Ο δικός μας Ντάσο

Γράφει ο Βασίλης Κομύτης
φωτογραφία Katerina Pyromaglou
 

30 χρόνια στον αέρα ο Dasho Kurti και χθες παρουσίασε μόλις τον δεύτερο δίσκο του μετά τα Έρημα Χωριά. Βέβαια αυτό δεν έχει καμία σημασία γιατί τον Dasho τον ξέρουν και οι πέτρες, γιατί όπως έχει πει το όργανο που παίζει, δεν θέλει μόνο αέρα, θέλει και ψυχή και ο Dasho έχει την μεγάλη ψυχή αλλά και παιδική καρδιά. Γελαστός και αγαπητός από όλους δεν θα μπορούσε να μην ήταν όλοι εκεί.

Ίσως σωρευτικά ο Dasho Kurti να έχει πιότερο μουσικό ενδιαφέρον από πολλούς ντόπιους μουσικούς. Ίσως αν είχε γεννηθεί εδώ να είχε ασχοληθεί και προσφέρει περισσότερα μουσικά πράγματα στον τόπο μας. Ίσως αν δεν ερχόταν στον τόπο μας να μιλούσαμε για έναν μουσικό που διαπρέπει σε κάποια άλλη χώρα. Ίσως όλα αυτά να μην έχουν καμία σημασία. Γιατί ο Dasho Kurti είναι 30 χρόνια στην Ελλάδα και υπάρχουν τόσοι πολλοί-ες που τον αγαπούν και ήταν δίπλα του. Όπως αυτός. Έτσι λειτουργούν οι ειλικρινείς σχέσεις. Και με τον Dasho συμβαίνει ακριβώς αυτό. Γιαυτό ήταν όλοι εκεί. Στη γιορτή. Στο ευχαριστώ. Το δικό μας ευχαριστώ σε ένα στην τελική, δικό μας παιδί.

Πάμε στα του live: φανερά τρακαρισμένος, πολλές φορές συγκινημένος κάποιες δακρυσμένος, ο Dasho έπαιξε, τραγούδησε, μίλησε και στο τέλος ευχαρίστησε. Το πιο όμορφο βέβαια όπως είπα παραπάνω, είναι ότι ο Dasho είναι δικό μας παιδί, γιατί παρότι ξεκίνησε από το μουσικό σχολείο Elbasan είναι πλέον δεξιοτέχνης, συνθέτης και μουσικός εδώ στα μουσικά δρώμενα του τόπου μας.

27 τραγούδια, δικές του συνθέσεις, διασκευές σε αγαπημένα, μουσική από τα Βαλκάνια, παραδοσιακά, έντεχνα, είχε το πρόγραμμα από όλα. Γιατί ο Dasho Kurti είναι αυτό. Ο πρόλογος σε κάθε τραγούδι από τον Γιώργο Μεράντζα είχε τη δική του βαρύτητα, γιατί η χρόνια φιλία και συνεργασία τους, είναι η αιτία που ο Dasho και η παρέα του, έφερε και κρατάει στις μουσικές live σκηνές, τον μέγιστο για μένα, εν ζωή τραγουδιστή στην Ελλάδα. Τεράστιοι βέβαια με το δικό τους μοναδικό τρόπο είναι οι τραγουδιστές που πλαισίωσαν το πρόγραμμα: Αναστασία Χατζηαποστολίδου, Νικηφόρος Ζερβάκης-Γιώργος Στρατάκης, Γιάννης Διονυσίου, Δημήτρης Υφαντής και το ιερό τέρας που εκτός από μπουζούκι που έπαιξε, τραγούδησε, ο Μανώλης Πάππος. Ομοίως η παρέα του τα τελευταία χρόνια Βασίλης Προδρόμου τραγούδι κιθάρες, ο Δημήτρης Σίντος πλήκτρα-φωνή, η Δέσποινα Σπανού τσέλο-φωνή, και επιπλέον ο Φώτης Σιώτας βιολί και τραγούδι, ο Διονύσης Θεοδόσης κλαρίνο, ο Μιχάλης Δάρμας κοντραμπάσο, στα τύμπανα ο Θάνος Τσελεμπής και την κιθάρα ο Βασίλης Κετεντζόγλου. Ήχο έφτιαξε ο Νίκος Λαγός και ‘’έπαιξε’’ με τα φώτα ο Μανώλης Μπράτσης. Το ότι η Ιουλία Καραπατάκη και η Σεμέλη Παπαβασιλείου (δύο νεώτερες χαρακτηριστικές φωνές του ελληνικού τραγουδιού) εκτάκτως και για διαφορετικούς λόγους η καθεμία δεν παραβρέθηκαν στη σκηνή δεν φάνηκε. Η Αναστασία, ο Βασίλης, ο Dasho και οι υπόλοιποι, κάλυψαν τα τραγούδια που θα έλεγαν. Ιδιαίτερη αναφορά θέλω να κάνω στον Κώστα Παυλίδη αυτή την ιδιαίτερη περίπτωση μουσικού-τραγουδιστή, πού από την ώρα που τα χέρια του έπιασαν την κιθάρα, μάγεψε τόσο με το παίξιμο όσο και με τη φωνή του το κοινό. Σπάνια περίπτωση ερμηνευτή. Εδώ να προσθέσω ότι ο γνωστός “Θείος” για πολλούς του ελληνικού τραγουδιού, ο κ. Γιώργος Νταλάρας, παρευρέθη στο κοινό και πιστεύω ότι παρότι δεν τραγούδησε, μέσα του καταχάρηκε την πορεία και την εξέλιξη αυτού του ανθρώπου, που στήριξε στα πρώτα του βήματα ερχόμενος ως νέος μουσικός στην Ελλάδα.

Από τη γιορτή αυτή δεν θα μπορούσε να λείπει η φωνή του Γιώργου Μεράντζα. Από τότε που εμφανίστηκε ξανά στις μουσικές σκηνές, έχω πάει αμέτρητες φορές να τον ακούσω, όπου κι αν παίζει. Δεν χορταίνω τις μοναδικές ερμηνείες του, το τεράστιο χαμόγελό του, την ειλικρίνειά του, το σεβασμό στα λόγια των τραγουδιών και στα πρόσωπα των ακροατών. Μακάρι να συνεχίσει όσο αντέχει.

Καλύτερο κλείσιμο της χθεσινής παρουσίασης δεν θα μπορούσε να υπάρξει με τον κύριο Γιώργο Μεράντζα να ερμηνεύει μοναδικά δυο τραγούδια: Καισαριανή & Ποιος τη ζωή μου και ένα Ηπειρώτικο (Ξεχωρίσματα). Καθηλωτικός στην ερμηνεύοντάς τα, ίσως ήταν και τα μόνα τραγούδια που το κοινό σιώπησε. Τέλος το φιλί του ‘’στοργικού πατέρα’’ και φίλου πριν την εισαγωγή του τελευταίου τραγουδιού (Το μήλο) της χθεσινής παρουσίασης ήταν όλα τα λεφτά.

Το μεγάλο δώρο που μας πρόσφερε η βραδιά ήταν το εκτός προγράμματος τραγούδι που είπαν όλοι μαζί, μουσικοί και τραγουδιστές που βρέθηκαν χθες στο Σταυρό του Νότου. Τόσο εύστοχο όσο και ο στίχος του τραγουδιού, που ουσιαστικά εξηγεί ότι έχει νιώσει και ζήσει η καρδιά και η ψυχή του Dasho Kurti με την ελπίδα και ανά(σ)ταση όλη, αποτυπωμένη στο ρεφρέν:

“Τίποτα δεν πάει χαμένο

στη χαμένη σου ζωή,

τ’ όνειρό σου ανασταίνω

και το κάθε σου γιατί.”

Να ‘σαι καλά Dasho Kurti να ομορφαίνεις τους γύρω σου.

Στα επόμενα _άντα.

Διαβάστε ακόμα…

Ντάσο Κούρτι (Dasho Kurti) | «30 χρόνια στον αέρα» | Νέος δίσκος