Η μεγάλη βόλτα του Γιάννη ξεκίνησε

 κείμενο : Βασίλης Κομύτης
Φωτογραφίες : Στάθης Κατάρας

Τον Γιάννη Διονυσίου τον άκουσα ακούσια, αρκετά χρόνια πριν (ψάχνοντας για νέους δημιουργούς-τραγουδιστές) από κάποια βίντεο στο YouTube. Η Θεσσαλονίκη μου έπεφτε μακριά, οπότε παρακολουθούσα πότε θα σκάσει Αθήνα και τσουπ εγώ να πετάγομαι όλο και σε κάποιο live του, με συνοδοιπόρους αντίστοιχους νέους δημιουργούς. Πλέον με την μόνιμη εγκατάστασή του στην πρωτεύουσα αυτό έγινε συχνό φαινόμενο. Οπότε ο δρόμος μας έβγαλε στη μουσική σκηνή Ίλιον όπου εμφανίζεται τις Παρασκευές του Νοέμβρη. Λαϊκό πρόγραμμα με σαξόφωνο σπάνια βρίσκεις οπότε να ένας επιπλέον λόγος.

Πάμε στα του ζωντανού προγράμματος τώρα: έναρξη αργά, άλλωστε τι καθαρά λαϊκή βραδιά θα ήταν αν ξεκινούσε απόγευμα. Κι όμως το πρώτο μέρος γέμισε με τραγούδια από τον πρώτο προσωπικό του δίσκο, συμμετοχές του σε άλλες συλλογές, αλλά και κλασικά παλιά λαϊκά.

Στακάτος, καθηλωτικός, αναρωτιέμαι χρόνια τώρα, πως γίνεται να τραγουδάει με την ίδια ένταση και όσο περνά η ώρα η δυναμική του να μεγαλώνει. Ερμηνείες με κλειστά μάτια σε ένα πρόγραμμα που όπως είπε στην έναρξη, φτιάχτηκε με προτεραιότητα το στίχο στα τραγούδια που επιλέχτηκαν. Διάλειμμα μικρό, το κοινό έξω στη Κοδριγκτώνος για τσιγάρο και πάλι μέσα.

Δεύτερο μέρος: αφιέρωμα στον τεράστιο Στράτο Διονυσίου. 25 είπε ο Γιάννης του Στράτου, τόσο γνωστές επιτυχίες όσο και λιγότερο γνωστές. Παράδειγμα έχω να ακούσω σε ζωντανό το ‘’Δεν τελειώνει’’ από την εποχή του Αρχοντάνθρωπου στο κέντρο ‘’Στράτος’’ της οδού Φιλελλήνων. Κι επειδή λοιπόν έχω δει ζωντανά τον Στράτο δεν υπάρχει άλλος σήμερα να αποδίδει Στέλιο και Στράτο καλύτερα.

Ο Γιάννης δεν λύνεται εύκολα στη σκηνή. Είναι ταγμένος στη σωστή εκτέλεση, στην ορθή απόδοση του λόγου από τα κομμάτια που τραγουδά και στην ερμηνευτική παρουσία. Όχι φανφάρες σκέρτσα και γέλια. Γιαυτό το πιο όμορφο ήταν ότι με πέρασμα της ώρας και τη συμμετοχή του κοινού έσπασε λίγο, κινήθηκε στη σκηνή, άφηνε χαμόγελα προς τους μουσικούς του, αλλά αυτό έχουν τα τραγούδια του Στράτου.

Οι εκτελέσεις των τραγουδιών είναι για σεμινάρια. Γι’ αυτό νέοι τραγουδιστές της γενιάς του Γιάννη σε κουβέντες που έχουμε κάνει στα live του, μου λένε χαριτολογώντας, ότι κάνουν δωρεάν μαθήματα φωνητικής και ερμηνείας. Αλλά αυτό είναι το χάρισμα που του έδωσε ο Θεός. Αναλογιστείτε το νεαρό της ηλικίας του (32 ετών) και σκεφτείτε τι έχει να γίνει στο μέλλον. Να είναι γερός και υγιής μόνο. Νομίζω ότι η εκτέλεση του τραγουδιού ‘’Εγώ να δεις’’ ήταν ανεπανάληπτη. Σε δύο τραγούδια έπαιξε βιολί γιατί εκτός από σπουδαίος τραγουδιστής είναι και σπουδαίος μουσικός.

Έκπληξη της βραδιάς η εμφάνιση της Μαρίας Ρηγοπούλου που μοιράστηκε με τον Γιάννη το ιστορικό τραγούδι του Στράτου Διονυσίου με τη Μαρίνα Βλαχάκη ‘’Κράτησε με’’. 52 τραγούδια μέτρησα στο πρόγραμμα, γεμάτο τρίωρο, χορτάτοι αποχώρησαν οι του κοινού.

Για τον τραγουδιστή τα είπα, αλλά δυο κουβέντες πρέπει να πω για την ορχήστρα που είναι μια αντρική υπόθεση.

Ο Αθηνόδωρος Καρκαφίρης στην ακουστική και ηλεκτρική κιθάρα, στα φωνητικά, δεύτερες κλπ και τι ερμηνεία Θεέ μου στο τραγούδι ‘’όταν βλέπετε να κλαίω’’ του Στέλιου. Κώστας Αρσένης στο κοντραμπάσο, στα κρουστά ο Στρατής Σκουρκέας, και ο Fausto Sierakowski στο σαξόφωνο που έπαιζε, δεν γέμιζε απλά το χώρο και την ορχήστρα. Τι παίχτες. Στο μπουζούκι ο Γιώργος Γεωργόπουλος τα έσπασε λίγο πριν το τέλος του πρώτου μέρους χαρίζοντας στο κοινό μια ιδιαίτερη στιγμή με τη διασκευή του τραγουδιού του Φώτη Σιώτα ‘’Πάντα ξένοι’’. Όλο αυτό δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί, αν δεν ήταν στον ήχο ο Γιάννης Ταβουλάρης. Άλλωστε για τον ηχολήπτη τα έχω ξαναγράψει. Δεν αναφέρω άλλες λεπτομέρειες απλά να πάτε να δείτε το πρόγραμμα.

Θεωρώ λοιπόν ότι ο Γιάννης Διονυσίου έχει καθιερωθεί ήδη στη μεγάλη μας μουσική παράδοση τόσο στο λαϊκό τραγούδι όσο και στο παραδοσιακό. Του ευχόμαστε να γελά με τη καρδιά του και να το κάνει συχνότερα. όπως είπα στο τίτλο η μεγάλη βόλτα του Γιάννη Διονυσίου ξεκίνησε.