Από τα “Σημεία Στίξης” κρατάω το θαυμαστικό!!!
Θέατρο Τζένη Καρέζη
Κείμενο : Βασίλης Κομύτης
Φωτογραφίες : Στάθης Κατάρας
Στο θέατρο Τζένη Καρέζη με βρήκε η τελευταία Κυριακή του Γενάρη και η πρώτη Κυριακή του Φλεβάρη. Γιατί όμως? Παίζει λέει μία μουσική παράσταση στο φουαγιέ του θεάτρου… τίτλος? “Σημεία Στίξης”, μία ιστορία με αρχή, μέση, αλλά χωρίς τέλος και καθότι περίεργο μουσικό αυτί βρέθηκα εκεί.
Βέβαια αν τα ονόματα που δημιούργησαν αυτή την παράσταση δεν ήταν οικεία, ίσως να το σκεφτόμουν, αλλά τόσο η φωνή της Πολυξένης Καράκογλου είναι ένας σοβαρός λόγος να βγεις, (αφού πάντα συγκινεί) όσο και η γραφή της στιχουργού Αθηνάς Σπανού (γνωρίζοντάς τη και από παλαιότερες δουλειές της) ενίσχυσαν την συγκεκριμένη επιλογή .
Μία παράσταση με 31 τραγούδια και ενδιάμεσα κείμενα, τρεις μουσικοί, πέντε όργανα, δίωρο πρόγραμμα γεμάτο και βάλε. Τραγούδια από τον τελευταίο δίσκο της Πολυξένης με τον ομώνυμο τίτλο, οι στίχοι της Πολυξένης και της Αθηνάς και διασκευές αγαπημένων τραγουδιών που χρωμάτιζαν τη ροή. Έγιναν όλα ένα.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο κείμενο της παράστασης “η ηρωίδα μας είναι μία κοινή θνητή που με μόνη υπερδύναμη αλλά και αχίλλειο πτέρνα της ταυτόχρονα το πείσμα της, ξεκινάει το ταξίδι της ενήλικης ζωής. Κάθε στάση της, ένα σημείο στίξης και κάθε σημείο στίξης, ένα τραγούδι, που άλλοτε έχει ρεφρέν και άλλοτε όχι.”
Και έτσι ξεκινά η βόλτα, από όταν ήσουν μικρό παιδί, η πρώτη πτώση, η εφηβεία, τα φοιτητικά χρόνια, ο φόβος, το όνειρο και η φωτιά που κρατάει ο κάθε άνθρωπος στα χέρια του. Ύστερα έρχεται η ευθύνη και το δίλημμα αν θα την πάρεις ή όχι. Και σκέφτεσαι, Όλα ή τίποτα, κρατάς τις ανάσες σου και συνεχίζεις. Η περιπέτεια και η βόλτα πάνε παρακάτω και ο καθρέφτης δίνει κάθε φορά τις απαντήσεις. Και αυτό λέγεται άνθρωπος… μεγαλώνει, ωριμάζει σαν δέντρο αλλά ποιο δέντρο ανθίζει χωρίς ρίζα και ξαναγυρνάς στις εικόνες που είχες από παιδί και τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα, μέχρι που ο αγαπημένος σου άνθρωπος, κρατά το χέρι σου, χαμογελά και σου λέει: “χρυσοβελούδι” μου μεγάλωσες… και τη στιγμή εκείνη έχεις αγκαλιάσει όλο τον κόσμο και ο κόσμος ταυτόχρονα αγκαλιάζει εσένα.
Αναφορικά με την Πολυξένη όποιος δεν τη γνωρίζει μπορεί να κοιτάξει τι έχει τραγουδήσει και τι ηλικία έχει, δεν θα πω πολλά εδώ, αλλά δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στις ενορχηστρώσεις και σε μία εξαιρετική περίπτωση μουσικού. Ειδική αναφορά λοιπόν στον Μάριο Ιβάν Παπούλια, το “πολυεργαλείο” στην ομάδα: κιθάρα, βιολί, μπουζούκι, ενορχηστρώσεις, φωνητικά, κάνει τα πάντα όλα, εκεί αρωγός, στυλοβάτης και το κερασάκι στην τούρτα? η αισθαντική ερμηνεία του στο τραγούδι του Sting, “shape of my heart”.
Θα μπορούσα να γράφω σχόλιο για κάθε κείμενο και για κάθε τραγούδι, αλλά θα χρειαζόμασταν κι άλλες σελίδες και βασικά θα τα μαρτυρήσω όλα. Ένα έχω να πω κλείνοντας, να πας να δεις την παράσταση, να την “ακούσεις” και τότε θα καταλάβεις για τι μιλάω.
Η πληροφορία ότι πήρε παράταση, λέει από μόνη της αρκετά.
Τα “Σημεία Στίξης” σε αφορούν, γιατί η ζωή του ανθρώπου περιέχει τελείες, ερωτηματικά, αποσιωπητικά, παρενθέσεις κλπ κλπ. Θα βρεις κομμάτια σου μέσα, τόσο στους στίχους των τραγουδιών, όσο και στα κείμενα που έχουν γραφτεί. Αξίζει να παιχτεί και σε άλλους χώρους και τελικά όπως λέω ξανά και ξανά, άλλο να βλέπεις-ακούς live, και άλλο να ακούς -“βλέπεις” τα τραγούδια στις πλατφόρμες και στα ακουστικά σου.
«Σημεία Στίξης»
Μουσική παράσταση εμπνευσμένη από το ομότιτλο άλμπουμ που πρόσφατα κυκλοφόρησε. Η συγγραφή των κειμένων έγινε από την Αθηνά Σπανού, ενώ η Πολυξένη Καράκογλου επιμελήθηκε το καλλιτεχνικό πρόγραμμα.
Παίζουν οι μουσικοί Μάριος Ιβάν Παπούλιας (βιολί, κιθάρα, ενορχηστρώσεις), Αιμιλιανός Σταυρινός (πιάνο) και Αποστόλης Μπουρνιάς (κρουστά)
