Όχι δεν είναι report συναυλίας. Είναι προσωπικές εbeerίες μιας ολόκληρης ζωής. Δικές μου φυσικά αλλά και του καθένα ξεχωριστά από αυτούς τους 15οοο κόσμου που κατέκλυσαν τα βουνά της Πετρούπολης το βράδυ της 20ης Ιουνίου προσκεκλημένοι στη γιορτή του μεγαλύτερου εν ζωή έλληνα ροκά.
Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου γιόρτασε τα 40 έτη στην ελληνική μουσική και το πάρτυ του ήταν αντάξιο της παρουσίας του, όλα αυτά τα χρόνια. Ήμασταν όλοι εκεί. Η γυναίκα του και η κόρη του, οι κολλητοί του, οι συνεργάτες τους επι σκηνής τα τελευταία 40 χρόνια αλλά και το άλλο του μισό όπως χαρακτηριστικά ανέφερε και ο ίδιος ο Βασίλης, όπως κάνει πάντα άλλωστε. Φυσικά μιλάμε για τον Χριστόφορο Κροκίδη ο οποίος με μερικά από τα γνωστά του σόλα με την κατακόκκινη κιθάρα του, ξύπνησε μνήμες περασμένων δεκαετιών αλλά και μεγάλης νοσταλγίας. Χωρίς φυσικά να θέλω να θίξω κανέναν άλλον. Πάντως δεν ξέχασε κανέναν και μέσω σπάνιων βίντεο μας τους έφερε όλους εκεί και παραλίγο να ραγίζουν και οι βράχοι. Ο Μάνος, ο Άλκης, ο Νικόλας, ο Σταμάτης αλλά και αυτοί που είναι εδώ ακόμα μαζί μας ο Θάνος, ο Μίκης, ο Οδυσσέας, ο Γιάννης, ο Σάκης. Μέχρι και τον Steve Harley έφερε.
4 ώρες και ένα τέταρτο επάνω στην σκηνή, έπαιξε τα πάντα. Τραγούδια απο τα “Αγροτικά” μέχρι τα “Χάρτινα δεσμά“. Τραγούδια σήματα κατατεθέν του Βασίλη όπως το Ελλάς (ο ύμνος δηλαδή) που στις 22:00 που εμφανίστηκε στο θέατρο η νύχτα έγινε μέρα και κάηκαν και τα χλωρά και τα ξερά και τα παράλια μαζί αλλά και τραγούδια που τα ακούσαμε για πρώτη φορά live όπως τη “Σόφη” απο τα “Βατόμουρα” του Σταμάτη Μεσημέρη και το “γειά και χαρά σας βρε πατριώτες” από τα “Αγροτικά” του 1975.
Δεν θα πω περισσότερα για την βραδιά. Όποιος δεν την έζησε απλά έχασε. Παρακολουθώ τον Βασίλη σε συναυλίες τα τελευταία 20 χρόνια και ομολογώ πως δεν είχε προηγούμενο τέτοια νύχτα, μαγική.
“…Δε θυμάμαι ομορφότερη νύχτα. 
Δε θυμάμαι πιο παράξενη νύχτα.
Πήρα το δάκρυ σου, και το `κανα στιχάκι σε τραγούδι.
Πήρα την πίκρα σου, την έκανα ρεφρέν μιας μουσικής.
Κι έγινε η νύχτα μες στη νύχτα, κατακόκκινο λουλούδι.
Πάνω απ’ την πόλη ένα φεγγάρι, μεθυσμένο από νωρίς.
Για σένα, για σένα…”
Παρεμπιπτόντως ο Βασίλης είχε και τα γενέθλιά του το βράδυ της Πέμπτης. Έκλεισε τα 63 και…μας κέρασε και τούρτα.
Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για όλα αυτά που με έχεις μάθει όλα αυτά τα χρόνια και μία τεράστια ευχή να βρίσκομαι μαζί σου και στα 50.
“…Μια κρύα νύχτα του Σεπτέμβρη
ένα σακατεμένο βράδυ
μόνο τα μάτια σου θυμάμαι
δυο φλόγες μέσα στο σκοτάδι
μια κρύα νύχτα του Σεπτέμβρη
που όσο θυμάμαι με πονάει
έχουν περάσει τόσα χρόνια
μ’ αυτή η αγάπη δεν περνάει…”
Γράφει ο thanos_teg
