ΛΟΓΟΣ ΤΙΜΗΣ
ΣΕΛΗΝΗ
Σε παίρνω τηλέφωνο μέσα στη νύχτα να πω σ αγαπώ και να φύγω
Με ρωτάς που θα βγάλει όλο αυτό, σου λέω δεν με νοιάζει ούτε λίγο
Κοσμοθεωρία ηφαίστειο πάρε στα μούτρα ότι νιώθω και κάντο ότι θες
Ούτε κοφτές, ούτε καυτές, ούτε ψιλές, μπήκες;
Όσοι περπάτησαν μέσα μου, που έστω κι ένα φεγγάρι με νιώσανε
Όσοι δακρύσανε για πάρτη μου, μα και αυτοί που μπορεί να προδώσανε
Έχουν αξία για μένα, κάθε μία βαριά ιστορία
Τους χρωστάω αυτό που είμαι σήμερα, τον Θανάση του ’23
Δεν είμαι κανονικός, μην ψάχνεις για δίκιο στο δίνω
Όσα έδιωχναν τα βράδια πίνοντας, το πρωί ήταν στο κομοδίνο
Παίρνω, δίνω, δένω, λύνω
Κρατάμε γερά στο όνομα των παιδιών που θα ‘ρθουν στην γη μας φωνάζω καλή λευτεριά
Συνήθισα να κάνω στίχους, όσα καταπίνανε οι γύρω μου
Ένιωθα σαν να τους απεγκλωβίζω αδερφέ, μα ήταν όλα στον ύπνο μου
Γυρίζω στον δρόμο από μπόμπιρας
Δεν γνώρισα βία που να ξεθυμάνει τον πόνο μας και ξέρεις πότε γαμιόμαστε όταν την πληρώνουνε οι άνθρωποι μας
Αυτό κουβαλάει τους κόπους μας, αυτό πατσαβούρι δεν γίνεται
Όσοι είναι να φύγετε, φύγετε
Όσοι είναι να μείνετε, μείνετε
Θυμάμαι ακόμα τα μάτια σου όταν κοιτούσαν τα κύματα
Γι’ αυτό όταν μιλάω για αξία δεν πάει η καρδιά μου να πω για κοσμήματα
Όταν σταματήσουν να ακούγονται κόρνες και κλείσει η πόρτα του σπιτιού
Εκεί που θυμίζουμε λίγο παιδιά κι ο ένας ακουμπάει την καρδιά του αλλουνού
Εκεί είναι που ανθίζουνε τα όμορφα
Εκεί πετάνε κλαδιά, να έρχονται να ακουμπάνε τα πουλιά και να χτίζουν φωλιά
Με νιώθεις;
Κράτα καρδιά τον κόσμο να αντέχεις ταξίδια να κάνεις να αφήνεσαι σε ότι δεν ελέγχεις
Κι όταν ο κόσμος στενεύει από τον κόσμο να δραπετεύεις
Κι όταν ο κόσμος δεν θέλει όσα θέλεις πιο πολύ να θες όσα θέλεις
Κράτα καρδιά τον κόσμο να αντέχεις ταξίδια να κάνεις να αφήνεσαι σε ότι δεν ελέγχεις
Κι όταν ο κόσμος στενεύει από τον κόσμο να δραπετεύεις
Κι όταν ο κόσμος δεν θέλει όσα θέλεις πιο πολύ να θες όσα θέλεις
Φέτος γεμίσαμε γήπεδα, τώρα μας βλέπουν καλύτερα
Αν ήμασταν άλλοι μπορεί να την βλέπαμε αλλά δεν ξεχάσαμε τίποτα
Θυμάσαι Λαμπρέτο που φτύναμε τα πρώτα raps μέσα στα ψηλοτάβανα
Συνεχίζαμε την ηχογράφηση όταν σταμάταγε ο σκύλος το γάβγισμα
Φέτος πεθάνανε χιλιάδες παιδιά βομβάρδισαν την Παλαιστίνη
Στην γη κατοικούνε οι δαίμονες και εσύ φοβάσαι μη ‘ρθουν εξωγήινοι
Με ρωτάγανε γιατί όλο αυτό;
Αδερφέ κάτσε δίπλα να δεις τι θα γίνει
Τώρα με χαιρετάνε σαν να με έχουν ξάδερφο πιστεύω κάτι θα μείνει
Γαμώ τα μαχαίρια που βγάζετε μην ξανακλάψει μάνα κανενός
Να ναι καλά εκεί πάνω ο Μιχάλης Κατσούρης κι ο Άλκης Καμπανός
Αναρωτιέμαι αν υπάρχει ανθρωπιά και εκείνη αν υπάρχει Θεός
Έχουνε αρρωστήσει εδώ κάτω οι πάντες μαλάκα ή εγώ είμαι τρελός;
Σκάω με μελάνια στο δέρμα κρίκους στα αυτιά και ζακέτες των 90s
Δεν ξέρω αμα θα βγει σε καλό που φαγώθηκε να με γνωρίσει στην μάνα της
Ρωτάνε πώς ονομαζόμαστε μας λέω ελπίδα της άνοιξης, της ελευθερίας παιδιά, σφυριά στα θεμέλια της προκατάληψης
Πώς γεμίζει αυτό το κενό ρε μαλάκα δεν θέλω να πίνω για πάντα
Πώς γεμίζει αυτό το κενό αδερφέ βασανίζομαι δεν έχει πλάκα
Το παιδί που έχεις μέσα σου μου είπε πως θέλει ασφάλεια, φροντίδα και χάδια
Ξέρω τι λέω κι ας παραμιλάω σαν τρελός πάνω από τα τετράδια
Δεν γεννήθηκα αυτό δεν γεννήθηκες έτσι
Έτσι μας έκανε η ανάμνηση, πάντα φεύγαμε πρώτοι από τις σχέσεις εμείς που φοβόμασταν την εγκατάλειψη
Πάντα φεύγαμε πρώτοι εμείς, μα στο ορκίζομαι κάτι θα μείνει
Καλώς ήρθες στον κόσμο των Λόγος Τιμής
Καλώς ήρθατε μες τη Σελήνη
Κράτα καρδιά τον κόσμο να αντέχεις ταξίδια να κάνεις να αφήνεσαι σε ότι δεν ελέγχεις
Κι όταν ο κόσμος στενεύει από τον κόσμο να δραπετεύεις
Κι όταν ο κόσμος δεν θέλει όσα θέλεις πιο πολύ να θες όσα θέλεις
Κράτα καρδιά τον κόσμο να αντέχεις ταξίδια να κάνεις να αφήνεσαι σε ότι δεν ελέγχεις
Κι όταν ο κόσμος στενεύει από τον κόσμο να δραπετεύεις
Κι όταν ο κόσμος δεν θέλει όσα θέλεις πιο πολύ να θες όσα θέλεις
Διαβάστε ακόμα…
