Μίλτος Πασχαλίδης
“Οτι αγαπάς δεν τελειώνει”
Ζωντανή ηχογράφηση θέατρο Βράχων 2015
Για αρχή ας πάρουμε το cd ως cd και όχι ότι ζήσαμε στα δύο μαγικά βράδια του Ιουνίου στο θέατρο Βράχων. Η ανάγνωση λοιπόν των 30 τίτλων των τραγουδιών δεν κρύβω πως δεν με ενθουσίασε ιδιαίτερα. Η επανάληψη αρκετών τραγουδιών από το προηγούμενο Live cd του Μίλτου για τα 10 χρόνια του τότε, μου έγινε κάτι περισσότερο απο αισθητή, ίσως γιατί το live του 2005 έπαιζε για αρκετά χρόνια επί καθημερινής βάσεως στα αυτιά μου και περίμενα κάτι διαφορετικό. Βέβαια οι διαφορές των ερμηνειών σε αρκετές περιπτώσεις είναι τεράστιες και σε άλλες αναγκαίες.
Στην πορεία βέβαια και ακούγοντάς το αρκετές φόρες ήδη από το Σάββατο το πρωί που το πήρα στα χέρια μου οι αρχικές μου σκέψεις εξανεμίστηκαν και την θέση του πήρε ο ενθουσιασμός και αναπόφευκτα ήρθαν και οι αναμνήσεις εκείνων των δύο συναυλιών στο μυαλό μου.
Ήταν μια μεγάλη γιορτή, για την ακρίβεια δύο μεγάλες γιορτές. Γιόρτασε ο Μίλτος αυτά που έχει ζήσει μέχρι τώρα, αυτά που έχει γράψει μέχρι τώρα. Τραγούδησε για τα νεύρα του, για τις τσαντίλες του, για τα ταξίδια του, για τις βαριές του της κουβέντες, για τα παραμύθια του, για τα μπλουζ του, για πρωινά τσιγάρα, για διόδια, για ξημερώματα για τα πάντα που λέμε.
Φυσικά τις μεγάλες τις γιορτές τις γιορτάζεις με φίλους. Με πολλούς φίλους. Με τόσους πολλούς που δεν γνωρίζεις εξ’αρχής πόσοι θα έρθουν και τελικά έρχονται τόσοι και άλλοι τόσοι. 15000 περίπου. Σαν να μην έφταναν όλοι αυτοί ήταν και οι άλλοι εκεί.
“…Ο Θάνος μου και ο Χρήστος μου
Ο Βασίλης και ο Λαυρέντης.
Ο Νότης, ο δάσκαλος όλων ημών των κιθαριστών, με την μαγική του κιθάρα.
Η Γιώτα μου, που την καμαρώνω κάθε φορά και πιο πολύ.
Ο Μπάμπης και ο Φίλιππος, που χωρίς την βοήθειά τους στο ξεκίνημα, ίσως όλα να είχαν
Γίνει πιο δύσκολα.
Το Γιαννιό, που όσο μεγαλώνει το μπόι του, τόσο ψηλώνουμε λιγάκι και εμείς που τον αγαπήσαμε από τότε που άφησε το Λασίθι για το χατίρι μας.
Η ΑΕΚάρα μου, ο Παντελής. Ο πιο τρυφερός από όλους.
Ο Σταύρος που μου έκανε την τιμή να περάσουμε παρέα από τα διόδια.
Κι ο τρελό-Γραμμένος που σάλταρε απροειδοποίητα στη σκηνή και μας χάρισε ένα τέλειο ντουέτο με τη Μιρέλλα.
Και φυσικά η Μιρέλλα μας, πανταχού παρούσα, πιάνα, ακορντεόν, τραγούδια, που καταφέρνει και μας βγάζει κάθε φορά ασπροπρόσωπους.»
Και όχι μόνο αυτοί, ήτανε και άλλοι εκεί…
Ο Μήτσος, ο Άλκης, ο Μάνος, ο Μάριος και ο Σάκης.
«Απόντες ήταν μόνο εκείνοι που ξεχάσαμε.
Και εμείς δεν ξεχνάμε. Το δικό μας το τραγούδι είναι χτισμένο πάνω στη μνήμη.
Τη μνήμη του καθενός και τη μνήμη τη συλλογική.
Έτσι κι αλλιώς τα χρόνια από μόνα τους δεν έχουν σημασία. Σημασία έχει με ποιόν τα μοιράζεσαι.»
Κάπως έτσι περιέγραψε ο Μίλτος αυτή τη γιορτή στο μικρό τετρασέλιδο που υπάρχει μέσα στη κασετίνα. Μη ξεχνώντας φυσικά και όλους τους μουσικούς του και όλους τους συντελεστές για τα εικοσάχρονά του.
Κατά την δική μου ταπεινή γνώμη oι μεγάλες στιγμές αυτού του διπλού cd είναι τα δύο τραγούδια Νότη Μαυρουδή στην κιθάρα και την φωνή του Μίλτου (Πρωινό τσιγάρο & Φώναξέ με), το “Όσο κρατάει ένας καφές” με το πιάνο του Κύριο Θάνου και τις φωνές του Μίλτου και της Μιρέλλας, Τα Σμυρνέικα τραγούδια από την συνεργασία επι σκηνής του Μίλτου και τον Παντελή γιατί Η Σμύρνη και το Αϊβαλί είναι η παλιά μας Ελλάδα, και το Καπηλειό με την φωνή του Γιάννου που πραγματικά από γειώνει το κομμάτι και μας φέρνει την κρήτη μπροστά στα μάτια και στα αυτιά μας.
«…Όλες μου οι νότες και οι λέξεις είναι για την Ευγενία μου που ήρθε στη γιορτή του Μπαμπά της και με μια αγκαλιά με έμαθε τι σημαίνει να λυγίζουν τα γόνατά μου πριν βγώ να τραγουδήσω…»
Το διπλό Live cd του Μίλτου για την γιορτή του για τα 20 χρόνια του στην ελληνική μουσική σκηνή κυκλοφορεί πλέον στα περισσότερα δισκοπωλεία και σας προτρέπω να το προμηθευτείτε το συντομότερο δυνατό.
Ήμασταν στα δέκα, πήγαμε στα είκοσι και πλέον περιμένουμε τα τριάντα. Γιατί όπως λέει και ο τίτλος ” Οτι αγαπάς δεν τελειώνει”.
γράφει ο Θάνος Τεγόπουλος
