Την Δευτέρα παρακολούθησα την συναυλία του Tonino Carotone στο θέατρο «Ακροπόλ» .Το να πηγαίνεις να παρακολουθήσεις έναν καλλιτέχνη ή μία συναυλία ή μία μουσικοθεατρική παράσταση και να είναι όλα τόσο όμορφα, νομίζω πως η έξοδός σου κρίνεται απόλυτα επιτυχημένη. Το «Ακροπόλ» μπορώ να το χαρακτηρίσω εξαιρετικό, με σεβασμό προς τον θεατή ακόμα και στον εξώστη.
Η έναρξη της παράστασης ήταν προγραμματισμένη για τις 21:00 και περίπου κανά τέταρτο νωρίτερα ο κόσμος άρχισε να παίρνει ήδη τις θέσεις του. Δυστυχώς όχι τόσος πολύς κόσμος όσο θα έπρεπε αλλά βλέπεις είναι μάλλον γιατί δεν τον παίζουν στις τηλεοράσεις και βέβαια επειδή δεν βγήκε από κάποιο ριάλιτυ.
Γύρω στις 21:20 ο Tonino φορώντας ένα άσπρο σακάκι ήταν ήδη στην θέση του. Μαζί με έξι υπέροχους μουσικούς, στην πένα ντυμένοι, όλοι στα μαύρα και με μια Ισπανίδα με ένα κόκκινο φόρεμα και με μια μεσογειακή τσαχπινιά να ομορφαίνει το πάλκο…και έτσι για να σπάει όλη αυτή η αντρίλα.
Καλησπέρα, Γειά σας, Mondo difficile…Με αυτά τα λόγια μας καλώς όρισε και μας πήρε μαζί του σε αυτό το δίωρο μουσικό του ταξίδι. Αν νομίζετε ότι ο Tonino είναι βάσκος με Ιταλικές ρίζες κάνετε μέγα λάθος. Ο άνθρωπος είναι ‘Έλληνας’ αγαπόντας την Ελλάδα περισσότερο από πολλούς ‘σωτήρες’ αυτού εδώ του τόπου και το έδειχνε ανα πάσα στιγμή. Τι καλησπέρα, τι ευχαριστώ, τι γειά μας, τι μαλάκα είπε το στόμα του σε άπταιστα ελληνικά δεν λέγετε…μέχρι και στα ‘καλούδια’ που παράγει η όμορφη Καλαμάτα αναφέρθηκε. Ευτυχώς δηλαδή για όλους εμάς που δεν ξέρουμε γρι Ισπανικά ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη.
Το πρώτο μέρος της συναυλίας πέρασε σαν νεράκι. Τα 50΄ λεπτά ασταμάτητου τραγουδιού και αλλοπρόσαλλου χορού του Tonino φάνηκαν μία στιγμή. Ο νους μας βέβαια το ξέρει καλύτερα που έκανε ένα ταξίδι στον χρόνο περνώντας μέσα από μικρά σοκάκια της Ρώμης και κάθε γραφικού χωριού της Ιταλίας ως τις μεγάλες πλατείες των μεγαλουπόλεων της Ισπανίας και με μια μπύρα στο χέρι να βλέπεις να περνάει από μπροστά σου ότι μπορείς να φανταστείς. Λίγο πριν το κλείσιμο του πρώτου μέρους, η μαγευτική φωνή της κοπέλας με το κόκκινο φουστάνι που λέγαμε τραγουδώντας εξαιρετικά το “parole, parole” μας έστειλε για διάλειμμα.
Και βγαίνοντας προς τα έξω και λες ωραία πάμε να πιούμε καμμιά μπύρα και να κάνουμε και ένα τσιγάρο να σου μπροστά σου και ο Κωνσταντής και ο Παύλος και ο Θανάσης και το Γιαννιό…..και αρχίζεις…Το Πισωμέρι Γιάννοοοοοοοοο…Ρε τι ωραιά!!!
Το δεύτερο μέρος ξεκίνησε με τον Tonino να βγαίνει με ένα μισοσβησμένο τσιγάρο στο χέρι. Κάπου εκεί έφτασε στη σκηνή μία κατακόκκινη ανθοδέσμη από τριαντάφυλλα με τον Tonino να τα πετάει στον κόσμο ανταποδίδοντας την αγάπη. Η ώρα πέρναγε και η καρέκλα άρχιζε να στενεύει επικίνδυνα. Είχαν ήδη ξεκινήσει διάσκορπες παρέες να χορεύουνε δειλά δειλά και ήθελες να σηκωθείς όρθιος να συμμετάσχεις και εσύ στο γλέντι που γινότανε πάνω στη σκηνή.Για μια ώρα ακόμα ο Tonino δεν μας άφησε σε ησυχία και με την παρουσίαση της μπάντας και με το ‘cago en el’amor’ και το un mondo difficile να ξεσηκώνεις μικρούς και μεγάλους τελείωσε μια υπέροχη βραδιά. Έτσι νομίζαμε τουλάχιστον. Γιατί το καλύτερο το άφησε για το τέλος αυτός ο μικρός θεούλης…
Κατέβηκε λοιπόν από τη σκηνή πήγε στη πρώτη σειρά που καθότανε ένας ηλικιωμένος κύριος ο οποίος του έλεγε και του έλεγε και του έλεγε, ενώ όλο το υπόλοιπο κοινό χειροκροτούσε ασταμάτητα και ο Tonino είχε σταθεί και τον άκουγε με μεγάλη προσοχή και σεβασμό -σε τι γλώσσα μιλάγανε μην με ρωτήσετε, δεν ξέρω.- και στη συνέχεια έσπευσε να χαιρετήσει όλο τον κόσμο δια χειραψίας και έναν προς έναν αν ήταν εφικτό δείχνοντας την αγάπη του στο ελληνικό λατρεμένο του κοινό.
Όσον αναφορά τις τιμές των εισιτηρίων, νομίζω ότι τα 15€ για μια τέτοια βραδιά είναι ελάχιστα.
Καλή αντάμωση λοιπόν….
Γράφει ο thanos_teg
