Οι Χαΐνηδες στον Σταυρό του Νότου.
Το βράδυ του Σαββάτου έκανε πρεμιέρα ένα από τα ιδιαίτερα σχήματα της ελληνικής μουσικής σκηνής.
Το κοινό, πιστό στη συνήθεια, άργησε να συγκεντρωθεί αλλά ήταν πολυάριθμο και ενθουσιώδες. Εκτός από τους «συνήθεις υπόπτους» των τελευταίων χρόνων, την παρέα συμπλήρωσαν νέοι φίλοι που θέλησαν να μυηθούν στον μυστηριακό κόσμο των Χαΐνηδων.
Και φυσικά κανείς δεν έμεινε παραπονεμένος.
https://youtu.be/cVmc7BsaHs4
Από τη μία πλευρά όσοι πήραν το “βάπτισμα του πυρός” απόλαυσαν τις επιτυχίες του συγκροτήματος και από την άλλη οι παλιοί γνώριμοι με χαρά και λαχτάρα παρακολούθησαν το ανανεωμένο πρόγραμμα. Νέα τραγούδια και καινούριες ενορχηστρώσεις όμορφα πλεγμένες με τις φιλοσοφικές ανησυχίες του Δ. Αποστολάκη. Εκτός απο τα γνωστά και πολυαγαπημένα, Συνταγές μαγειρικής, Μάγο, Καπηλειό, Είχα μια αγάπη, μας χάρισαν και τραγούδια που δεν τα ακούμε συχνά όπως Θέλω να πάρω τη φυλή μου, Εσωτερική επικαιρότητα, Το συρτό του Σελίμ , αλλά και τραγούδια απο την τελευταία τους δισκογραφική δουλεια, Ορφέας, το τραγούδι του πολέμου.
Γιατί είναι γνωστό πλέον πως κάθε τους συναυλία είναι κάτι παραπάνω από την εκτέλεση μιας λίστας τραγουδιών. Είναι μια προσπάθεια, πρωτίστως του Δ. Αποστολάκη, να μπει στα πιο βαθιά σοκάκια της ψυχής και στις πιο σκοτεινές γωνιές της σκέψης μας.
Το τρίωρο πρόγραμμα που παρακολουθήσαμε ήταν ένα ταξίδι στον χώρο, στον χρόνο και στα συναισθήματα Από τις ακρογιαλιές της Κρήτης στα βάθη της Ανατολής και πάλι πίσω. Πάντα επίκαιροι και ευαίσθητοι, μας συγκίνησαν χτυπώντας ελαφρά τις πιο λεπτές χορδές μας και μας θύμισαν ότι πάντα υπάρχει χώρος για γλέντι και πανηγύρι. Κάθε παράσταση των Χαΐνηδων είναι η περίτρανη απόδειξη ότι το τραγούδι είναι μια κουβέντα που τρελάθηκε, μια κουβέντα που δεν την χώρεσε ο νους.
Και πραγματικά είχαμε πολλές τρελές κουβέντες και σκέψεις που αφέθηκαν ελεύθερες. Σιγοτραγουδήσαμε αγαπημένα τραγούδια που είχαμε καιρό να ακούσουμε και βροντοφωνάξαμε στίχους που μας έχουν στιγματίσει. Δυστυχώς, ο χρόνος δεν έφτασε – και πότε είναι αρκετός; – να ικανοποιηθούν όλες οι επιθυμίες, μένουν όμως άλλα δύο Σάββατα…
https://youtu.be/9GK_GAFXm6w
Αφήνοντας πίσω μου τον Σταυρό του Νότου και την όμορφη παρέα, συνειδητοποίησα πως εκείνη τη βραδιά ξανασυστηθήκαμε. Σαν παλιοί συμμαθητές που είχαν χρόνια να βρεθούν. Που ξαναθυμήθηκαν τι τους ένωνε, τι τους πονούσε, από πού ξεκίνησαν και πού(;) ήθελαν να φτάσουν. Και, όπως ήταν αναμενόμενο, για άλλη μια φορά έφυγα από μια συναυλία των Χαΐνηδων πλήρης συναισθημάτων και με καναδυό μουσικές εμπειρίες παραπάνω στις αποσκευές μου.
Κείμενο : Ελένη Παπακωνσταντίνου
Κερδίστε προσκλήσεις για τη δεύτερη βραδιά των Χαΐνηδων στο plus του Σταυρού Του Νότου , το Σάββατο 22/11. Δηλώστε συμμετοχή εδω.