Κόκκινη Κλωστή / Δημήτρης Σίντος-Ανατολή Μαργιόλα

Κείμενο: Βασίλης Κομύτης

Φωτογραφίες: Στάθης Κατάρας

Όπως εύστοχα κλείνει το δελτίο τύπου της “Κόκκινης Κλωστής” ότι, “η πρώτη ύλη κάθε ιστορίας είναι το κόκκινο της καρδιάς”, έτσι ανοίγει η δική μας ιστορία προσπαθώντας να αποδώσουμε με λέξεις ότι συνέβη και όλα τα συναισθήματα τα οποία νιώσαμε στo προχθεσινό live.

Ένας δίσκος ο οποίος γράφτηκε καιρό πριν την καραντίνα, επιμελήθηκε ηχογραφήθηκε, μιξαρίστηκε, εκδόθηκε μέσα στην καραντίνα και τελικά τον απολαύσαμε ζωντανά με το τέλος αυτής.

Ήταν Δευτέρα 21 Μάρτη 2022 (παγκόσμια ημέρα ποίησης) που επιτέλους σύσσωμοι όλοι οι συντελεστές της “Κόκκινης Κλωστής” μαζεύτηκαν να γιορτάσουν. Και εκεί τους περίμεναν όχι μόνο όλοι όσοι τους αγαπούν μα ακόμη περισσότεροι. Φωτεινά μάτια είχε το κοινό που γέμισε ασφυκτικά το Ίλιον plus και σπίθιζε η αγωνία του για το πρώτο ζωντανό “φλερτ” της πρόσφατης εργασίας του Δημήτρη Σίντου με την Ανατολή Μαργιόλα.

Γιατί ο Δημήτρης μετά της “Γης το μαξιλάρι” το 2011, δεν επαναπαύτηκε. Έσκυψε το κεφάλι, δούλεψε σκληρά, μελέτησε και συνέχισε με περισσή αγάπη το μεράκι του για τη μουσική, κάνοντας ομορφότερα πράγματα. Ψάξε αγαπητέ ακροατή τραγούδια του, στο 1ο δίσκο του Βασίλη Προδρόμου, ομοίως της Ασπασίας Στρατηγού, τον τελευταίο δίσκο του κορυφαίου εν ζωή τραγουδιστή Γιώργου Μεράντζα κλπ κλπ. Κάτι ξέρει ο κ. Γιώργος, ή είχε δει και ακούσει η Ελένη Βιτάλη, (κορυφαίες φωνές για μένα αυτή τη στιγμή στην εγχώρια μουσική μας), που τον είχαν-έχουν βασικό συντελεστή σε αρκετά προγράμματα.

Πάμε στα του live …

11 κορυφαίοι δεξιοτέχνες μουσικοί τραγουδιστές βρέθηκαν επί σκηνής και χώρεσαν τόσο στα αυτιά μας όσο και στην περίμετρο κάθε μας ματιάς. Ο Δημήτρης, συνθέτης αυτής της δουλειάς, με ανείπωτη χαρά στο βλέμμα και στις κουβέντες, συντόνισε όλη την ζωντανή παρουσίαση, με τα λαθάκια της, τα τριξίματα στον ήχο, τα γέλια και τις ατάκες ενδιάμεσα στα κομμάτια (και απ’ το κοινό), και πολλά άλλα διάφορα μικρά tips των live…πάντα όμορφα… άλλωστε τι ζωντανό θα ήταν αν δεν…Αν αυτά τα ωραία-αυθόρμητα “χαλάνε” κάποιους, ας ακούν το cd σπίτι…

25 τραγούδια ερμηνευμένα από την Ανατολή Μαργιόλα, τον Βασίλη Προδρόμου με φωνητικά μέρους των μουσικών. 19 όργανα τουλάχιστον μέτρησα στη σκηνή που άλλαξαν χέρια με τα μαγικά δάχτυλα των μουσικών-δεξιοτεχνών, απόδωσαν τις μελωδίες των κομματιών του δίσκου, αλλά και παλαιότερα τραγούδια του Δημήτρη και αγαπημένες διασκευές. Κουαρτέτο εγχόρδων, πνευστά, τύμπανα, λάφτα, λαούτο, ποντιακή λύρα, κεμανέ, κοντραμπάσο, τρίχορδο μπουζούκι και βέβαια κιθάρες, έντυσαν τα λόγια αξιόλογων στιχουργών. Αν αναφερθώ ξεχωριστά για κάθε μουσικό ή στιχουργό τότε θα θέλω μία σελίδα για τον καθένα, οπότε ας παραμείνω στους δύο βασικούς συντελεστές. Οι πλούσιες ενορχηστρώσεις του Δημήτρη έδεσαν με μια φωνή σκέτη γλύκα. Η Ανατολή επί σκηνής.

Εδώ θα αναφερθώ εν συντομία σε μια προσωπική ανάμνηση-στιγμή, για την Ανατολή Μαργιόλα και καλό θα είναι όσοι αγαπάτε το νεότερο ελληνικό λαϊκό τραγούδι καλό είναι να την ψάξετε. Ήταν η τελευταία νύχτα του Νοέμβρη το 2015 στο θέατρο Παλλάς, όταν έγινε η πρώτη επίσημη προβολή της ταινίας “Ουζερί Τσιτσάνης” απ’ το ομώνυμο βιβλίο του Γιώργου Σκαμπαρδώνη. Πριν ξεκινήσει η ταινία, ακούστηκε στα ηχεία του θεάτρου μία φωνή να τραγουδά την “Αχάριστη” του Βασίλη Τσιτσάνη. Όλοι ψάξαμε να διακρίνουμε την φιγούρα που στεκόταν στο μισοσκόταδο της σκηνής…ποια ήταν;…Οι μυημένοι κατάλαβαν… Μία φωνή που μας ταξίδεψε μισό αιώνα πίσω μόνο μέσα από ένα acapella τραγούδι. Ήταν η έκπληξη της βραδιάς. Εύχομαι πραγματικά στα χρόνια που θα έρθουν να πάρει αυτό που της αξίζει μέσα στο ελληνικό τραγούδι. Τέλος (και κλείνω για την Ανατολή), ευελπιστώ το ίδιο συναίσθημα να ένιωσε και το κοινό προχθές με τις ερμηνείες της. Πραγματικά αναρωτιέμαι τις προσλαμβάνουσες που έχει ένα έμβρυο, ακούγοντας τις ανάσες και τα λόγια της μέλλουσας μητέρας του.

Επίσης θα σταθώ και θα αναφερθώ στο τραγούδι “φλερτ”. Κόντρα τίτλος για το “πικρολέμονο στα χείλη” που βαδίζει σε δρόμους παραδοσιακούς και μία μελωδία του Δημήτρη, που θα μου επιτραπεί να πω ότι και μόνο αυτή, τον κατατάσσει στους πιο αξιόλογους δημιουργούς της νεότερης γενιάς. Είχα την τύχη και βασικά είχα την τιμή, ένα πρωινό πριν κάποια χρόνια στο σπίτι του δημιουργού, ανάμεσα σε ελληνικό καφέ και κουβέντα για μουσικές, τραγούδια κλπ, να ακούσω demo το συγκεκριμένο κομμάτι. Προτού ρωτήσω ποιος έγραψε τα λόγια, ρίγη συγκίνησης με δάκρυα στόμωσαν τα χείλη και σταμάτησε για λίγο ο χρόνος. Ομοίως το ίδιο σκίρτημα ένιωσα όταν βγήκε το τραγούδι στο δίσκο και αντίστοιχα στην προχθεσινή ζωντανή εκτέλεση. Νομίζω ότι πρόκειται για αυτό που λέμε “μεγάλο τραγούδι”, Παίχτηκε δύο φορές, κλείνοντας το πρώτο μέρος του προγράμματος καθώς και το τέλος της βραδιάς. Όλα τα παραπάνω δεν θα υλοποιούνταν αν δεν υπήρχε η αμέριστη στήριξη στον ήχο από τους Γιάννη Μπαξεβάνη και Νίκο Λαγό.

Περιμένουμε(ω) αρκετά πράγματα από τον Δημήτρη Σίντο στο μέλλον και κάθε φορά γνωρίζουμε(ω) ότι θα είναι συνεπής στις φωνές, στις μουσικές και στα λόγια.

Κλείνοντας θα κάνω μια ευχή:

Την επόμενη να βρεθούμε σε παρουσίαση-live με βασική ερμηνεύτρια την Αναστασία Χατζηαποστολίδου να τραγουδά τα παλιά και τα νέα τους τραγούδια.

Υ.Σ. να με σχωρνάτε φίλοι δημιουργοί, για κάποια δημόσια συναισθήματα.


Έπαιξαν:

Φώτης Βεργόπουλος: μπουζούκι

Διονύσης Θεοδώσης: πνευστά

Ιάσωνας Κτενάς: βιολί

Νίκος Μέρμηγκας: λάφτα

Γιώργος Μιχαηλίδης: βιολί, ποντιακή λύρα, κεμανέ

Μιχάλης Μπακάλης: κρουστά

Βασίλης Προδρόμου κιθάρα

Φώτης Σιώτας: βιόλα, βιολί

Δέσποινα Σπανού: βιολοντσέλο

Θάνος Τσελεμπής: τύμπανα