USURUM
Ατμοσφαιρικοί και γήινοι.
Γράφει ο Βασίλης Κομύτης
Μετά από τρεις καραντίνες επιτέλους ξανά στα live για τους Usurum. Μετά την Πάτρα ήρθε η σειρά της Αθήνας να υποδεχτεί την αγαπητή μπάντα στο tour που έχουν ετοιμάσει τα παιδιά για τον Μάιο. Ήρθαν να παίξουν τη μουσική που μάθανε στα νιάτα τους, η οποία εξελίχθηκε και μετά από τρεις δίσκους παρουσιάστηκαν ξανά στο κοινό τους το οποίο αυξάνεται ραγδαία. Τα έφηβα αγόρια μεγάλωσαν όμορφα, ωρίμασαν, μαζί και τα νέα τους τραγούδια.
Κοντά στα 1000 ζευγάρια μάτια λοιπόν, βρέθηκαν στη μουσική σκηνή του Fuzz στην Πειραιώς για αυτήν την πρώτη εμφάνιση του σχήματος στην Αθήνα. Το κοινό τους νεανικό, λικνίζονταν στους ρυθμούς της μπάντας και σταθερά σε κάθε τελείωμα των κομματιών τους, άφηνε κραυγές και επιφωνήματα ως fadeout του τραγουδιού, κλείνοντας έτσι κάθε κομμάτι και πριν ακουστεί η φωνή του Κοσμά να προλογίζει το επόμενο.
Θα χρειαστούν αρκετές γραμμές για να εξηγήσω την παιδεία, το ταλέντο που διαθέτουν, τα χρόνια μουσικής ενασχόλησης από μαθητές του μουσικού σχολείου Αλίμου μαζί από το 2008 μέχρι σήμερα, δάσκαλοι στους οποίους μαθήτευσαν, τον πειραματισμό στον οποίο επιδόθηκαν χρόνια τώρα, το μουσικό τους βάθος μα και το ψάξιμο που έχουν ρίξει, την μουσική που έχουν ακούσει, προκειμένου το σχήμα να έχει το δικό του χαρακτήρα η μουσική τους ομοίως, τόσο σαν σύνολο μπάντας όσο και για τον καθένα ξεχωριστά. Σταύρος Ρουμελιώτης: ενορχηστρώσεις, κιθάρες, ιδέες, φωνητικά, ένα πολυεργαλείο στην παρέα που ποιος μουσικός-τραγουδιστής δεν θα ήθελε δίπλα του, εξού και οι τόσες συνεργασίες που έχει στα χρόνια. Κοσμάς Λαμπίδης: θα μπορούσε να χαρακτηριστεί είδωλο, θυμίζει άλλες εποχές. Αν όλη την ενέργειά του δεν την είχε βάλει να κάτσει σε σκαμπό θα μιλούσαμε για μία μοναδική περίπτωση frontman, μίας προσωπικότητας που από μόνη της είναι αφίσα. Ίσως μας επιφυλάσσει εκπλήξεις για το μέλλον. Γιώργος Σταυρίδης: κρουστά με το πιο όμορφο χαμόγελο και φως στα μάτια, υπερμουσικός με γνώσεις και σπουδές στο εξωτερικό. Νίκος Αντωνόπουλος: κιθάρα, πλήκτρα, φωνητικά αθόρυβη δύναμη, νέος με τεράστια διάθεση να το πάει πολύ μακριά. Προσθήκη στην μπάντα το κοντραμπάσο με τον Λάμπρο Παπανικολάου και ο Φάνης Ζαχόπουλος (SanTampela και όχι μόνο) κιθάρα, πλήκτρα, μαντολίνο και φωνητικά. Έκριναν και τους βγήκε, ότι έτσι θα αποδοθεί ο νέος τους ήχος ολοκληρωμένος έπειτα από τις άπειρες πρόβες και πειραματισμούς στο νέο σπίτι των Usurum.
26 τραγούδια από προηγούμενες εργασίες τους, παραδοσιακά πειραγμένα ώστε να βγάζουν τον ήχο της μπάντας και ανάμεσα σε αυτά στα οποία ακούσαμε τέσσερα νέα ακυκλοφόρητα: Μάτια κάμερες, Τοίχος (αναφορά στο FB), Ξεκόλλα (κομματάρα απ’ τη πρώτη ακρόαση) και το Αγόρι μόνη (η ενοχή που νιώθουν κάποια άτομα για τη σεξουαλική τους ταυτότητα). Ξεκάθαρη η δυναμική του σχήματος με τις προσθήκες οργάνων (κοντραμπάσο, πλήκτρα, έξτρα κιθάρα, μαντολίνο κλπ). Αν και τα βασικά τέσσερα μέλη γνωρίζονται χρόνια, παίζουν από παιδιά μαζί, κάνουν παρέα, δεν υπήρξε φθορά στο live, ένιωθες σαν να βρίσκεσαι σε μια καινούργια σχέση, ένας νέος έρωτας που γεννήθηκε μόνο για να δώσει, να πάρει, να το ζήσει στο έπακρο και στο τώρα. Χωρίς εκπτώσεις.
Θα προτιμούσα να μην υπήρχε για τον Σταύρο και τον Κοσμά σκαμπό στη σκηνή, για να εισπράξω όλη την δυναμική, την ορμή, τον ρυθμό τους. Χαρακτηριστικά σε δύο κομμάτια που ο Σταύρος δεν κρατούσε την κιθάρα του, (στο ένα πήγε πίσω να παίξει πλήκτρα), το σώμα του έπαιξε μία-μία τις νότες από όλη την μελωδία και αυτό ήτανε ανατριχιαστικό. Ομοίως ο Κοσμάς όταν άφηνε το σκαμπό για λίγο και κινείτο στο ρυθμό των τραγουδιών, ήταν ένα τσακ έτοιμος να βυθιστεί στην αγκαλιά του κοινού.
Τέλος ηλικιακά, ίσως ήμουν από τους μεγαλύτερους που απόλαυσαν την συναυλία αλλά έγραψα όπως ένιωσα. Θα κλείσω με μια μικρή παράφραση σε ένα στίχο των παιδιών: ‘’πως είμαι ένας από αυτούς τους κάπως φυσιολογικούς, τους παραπέρα…’’ Μακάρι και άλλα αυτιά της γενιάς μου να ήταν ανοιχτά, να ακούν το νέο που έρχεται και να μην περιορίζουν σε παρενθέσεις, νόρμες και όρια τη μουσική γύρω τους.
Μία υπέροχη βραδιά για το κοινό αλλά και για τους ίδιους. Να πάτε να ακούσετε, να μάθετε, αν δεν, θα χάσετε…
