Ο Σωκράτης έχει φτάσει πια στο σημείο να απολαμβάνει τις συναυλίες του περισσότερο από ποτέ. Ευδιάθετος, χαλαρός, ήρεμος και σίγουρος. Αυτό φάνηκε και από το πρόγραμμα του και τις δύο βραδιές στο θέατρο βράχων.
Η επιλογή των τραγουδιών έδειξε ξεκάθαρα τη διάθεση των συναυλιών και αυτό πέρασε στον κόσμο, δείχνοντας πάθος και δύναμη από τις πρώτες κιόλας στιγμές.
Φάνηκε επίσης ξεκάθαρα και από την όρεξη και την τρομερή χημεία της μπάντας.
Η Ιουλία Καραπατάκη νομίζω ότι διασκεδάζει περισσότερο από τον καθένα και τραγουδάει με την ψυχή της και με ένα υπέροχο χαμόγελο μονίμως στο πρόσωπο της, ο Φώτης Σιώτας έχει κάνει τα τραγούδια δικά του με τον κόσμο να τον έχει ξεχωρίσει εδω και καιρό και για τον Δημήτρη Λάππα τα έχω ξαναγράψει. Η σιγουριά και η εγγύηση που προσφέρει είναι κάτι παραπάνω από εμφανής πάνω στη σκηνή. Φυσικά δεν θέλω να αδικήσω κανέναν, καθώς και ο Γιάννης Παπαντριανταφύλλου και ο Νίκος Μαγνήσαλης και ο Κυριάκος Ταπάκης και ο Νίκος Παραουλάκης, είναι αναπόσπαστα κομμάτια αυτής της παρέας, εδώ και χρόνια.
Ανέβηκε στη σκηνή και ο Πέτρος Μάλαμας με τον Σωκράτη να δηλώνει μέγας θαυμαστής του.
Αυτά τα λίγα. Το θέατρο γέμισε και τις δύο βραδιές με την παραγωγή να πράττει το αυτονόητο, κρατώντας το θέατρο ανθρώπινο και όχι τον κόσμο στοιβαγμένοι σαν σαρδέλες.
Τον Σωκράτη λογικά θα τον ξαναδούμε τον Σεπτέμβρη στην Αθήνα και ελπίζω να μην ξανακάνει το λάθος και δεν πει τα ξωτικά???!!
Κείμενο : Θάνος Τεγόπουλος
Διαβάστε ακόμα…
