Είχε κέφια ο Αγγελάκας την Πέμπτη το βράδυ και έβγαλε γούστα, που λέμε και κάπως έτσι ο Βύρωνας έζησε ένα δίωρο (ίσως και λίγο παραπάνω) σε ηλεκτρικούς ήχους.

Αναρωτιομουν τι θα ήταν η ζωή χωρίς εσένα” λέει σε κάποιο τραγούδι στον καινούργιο του δίσκο και κάπως έτσι πρέπει να σκεφτόμαστε και εμείς για τον Αγγελάκα, όσο αναφορά την προσφορά του στο ελληνικό τραγούδι.

Πιάστηκα κάποια στιγμή να κοιτάω τα μέλη της μπάντας και έλεγα πως οι περισσότεροι από τους μουσικούς που είναι μαζί με τον τον Γιάννη, οι 100°C, ήταν ίσως μικρότεροι από 10 ετών όταν οι Τρύπες μεσουρανούσαν τη δεκαετία του ’90. Επίσης όπως έχουμε ξαναγράψει είναι ίσως από τα πολύ λίγα παραδείγματα ο Αγγελάκας, που ενώ ήταν σε μια μπάντα για πολλά χρόνια στην πρώτη γραμμή εξακολουθεί να είναι και στη σόλο καριέρα!

Μιας και αναφέρθηκαν στην μπάντα να πω πως μετά τη συναυλία στην πλατεία νερού που άνοιξε τη φετινή περιοδεία το σχήμα, είχα γράψει για φοβερές μουσικές και ενορχηστρώσεις και έκπληκτος τις επόμενες μέρες διάβασα ένα ποστ του Παντελή Ροδόστογλου να αναφέρετε στην απουσία του μπάσου από την μπάντα του Αγγελάκα και ουσιαστικά να διαφωνεί! Κάπως έτσι μου φάνηκε και εμένα. Μουσικός δεν είμαι αλλά νομίζω πως κάτι έλειπε, κάτι να γεμίζει τη σκηνή.

Στην 1 ώρα και 45 λεπτά ο Γιάννης μας ευχαρίστησε και αποχώρησε και εμείς ακούγαμε την γιορτή και λέγαμε πως δεν μπορεί να μας το κάνει αυτό, αλλά ευτυχώς για όλους μας ξαναβγήκε και η επιστροφή έφερε τραγούδια από Τρύπες και τελικά το τελευταίο μισάωρο της συναυλίας ήταν το καλύτερο.

Γενικά από τις πολύ όμορφες βραδιές. Έζησα και το εξής παράδοξο των εποχών που ζούμε, να ανέβουν οι φανς του μάλαμα 50 καπνογόνα και του Αγγελάκα 2 σε όλη τη βραδιά. Σημεία των καιρών θα πει κάποιος και θα συμφωνήσω.

Ο Γιάννης Αγγελάκας έκλεισε τη φετινή του περιοδεία όπως ακριβώς έπρεπε. Με μια συναυλία στην Αθήνα , στο αγαπημένο θέατρο Βράχων με μεγάλα καρφιά και μεγάλα γούστα. (Υπάρχει μία ακόμα, στις 7/10 στην Πάτρα με τον Παύλο Παυλίδη)

Καλό χειμώνα ευχήθηκε και να αγκαλιάζει ο ένας τον άλλον για να ζεσταθούμε και έτσι θα είναι όλα πιο όμορφα!

Την βραδιά άνοιξαν τα υπέροχα Kadinelia, δύο υπέροχες φωνές, δύο υπέροχες κιθάρες, που σε ταξιδεύουν στη παράδοση και από εκεί σε όλον τον κόσμο με έναν μοναδικό τρόπο. Ένα ταξίδι στο οποίο τα διαχρονικά ακούσματα της χώρας μας αποκτούν νέο χαρακτήρα μέσα από τις χαρισματικές κιθαριστικές μελωδίες και το αρμονικό τραγούδι των δύο μουσικών. 

Εδώ θα ακούσετε το πρώτο τους προσωπικό άλμπουμ και απ’ότι μας είπαν βρίσκονται στη ήδη στο studio για το δεύτερο!


Κείμενο : Θάνος Τεγόπουλος
Φωτογραφίες : Στάθης Κατάρας
Video : mousikes ebeeries Youtube Channel