Ο Οδυσσέας Ιωάννου είναι ο ποιητής, ο συγγραφέας, ο στιχουργός, ο ραδιοφωνικός παραγωγός της δικής μου γενιάς!
“…Θα προσπαθήσω να περάσω απ’ τα χρόνιαόπως περνάει απ’ το δρόμο ένα παιδί
φάλτσα σφυρίζοντας και με λυτά κορδόνια
θα φτάσω απέναντι να κλείσω τη γιορτή…”
Μιας γενιάς που μεγάλωσε με τον Οδυσσέα από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 και συνεχίζει να μεγαλώνει και να ταξιδεύει μέχρι και σήμερα. Ο Οδυσσέας συνεχίζει να μας συστήνεται κάθε μέρα. Μέσα από τον ρεαλιστικό και τόσο συμπαγή λόγο του, μέσα από τους στίχους του που τραγουδάμε μέσα από τις φωνές των τραγουδιστών που αγαπάμε, μέσα από τις αφηγήσεις τους, σαν αυτές στο βιβλίο για τον Θάνο Μικρούτσικο που ακούμε και ξανά ακούμε, μέσα από τα κείμενα του, όπως το παρακάτω και κυρίως μέσα από το ραδιόφωνο που τόσο μας έκανε να αγαπήσουμε. Η αδυναμία μας άλλωστε για τον Οδυσσέα Ιωάννου είναι έκδηλη και δεν μπορούμε να την κρύψουμε και ούτε θέλουμε άλλωστε.
Ο Οδυσσέας κλείνει σήμερα τα 56 και του ευχόμαστε ολόψυχα χρόνια πολλά, όμορφα και δημιουργικά, γιατί εκτός από τον Sido, συνεχίζουμε και εμείς ακόμα να ονειρευόμαστε!
(1) ” …Έβγαιναν όλοι από τις γιορτές, κουρασμένοι, ξέπνοοι, άφραγκοι, χορτασμένοι, πασπαλισμένοι, μελωμένοι, κι εγώ τότε ήταν που τους ήθελα ζεστούς. Να παίξουν την παράταση, να κρατήσουν λίγη ακόμη ζωηρότητα για μια γιορτή ακόμα. Χωρίς ονομαστική εορτή, 5 Ιανουαρίου τους ήθελα για ένα «χρόνια πολλά» στα γενέθλιά μου. Μέσα στις διακοπές των Χριστουγέννων, άντε να βρεις συμμαθητές, και με τα τελευταία κάλαντα, σαν αποπαίδια των χριστουγεννιάτικων και των πρωτοχρονιάτικων. Του Αη Γιαννιού πήγαινα φρέσκα γλυκά στην τάξη για να τα ανταλλάξω με ληγμένες ευχές. Ναι εντάξει, δεν είναι και για να συγκινείται ο Ντίκενς, αλλά ο καθείς και τα παιδικά του «τραύματα». Ποντάρω πάντα στο 5. Και στο μπλε. Το σκούρο. Ίσως είναι από τα φουστάνια που φορούσαν οι γυναίκες πάνω από την κούνια μου. Ή οι μοίρες ήταν ή τίποτα θειάδες μου. Με διάλεξε το μπλε αλλά κι εγώ το τίμησα με το παραπάνω. Blue mood…”
(1) πηγή :protagon.gr
Γράφει ο Θάνος Τεγόπουλος
Διαβάστε ακόμα…
Οι δύο μαγικές βραδιές του Οδυσσέα Ιωάννου σε μία ταινία μικρού μήκους