“H κανονικότητα σε μια αρρωστημένη κοινωνία, είναι επικινδυνη” ο Δημήτρης Αποστολάκης μίλησε και εχθές για πολλά και είχαν ιδιαίτερη βαρύτητα. Μίλησε για τον κορωνοιό, για τους πρόσφυγες, για την καραντίνα! “Το οτί είστε σήμερα (σ.σ. εχθές) εδώ, είναι πολύ ευχάριστο και για εσάς  αλλά και για εμάς,  Ευχαριστούμε”.

 

Οι Χαίνηδες είναι μια μεγάλη οικογένεια και το κοινό των Χαίνηδων έχουν κάτι μοναδικό. Δείχνουν απόλυτο σεβασμό στους καλλιτέχνες γιατί εισπράτουν σεβασμό και αυτό είναι το ιδανικό σε μία σχέση. Κάθε φορά που τελειώνει μια συναυλία των Χαίνηδων τα συναισθήματα κονταροχτυπιούνται, ποιό θα υπερκεράσει μέσα απο χαμένους τόπους, αλλοτινές πατρίδες και ξεχασμένους χρόνους!

Οι χθεσινές κάτι παραπάνω απο δύο ώρες που βρέθηκαν στη σκηνή της Τεχνόπολης, πέρασαν σαν νερό και σε κανέναν μας δεν έφτασε. Ναι εντάξει, θα μου πείτε οι Χαίνηδες δεν είναι για χόρταση αλλά για μεζεκλίκι, όπως λέει χαριτολογώντας συχνά πυκνά ο Αποστολάκης, αλλά πιστεύουμε θα μπορούσαν να παίξουν έστω μισή ώρα παραπάνω.

Πριν λίγες μέρες διάβασα μία συνέντευξη του Δημήτρη Αποστολάκη στον Αντώνη Μποσκοίτη στο Κουτί της Πανδώρας και μου έμεινε μια ιστορία που δεν την ήξερα, είναι χιουμοριστική και αξίζει :

Κάπου στις αρχές του 1990 και οι Χαίνηδες ετοιμάζονται να βγάλουν τον πρώτο τους δίσκο και προσπαθούν να βρούν λεφτά και ο Αποσολάκης λέει:

“Είχε μαζέψει κάποια λεφτά ο Δημήτρης Ζαχαριουδάκης. Ήμασταν συγκάτοικοι, αλλά ακόμη δεν ήθελε να τα δώσει, θεωρώντας πως δεν είναι η κατάλληλη στιγμή. Είχα μια μηχανή με σπασμένα φρένα. «Θα σ’ τα δώσω, ρε παιδί μου, όταν θα τα βγάλουμε απ’ το δίσκο» του έλεγα. Και μετά: «Ή μου τα δίνεις ή δεν φτιάχνω τα φρένα στη μηχανή»! Φεύγω με τη μηχανή με μια κοπέλα απάνω. Μας ετρακάρει ένα ταξί και με πετάει εμένα τριάντα μέτρα μακριά. Και την κοπέλα! Η κοπέλα, όμως, ήταν όμορφη και όλοι μαζεύτηκαν από πάνω της. Μετά από κάνα τέταρτο, ένας μόνο παππούς ήρθε από πάνω μου! «Παιδί μου, τι έχεις;»…Ντράπηκα εγώ, «Τίποτα, μόλις ήρθα» του απαντάω και σηκώνομαι. Γυρνάω στο σπίτι, βλέπει ο Δημήτρης τη μηχανή σακατεμένη σαν κουτάλι, αλλά την άλλη μέρα του λέω: «Άμα δεν βάλεις τα λεφτά, κοίτα, θα την οδηγήσω πάλι»! Την καβαλάω κουτσαίνοντας από το πέσιμο και, έτσι, με τη μηχανή χωρίς φρένα, σαν τελικό σίγμα, μου κάνει ο Δημήτρης: «Περίμενε! Πάμε στην τράπεζα»! Πήγαμε, βγάλαμε τα λεφτά, μπήκαμε σ’ ένα στούντιο και ηχογραφήσαμε τα τραγούδια μας.”

Δεν έχω κάτι άλλο απο τη χθεσινή βραδιά. Οι Χαίνηδες είναι ένα ethnic συγκρότημα με ελληνικό στίχο, βαθιά παράδοση και με απίστευτη συνέπεια 30 έτων που σπάνια συναντάς. Ευχαριστούμε για την παρέα. Καλή αντάμωση!

Κείμενο : Θάνος Τεγόπουλος
Φωτογραφίες : Proxima Estacion Esperanza
Video : mousikesebeeries YouTube Channel

Η φιλοσοφίζουσα κολεκτίβα των Χαΐνηδων αποτελείται από τους:

Δημήτρη Αποστολάκη – λύρα, τραγούδι
Δημήτρη Ζαχαριουδάκη – κιθάρα, τραγούδι

Σπυριδούλα Μπάκα – τραγούδι
Τάκη Κανέλλο – τύμπανα

Δημήτρη Μπρέντα – γκάιντα, κλαρίνο, καβάλι, φλογέρα
Petrer Jaques – τρομπέτα, φλικόρνο, κλαρίνο, νέυ

Μιχάλη Νικόπουλο – λαούτο, μαντολίνο, μπουζούκι, τραγούδι
Γιάννη Νόνη – μπάσο