύτερα για να μας πει  την τίγρη με αφιέρωση στον χαινη Αποστολάκη, την μάγισσα Κίρκη με αφιέρωση στον Νικόλα, το μετάξι, τον μέρμηγκα, την αράχνη, κανα δυο τρία ακόμα. Μέχρι και τον Καιρό απο το 1991 που όπως ανέφερε το έπαιξε για πρώτη φορά και έτσι μας υπενθύμισε γιατι αγαπάμε τόσο πολύ τον Σωκράτη.

{"total_draw_time":0,"uid":"74e066e1-d0ba-40e1-be9e-8fcdf325e62f","layers_used":0,"effects_tried":0,"photos_added":0,"origin":"unknown","effects_applied":0,"brushes_used":0,"total_effects_time":0,"total_draw_actions":0,"total_editor_actions":{"border":1,"text":1},"longitude":-1,"total_effects_actions":0,"latitude":-1,"tools_used":{"adjust":1,"crop":1},"fte_image_ids":[],"total_editor_time":93}

Οι συναυλίες του Σωκράτη έχουν γίνει λίγο ως πολύ προβλέψιμες, όπως φυσικά των περισσότερων τραγουδιστών-καλλιτεχνών, με μοναδικη εξαίρεση κατά την γνώμη μου να ειναι ο Θανάσης. Αυτο βέβαια δεν ειναι απαραίτητα άσχημο, αλλά δεν είναι και επιτυχία. Διπλωμάτης αυτός, διπλωμάτης και εγώ.
Προβλέψιμες βέβαια γίνονται γιατί πολύ απλά τα τελευταία χρονια οι καλλιτέχνες εμφανίζονται όλο το χρόνο ίσως και πάνω απο 30 φορές σε συναυλίες, Φεστιβάλ, μουσικές σκηνές κτλ, και είναι απόλυτα φυσιολογικό να έχουν κάποιο στάνταρ πρόγραμμα και όταν απο τις 30 τον χρόνο μερικοί απο εμάς (δε βγάζω τον εαυτό μου απ’εξω) παρακολουθούμε τις 20 λογικό είναι να ξέρουμε μέχρι και πότε θα βηξει ο Σωκράτης.

Στα πολύ ωραία της βραδιάς ο Σωκράτης στην ηλιοπετρα χωρίς κιθάρα στα χέρια, με φοβερές κινήσεις σώματος και χεριών και στα περίεργα αλλά ωραία, οτι ο Σωκράτης βγήκε στη σκηνή και είπε καλησπέρα, προλογώντας την βραδιά πριν ξεκινήσει να τραγουδάει τις “δυο τρείς κουβέντες”.

Το καλύτερο το κράτησα για το τέλος όπως το κράτησε και ο Φώτης με τον Κυριάκο που έκλεισαν τη βραδιά με  ένα δεκαπενταλεπτο νομιζω, Ικαριωτικο με βιολί και λαούτο και έκανε τους πάντες να χορεύουν. Απλά ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Εν ολίγοις. Πρόσημο θετικό, γιατί ο Σωκράτης ξέρει. Η Τεχνόπολη ήταν γεμάτη όχι όμως ασφυκτικά και αυτό ήταν πολύ καλό, ναι ο κόσμος πέταγε νερά και τσιπούρα αλλά κάπως έτσι είναι οι συναυλίες, ο καιρός μας έκανε την χάρη και τα περάσαμε όλοι όμορφα.

Εις το επανιδείν.

Κείμενο : Θάνος Τεγόπουλος