Η εκπομπή Οn The Rocks σας παρουσιάζει την λίστα με τις 20 καλύτερες rock κυκλοφορίες του 2011, όπως τις αντιλαμβάνονται τα αυτιά του παραγωγού της. H σειρά των τραγουδιών ειναι προς χάριν της αντιστροφης μέτρησης μιας και μιλάμε για 20 δίσκους που ξεχώρησαν. Καθότι η ιστοσελίδα μας είναι πολύ φρέσκια δεν έχουμε παρουσιάσεις για όλους τους δίσκους ακόμα. Με τον καιρό θα μπουν όλες οι κυκλοφορίες της λίστας στις παρουσιάσεις. Την λίστα μπορείτε να την δείτε και να την ακούσετε απο το κανάλι των Μουσικών Ebeerιών στο You Tube. Καλή ανάγνωση…
20. Θανάσης Παπακωνσταντίνου – Ο Ελάχιστος Εαυτός
Ο Ελάχιστος Εαυτός δεν είναι καθόλου… ελάχιστος. Για άλλη μια φορά, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου δείχνει ανήσυχος και δεν επαναπαύεται σε όσα έχει μέχρι σήμερα κατακτήσει – γεγονός ακόμα πιο αξιοθαύμαστο αν αναλογιστεί κανείς ότι μιλάμε όχι για κάποιο νέο καλλιτέχνη αλλά για άνθρωπο με καλά πατημένα τα πενήντα του χρόνια. Τα 12 κομμάτια που περιέχονται στον Ελάχιστο Εαυτό κινούνται στα υψηλά επίπεδα που έχουμε συνηθίσει πια να περιμένουμε από εκείνον. Περισσότερα εδώ.
19. Tom Waits – Bad As Me
Οτι και να πούμε για τον Tom Waits είναι λίγο. Κάθε του κυκλοφορία είναι καλύτερη απο την προηγούμενη. Αυτός ο καλλιτέχνης εχει αυτην την μαγική ιδιότητα να παίρνει απο το χέρι τον ακροατή και να τον βυθίζει στους ήχους της μουσικής του. To “Βad As Me” είναι ένα μουσικό έργο που θα το λέγαμε και ένα resume της 40 χρονης πορείας του Tom Waits. Το «Bad as Me» εμπεριέχει μια μεγάλη γκάμα τραγουδιών με τα στοιχεία που δόµησαν την 40άχρονη καριέρα του Tom Waits, την οποία χρησιμοποιεί πολύ έξυπνα ο καλλιτέχνης και «ξανασυστήνεται» στο κοινό. Καλή περίπτωση, για να θυμηθούν οι παλιοί και να μάθουν οι νεότεροι. Η καλύτερη του κυκλοφορία μέχρι την επόμενη.
18. PJ Harvey – Let England Shake
Tέσσερα χρόνια μετά το τελευταίο προσωπικό της άλμπουμ, “White Chalk“, η Bρετανίδα καλλιτέχνις βρίσκεται και πάλι εδώ για να ταρακουνήσει τα μουσικά δρώμενα. Ενας δίσκος της ανέκαθεν εκκεντρικής, αλλά πάντα συμπαθούς, Polly συγκαταλέγεται στα σημαντικότερα μουσικά γεγονότα της χρονιάς. Πόσο περισσότερο όταν η θεματολογία των στίχων της έχει γίνει αντικείμενο συζήτησης εβδομάδες πριν την επίσημη κυκλοφορία του “Let England Shake“. Δεκαοκτώ μήνες χρειάστηκε η Polly για να γράψει τους στίχους, ενώ μόλις πέντε βδομάδες διήρκησε η ηχογράφηση του δίσκου, δείχνοντας σε ποιον τόμεα ήθελε να δώσει έμφαση. Το γεγονός αυτό όμως δε μειώνει ούτε στο ελάχιστο τη μουσική πλευρά του “Let England Shake”. Ηχος ικανός να φέρει στο μυαλό σου εικόνες από γαλήνια πράσινα λιβάδια αλλά και από φρικιαστικά, ματωμένα πεδία μάχης. Εξαιρετικο!
17. Fleet Foxes – Helplessness Blues
To “Helplessness Blues“, μια από τις πλέον αγαπημένες κυκλοφορίες της χρονιάς. Ένα άλμπουμ τόσο κλασσικό, που θα μπορούσε να είχε κυκλοφορήσει οποιαδήποτε στιγμή κατά τα τελευταία 50 χρόνια (εξαιρούνται, φυσικά, τα κιτς ’80s) και για αυτό θα παραμείνει αναλλοίωτο στο χρόνο, με τη φήμη του απλά να μεγαλώνει. Δεν θέλω να πω πολλα μην σας στερήσω τη μαγεία της ανακάλυψης. ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΚΑΙ ΠΕΙΤΕ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΑΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟ!
16. Chriss Cornell – Songbook
Εάν οι ζωντανές εμφανίσεις μουσικών και συγκροτημάτων είναι ο καθρέφτης της αξίας τους -όπως είναι αντίστοιχα για έναν ηθοποιό το «σανίδι», στο θέατρο-, οι ακουστικές ζωντανές εκτελέσεις είναι το “ξεγύμνωμά ” τους. Στο Songbook, ο Chris Cornell κάνει ακριβώς αυτό το πράγμα. Σε μια συλλογή, από προσεκτικά επιλεγμένα κομμάτια απο τον ίδιο, που περιέχει παλιότερα κομμάτια από την περίοδο των Soundgarden, Audioslave και Temple of the Dog, ξεγυμνώνει τα τραγούδια από τη ροκ περιβολή τους, ξεγυμνώνει, ταυτόχρονα και τον εαυτό του μπροστά στο κοινό και αποκαλύπτεται σε όλο του το μεγαλείο. Αυτός και η κιθάρα του αρκούν. Το “Songbook” είναι ένας εκπληκτικός δίσκος που σβήνει την… ντροπή του “Scream”, του προηγούμενου προσωπικού του δίσκου. Περισσότερα εδώ.
15. R.E.M. – Collapse Into Now
Το “Collapse Into Now” είναι ένα άλμπουμ που ρέει άφθαρτο στα αυτιά και με τις δώδεκα συνθέσεις να προσφέρουν στο συνολικό άκουσμα. Eίναι αυτό που θέλαμε και περιμέναμε να ακούσουμε από τον Stipe και την παρέα του τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Ένα άλμπουμ, δηλαδή, με πολύ καλές συνθέσεις που έρχονται να προστεθούν στον πλούσιο κατάλογο των R.E.M. Πόση μεγαλύτερη αξία όμως παίρνει όταν είναι και το κύκνειο άσμα τους…
14. The Decemberists – The King Is Dead
Το “The King Is Dead” είναι το νέο κεφάλαιο στην ιστορία των Decemberists και, ενώ αυτή τη φορά δεν ανακάλυψαν τον τροχό, αξίζουν πάλι την αγάπη μας, έστω και με φυσαρμόνικες. Παρά λοιπόν την countrική διάθεση, ο δίσκος μοσχομυρίζει R.E.M. από παντού, και πως να μην ειναι έτσι αφού ο Peter Buck, κιθαρίστας των R.E.M., συμμετέχει σε κάμποσα κομμάτια του δίσκου. Ο δίσκος είναι από ‘κείνους που τις θέλουν τις ακροάσεις του. Ο χρόνος όμως μου ‘δείξε ότι αυτό που έψαχνα ήταν η ίδια η μπάντα και απλά έπρεπε να αφεθώ στην ιδιαίτερη ιδιοφυΐα της.
13. The Horrible Crowes – Elsie
Oι Horrible Crowes είναι ατομική προσπάθεια του Bryan Fallon. Τυπικά, είναι συνεργασία μεταξύ αυτού και του φίλου αλλά και guitar tech των Gaslight Anthem, Ian Perkins. Το ντεμπούτο άλμπουμ τους, “Elsie” είναι γεμάτο πεσιμισμό, ραγισμένες καρδιές και απογοήτευση, όλα απόρροια προσωπικών στιγμών ενός νεότερου Fallon, σε μια δύσκολη φάση της ζωής του, πριν τους Gaslight Anthem. Ο δίσκος δε χωλαίνει πουθένα. Ρέει άνετα και χαλαρωτικά. Ένας δίσκος άκρως χειμωνιάτικος αλλά και συντροφικός.
12. Foo Fighters – Wasting Light
Το “Wasting Light” από «ένα εκ των το πιο αναμενόμενων rock άλμπουμ της χρονιάς» γίνεται απλά «ένα εκ των απόλυτων rock άλμπουμ της χρονιάς». Είναι αλήθεια πως οι Foo Fighters δεν υπήρξαν ποτέ το συγκρότημα του οποίου η μουσική μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή, αλλά είναι το συγκρότημα του οποίου η μουσική μπορεί να σου ομορφύνει την καθημερινότητα, κάτι που είναι εξίσου σπουδαίο. Το νέο τους άλμπουμ είναι μια νέα κορυφή για αυτούς, που αξίζει να ακούσει και λογικά θα αγαπήσει όποιος θεωρεί τον εαυτό του οπαδό της σύγχρονης rock μουσικής.
11. Red Hot Chili Peppers – I’m With You
Στο άκουσμα του πρώτου single “The Adventures of Rain Dance Maggie”, κράτησα πολύ μικρό καλάθι για το τι θα άκουγα στο νέο τους άλμπουμ. Τελικά σε κάθε κομμάτι, μ’ έπιασα να ψιλοχορεύω στην καρέκλα. Δεν είναι δίσκος που θα σε κάνει να αναφωνήσεις «τι κομματάρα είναι αυτό», αλλά σίγουρα είναι κάτι που ρέει φανταστικά ομαλά και όμορφα και μετράει ήδη πάμπολλες ακροάσεις. To “I’m With You” είναι ένας δίσκος που δε θα ‘πρεπε να απογοητεύσει κανέναν fan της μπάντας και σίγουρα θα ακουστεί πολύ, γιατί του αξίζει. Περισσότερα εδώ.
10. The Black Keys – El Camino
Είναι γρήγορο, διασκεδαστικό και γεμάτο ενέργεια βγαλμένη από την πρώτη περίοδο της μπάντας. Αυτή τελικά είναι και η μαγεία τους – μπορούν να φτιάχνουν μουσικές που να ενώνουν μεταξύ τους μουσικά γένη και γενιές κάτι που τελικά τους κάνει κλασσικούς. Σε γενικές γραμμές λοιπον, μιλάμε μια κυκλοφορία που στα 40 παρα κάτι λεπτά της διαρκειας της σε κάνει να θες να ξανακούσεις όλα τα κομματια. Το repeat στο player ειναι μόνιμα αναμένο. Αιτία για αυτο; Το χρονολογικό ταξίδι που επιτυγχάνουν μέσο των συνθέσεών τους και το πόσο διασκεδαστικό ειναι. Αρέσει πολύ. Περισσότερα εδώ.
9. Dream Theater – A Dramatic Turn Of Events
Μια νέα εποχή έχει ανοίξει στην ιστορία των Theater, και τελικά όλη αυτή η ‘δραματική τροπή των γεγονότων’ που έλαβε χώρα τα δυο τελευταία χρόνια, μόνο καλό έκανε τόσο σε αυτούς, αλλά και σε όλους τους φίλους της Μουσικής. Δε μπορώ να κρύψω τον ενθουσιασμό μου για αυτά που άκουσα στα 9 κομμάτια που περιλαμβάνει ο δίσκος.
Υπάρχει μια διάχυτη φρεσκάδα καθώς και η αίσθηση ελευθερίας πειραματισμού που είχε εν πολλοίς χαθεί στους τελευταίους δίσκους. Για πρώτη φορά μετά το ‘Scenes From A Memory’, οι Theater δεν θυμίζουν κάποιο άλλο γκρουπ αλλά είναι ο ήχος τους, αυτός ο ήχος που μας έκανε να τους λατρέψουμε και να γίνουν κομμάτι της καρδιάς μας. Περισσότερα εδώ.
8. Radiohead – The King of Limbs
Η πειραματική διάθεση των Radiohead συνεχίζει να προκαλεί τους ίδιους και τους οπαδούς τους και, ως ήρωες της γενιάς τους, προσφέρουν διαρκώς νέες τάσεις και προτάσεις που απομακρύνουν τη μπάντα από τα μεγαλεία του “OK Computer“, αλλά τη φέρνουν πιο κοντά στο γήινο, το προσιτό, καθώς δίσκοι σαν τον παραπάνω βγαίνουν μια φορά και δεν επαναλαμβάνονται ούτε ηθελημένα. Και προς τιμή τους, οι Radiohead πάτησαν πάνω στον τεράστιο αντίκτυπο για να δημιουργήσουν νέες διαφορετικές προσεγγίσεις στον ήχο που τους αγγίζει και εκφράζει…
7. Tides from Nebula – Earthshine
Οι Tides From Nebula είναι μια ορχηστρική, post-rock/metal μπάντα από τη Βαρσοβία της Πολωνίας. Το “Earthshine” είναι το δεύτερο άλμπουμ τους, και κατά την ηχογράφηση του, η μπάντα για να αποστασιοποιηθεί από την καθημερινή ζωή αποσύρθηκε στα βουνά της Πολωνίας. Αυτό τελικά ήταν και το ιδανικό περιβάλλον για να προκύψει ένα άλμπουμ γεμάτο συναίσθημα και δραστικές ambient επηρροές. Ψηλά στην 20αδα για το συναίσθημα που μου δημιούργησε κατα την πρώτη ακρόαση.
6. Mogwai – Hardcore will never die but you will
Στην έβδομη κυκλοφορία τους οι Mogwai είναι μια καινούργια μπάντα. Στην ουσία ο ήχος τους παραμένει γεμάτος ένταση, το πάθος στο παίξιμό τους εξακολουθεί να είναι το ίδιο με πριν και η έμπνευση τους δε δείχνει με τίποτα να στερεύει. Η κύρια διαφορά ίσως να έχει να κάνει με το γεγονός ότι αποφάσισαν να περιορίσουν ελαφρώς το κιθαριστικό κομμάτι δίνοντας περισσότερο χώρο για ανάπτυξη των synths. Αυτό βγάζει μια πιο «ευχάριστη» ατμόσφαιρα, κάνει ενδεχομένως πιο εύκολο τον ήχο τους και με άλλα λόγια ανοίγει κάπως το εύρος του κοινού τους. Αυτό που δε ξέρω βέβαια είναι κατά πόσο θα αρέσει στους οπαδούς τους που με Σκωτσέζικο γκρίζο τους έμαθαν… και (ενδεχομένως) έτσι τους θέλουν. Αυτο που ξέρω όμως σίγουρα είναι οτι το “Hardcore will never die but you will” έχει περάσει πολλές εβδομάδες στο player μου.
5. Midas Fall – Eleven. Return And Revert
Είναι η πρώτη κυκλοφορία των νεαρών Σκοτσέζων και κατά την ταπεινή μου άποψη πρόκειται μάλλον για μία από τις μεγαλύτερες αποκαλύψεις της φετινής χρονιάς. Καταπληκτικά φωνητικά της Elizabeth Heaton, κιθάρες με πανέμορφες μελωδίες και εξαιρετικά τύμπανα που αποπνέουν έναν απόκοσμο δυναμισμό. Μια κυκλοφορία που όσο την ακους τόσο ανακαλύπτεις οτι κάθε φορα σου δημιουργεί διαφορετικά συναισθήματα. ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!
4. Explosions In The Sky – Take care Take Care Take Care
Πολλές φορές αισθάνεσαι τελείως αγράμματος οταν θες να περιγράψεις κατι τόσο έντονο και όμορφο, αλλά δεν έχεις τις λέξεις. Είναι απο τις φορές που εύχομαι να είμουν ποιητής για να μπορέσω να εξωτερικεύσω το συναίσθημα που μου δημιουργεί η μουσική των Explosions In The Sky. Στον έκτο τους δίσκο το εύχομαι ποιο πολύ απο ποτέ. Νιώθω όμως σίγουρος ότι όποιος ακούσει το “Take Care, Take Care, Take Care“, δε θα απογοητευτεί καθόλου και χωρίς ενδοιασμούς θα συνεχίσει με την υπόλοιπη δισκογραφία τους. Περισσότερα εδώ.
3. Graveyard – Hisingen Blues
Για να πάρετε μια ιδέα για το τι θα ακούσετε, φανταστείτε τους Black Sabbath, τους Led Zeppelin και τους Lynyrd Skynyrd να μπεκροπίνουν υπό τους ήχους των Rolling Stones. Οι Graveyard δεν άφησαν τίποτα στην τύχη. Κοίταξτε το εξώφυλλο. Βάλτε τον δίσκο (όχι cd, δεν υπήρχαν το 1970!!) να παίζει. Κοιταξτε τις φωτογραφίες τους. Αυτοί που άκουγαν μουσική στα ’70s και όσοι είναι κολλημένοι με αυτόν τον ήχο και οι γύρω τους λένε παλιομοδίτες, με το ‘Hisingen Blues’ παίρνουν την εκδίκησή τους. Περισσότερα εδώ.
2. Long Distance Calling -Long Distance Calling
Το κουιντέτο από τη Γερμανία μπορεί άνετα να καταχωρηθεί στις ελπίδες του είδους για το μέλλον αλλά και στις καλύτερες νέες μπάντες του σήμερα. Οι επιρροές από κλασικά συγκροτήματα όλων των δεκαετιών φαίνονται στο αποτέλεσμα. Rush, Dream Theater, Tool, Alice In Chains, Pink Floyd. Είναι ένα πραγματικά σπουδαίο άλμπουμ με επτά πανέμορφα κομάτια, από μία υποτιμημένη μπάντα που της αξίζει μεγαλύτερη αναγνώριση στο μέλλον.
1. Samsara Blues Experiment – Revelation Mystery
Έμαθα για τους Samsara Blues Experiment πέρυσι, από το απλά φοβερό ντεμπούτο τους “Long Distance Trip“. Αφού φέτος λοιπόν άκουσα το “Revelation Mystery”, είμαι βέβαιος ότι αυτοί οι τύποι θα κάνουν ένα δίσκο που θα κάνει πολύ κόσμο να παραμιλά και μάλιστα στο όχι πολύ μακρινό μέλλον. ΔΙΣΚΑΡΑ. ΤΕΛΟΣ!!!
