Το φετινό καλοκαίρι ήταν και πάλι πλούσιο σε συναυλιακά γεγονότα στο χώρο του hard ‘n’ heavy, και όσο να μας έχει βαρέσει η οικονομική κρίση κατακούτελα, υπήρξαν στιγμές που όλοι είπαμε ‘δε γαμ@@@ε’, και για μια ακόμα φορά πληρώσαμε το (αρκετά ακριβό) αντίτιμο προκειμένου να δούμε επί σκηνής πολλά από τα αγαπημένα μας συγκροτήματα. Εδώ θέλω να κάνω ένα σχόλιο σχετικά με τη σχέση τιμής- προσφερόμενων υπηρεσιών από τη κάθε εταιρία που διοργανώνει συναυλίες και φεστιβάλ στο Ελλάντα.. Δε γίνεται φίλτατοι να σας πληρώνουμε 80, 65, 60 ευρώ ανάλογα τη συναυλία (σε πολλές ‘διακεκριμένες’ θέσεις η τιμή ήταν αρκετά πιο πάνω), και η αντιμετώπιση μας να είναι λίγο καλύτερη από καταυλισμό προσφύγων.. Άκου εκεί μια και μόνο μια έξοδος από ολόκληρο Terra Vibe, η το κλασσικό πλέον θέμα του πάρκινγκ..Εν έτη 2011 εξακολούθουμε να είμαστε πολύ πίσω σε τέτοια θέματα, αν και σε κάποιες περιπτώσεις έχουν γίνει κάποια έστω μικρά βήματα προόδου, αλλά ο δρόμος είναι μακρύς ακόμα κύριοι!
Αρκετά με τη γκρίνια, ας περάσουμε όμως και στο ζουμί, και εδώ να πω πως θα αναφερθώ μόνο στις συναυλίες που παρευρέθηκα ο ίδιος και ότι διαβάσετε παρακάτω είναι η προσωπική μου άποψη.. Υπήρξαν και άλλες συναυλίες που ήθελα να είμαι (Roger Waters), αλλά η κρίση με έκανε να επιλέξω αυτές που άντεχε το βαλάντιο μου!
Ξεκίνημα με το Sonisphere Festival στις 17 Ιουνίου στο Terra Vibe στη Μαλακάσσα με τη συμμετοχή των Iron Maiden, Slipknot, Mastodon, Rotting Christ, Moonspell, Gojira, Nightfall, Virus, Need και Total Riot.. Τα πρώτα 4 γκρούπ δεν τα είδα καθώς ήμουν ακόμα στο δρόμο, ενώ από τα γκρουπ που είδα οι Moonspell ήταν καλοί αλλά η ώρα που έπαιξαν και η ζέστη αποτέλεσαν ανασταλτικό παράγοντα στο να τους ευχαριστηθώ, οι Mastodon επιβεβαίωσαν τη φήμη ότι στη σκηνή δε το χουν, οι Rotting Christ έκαναν για μένα τη καλύτερη εμφάνιση της ημέρας, ανώτερη ακόμα και από τα μεγάλα ονόματα της βραδιάς και απέδειξαν σε όλους πως είναι οι καλύτεροι πρεσβευτές της χώρας μας στο εξωτερικό. Οι Slipknot στην πρώτη εμφάνιση τους μετά τον θάνατο του, εκ των ιδρυτικών μελών τους, Paul Gray έδωσαν μια συναυλία αρκετά φορτισμένη αλλά σε γενικές γραμμές πολύ καλή, τουλάχιστον για μένα που τους είδα για πρώτη φορά, ενώ οι Iron Maiden που έκλεισαν τη βραδιά ήταν τυπικοί Maiden. Καλή εμφάνιση, αλλά το θέμα με τους Maiden είναι ότι δε περιμένεις κάτι απλά καλό, αλλά εξαιρετικό όπως στη θρυλική πλέον συναυλία του 2008. Σίγουρα ήταν μια επαγγελματική εμφάνιση που στους μικρότερης ηλικίας οπάδους έφερε τον ενθουσιασμό και στους μεγαλύτερης κάποιο προβληματισμό. Εγω ανήκω στη δεύτερη κατηγορία.
Επόμενη συναυλιακή ‘εξόρμηση’ μου ήταν στις 5 Ιουλίου στο Πάρκο Νερού στο Φάληρο, όπου εμφανίστηκαν οι Karma Violens, Firewind, Opeth, Whitesnake και οι ανυπέρβλητοι Judas Priest στα πλαίσια της τελευταίας μεγάλης περιοδείας της καριέρας τους. Πρώτα λίγα λόγια για το χώρο καθώς ήταν η πρώτη φορά που έγιναν συναυλίες στο συγκεκριμένο μέρος. Ήταν πραγματικά εξαιρετικό το μέρος, εύκολα προσβάσιμο από όλους, επιλογές για πάρκινγκ πολλές, ενώ το γεγονός ότι ήσουν ακριβώς δίπλα στη θάλασσα έδινε ένα πολύ ιδιαίτερο credit. Μακάρι να συνεχίσουν να γίνονται εκδηλώσεις σε αυτό το χώρο!
Λόγω εργασίας δε πρόλαβα τους Karma Violens και τους Firewind. Και αν το κακό για τους πρώτους ήταν μικρό, μου την έδωσε που δεν είδα από κοντά το δεύτερο καλύτερο συγκρότημα της πατρίδας μας, και τον Κώστα η αλλιώς Gus G. τον νέο κιθαρίστα του Ozzy. Άκουσα καλά λόγια για την εμφάνιση τους αλλά τι να το κάνεις? Την ώρα των Opeth προτίμησα να φάω και να πιώ και να προετοιμαστώ για τη συνέχεια. Οι Whitesnake στη μία ώρα που έπαιξαν ήταν αρκετά καλοί και ο Coverdale καλύτερος από τη προηγούμενη επίσκεψη του, αλλά στο τέλος της βραδιάς δε τους θυμόταν κανείς. Ο λόγος βρίσκεται στην α-πί-στευ-τη εμφάνιση των Θεών του metal Judas Priest οι οποίοι έτσι απλά μας έλιωσαν τα μυαλά επι 2.5 ώρες! Μαζί με αυτή του 2004, ήταν η κορυφαία τους εμφάνιση στη χώρα μας! Ήταν τρομακτική η ενέργεια τους μετά από 40 χρόνια ανελιπούς συναυλιακής δράσης, και αν όντως ήταν η τελευταία φορά που τους είδαμε ζωντανά, τότε μας άφησαν με τη πιό γλυκιά γεύση στο στομα!
Οι επόμενες δύο συναυλίες που πήγα φέτος – Bon Jovi και Dream Theater/Fates Warning – αναφέρονται σε ξεχωριστά άρθρα στο site, οπότε να μη κουράζω άλλο!
Ως επίλογο να πω ότι όποιος είπε ότι η μουσική είναι το καλύτερο γιατρικό στα προβλήματα είχε μεγάλο δίκιο. Οικονομική κρίση, ανεργεία, άγχος κλπ μας έχουν κυριεύσει όλους. Άς μην αφήσουμε όλα αυτά να μας κόψουν την αίσθηση του να ιδρώνεις και να φωνάζεις αγκαλιά με τους φίλους σου το αγαπημένο σου refrain απ το αγαπημένο σου συγκρότημα!
Άντε και του χρόνου!
