Με αφορμή την τελευταία του δισκογραφική δουλειά με τίτλο ”Έξω από τα μέτρα” που τη βρήκαμε άκρως ενδιαφέρουσα, η περιέργειά μας φούντωσε γι αυτόν τον νέο καλλιτέχνη που πλέον εδραιώνει τη θέση του στα μουσικά δρώμενα της χώρας. Μια δίωρη συνάντηση με τον Βαγγέλη Καζαντζή έλυσε π0λλές απο τις απορίες μας.Η συζητησή μας ξεκίνησε απο το πρώτο του συγκρότημα ”Northern Breeze” την αλλαγή της μουσικής του πορείας και πλέον το ρόλο του καθηγητή στο σάζι σε μουσικό σχολείο στο Ίλιον και συνεχίστηκε κάπως έτσι…
Ο τίτλος του cd είναι “έξω από τα μέτρα”. Κάτα πόσο πιστεύεις ότι είναι εφικτό να κάνεις μιά ζωή έξω απο τα μέτρα στις μέρες μας;
Η αλήθεια είναι ότι τον φοβόμουν και ακόμα τον φοβαμαι αυτόν τον τίτλο γιατί δεν θέλω να παρεξηγηθώ και να θεωρηθώ οτι “το παίζω” επαναστάτης, ούτε μπορώ να δηλώσω ότι είμαι “έξω απο τα μέτρα” καθώς αν όντως ήμουν δεν θα ήμουν τώρα στην Αθήνα και να δουλεύω αναπληρωτής στο ελληνικό δήμοσιο.
Στιχουργικά ο “Άδης” είναι δικό σου κομμάτι. Από που εμπνεύστηκες για να γράψεις ένα κομμάτι με θέμα τον Άδη;
Το κομμάτι μπορεί να έχει αυτόν τον τίτλο παρόλαυτα η θεματολογία του δεν είναι αντίστοιχη. Βγάζει έναν προβληματισμό για τις συμπεριφορές των ανθρώπων αλλα είναι και ένα κομμάτι που έιχα γράψει επηρεασμένος απο γυναίκα τότε (το 2005) και έμεινε στο συρτάρι αρκετά χρόνια , ήταν να μπει στον πρώτο μου δίσκο αλλά προέκυψαν δυσκολίες λόγω των δισκογραφικών. Επίσης ήταν και το πρώτο κομμάτι που έγραψα με σάζι.
Παρότι οι μεγάλες δισκογραφικές εταιρίες δυσκολεύονται να εντάξουν νέους καλλιτέχνες στο δυναμικό τους το δικό σου cd κυκλοφόρησε από την EMI. Τι σημαίνει αυτό για σένα;
Σίγουρα είναι ένα γεγονός που με χαροποιεί και το βλέπω σαν ένα ακόμη σκαλοπάτι που ανέβηκα απο την άλλη το θέωρω και απλή συγκυρία γιατί δεν είμαι απο τους ανθρώπους που παίρνουν τα μυαλά τους αέρα. Το πιο θετικό σε αυτή τη συνεργασία είναι ότι εξακολουθώ να νιώθω ανεξάρτητος και ότι τα κομμάτια ανήκουν σε μένα και όχι στην δισκογραφική εταιρεία.
Ο πρώτος δίσκος με το δεύτερο τι διαφορές έχουν, καθώς μεσολάβησαν 4 χρόνια ανάμεσα στις 2 κυκλοφορίες.
Παρότι εγώ βιαζόμουν , ήθελα να τον είχα βγάλει στα 2 χρόνια, τελικά αυτό το διάστημα που μεσολάβησε δούλεψα πολλά πράγματα μέσα μου που αποτυπώθηκαν και στο δίσκο. Ο πρώτος δίσκος ήταν πιο παραδοσιακός και ακουστικός, ο δεύτερος νομίζω “ροκάρει”, έχουν μπει ηλεκτρικές κιθάρες, παραμορφώσεις στα σάζι , γεγονός που έχε άμεση σχέση με τη δική μου στάση ζωής καθώς δεν είμαι πια τόσο χαλαρός όσο παλαιότερα. Η γενικότερη ένταση που επικρατεί στις μέρες μας βγαίνει και στη μουσική μου και το στίχο μου ακόμα και στην επιλογή των κομματιών.
Η εμφάνιση σου στο αντιφασιστικό, θεωρείς οτι είναι ένας τρόπος να πάρεις θέση απέναντι σε όλο αυτο που γίνεται; Θεωρείς ότι τέτοιου είδους κινήσεις μπορούν να επιφέρουν κάποιο αποτέλεσμα;
Ίσως όχι άμεσα αλλά σίγουρα αυτές οι κινήσεις θα επηρεάσουν μια μερίδα κόσμου. Ακόμα και μόνο τους μάθητες μου στο σχολείο να συγκινήσει και να ενδιαφερθούν να ενημερωθούν περαιτέρω είναι κέρδος.
Βλέπουμε γύρω μας φασισμό, ξενοφοβία και ρατσισμό φαινόμενα που ότι αποδεικνύεται ήταν καλά κρυμμένα στην ελληνική κοινωνία. Τι πιστεύεις ότι ήταν αυτό που τα έφερε στην επιφάνεια και πλέον τα συναντούμε στην καθημερινότητά μας;
Εγώ θεωρώ οτι δεν υπάρχουν τώρα περισσότεροι “φασίστες” απο ότι πριν απλά ο κόσμος που ψηφίζει αυτά τα κόμματα στην ουσία δεν ξέρει τι είναι αυτό που ψηφίζει. Σε τέτοιες περιόδους κρίσεις είναι συνήθες ο αποπροσανατολισμός του κόσμου ώστε να καταλήξουμε να “φαγωνόμαστε” μετάξυ μας και να χάνουμε την ουσία του προβλήματος. Συν το γεγονός οτι ο ελληνικός λαός αρνείται να παραδεχτεί ότι όλη αυτή η κατάσταση είναι δικό του δημιούργημα και ψάχνει να βρει διέξοδο σε λύσεις τύπου “Χρυσή αυγή”.
Έχοντας ακούσει και τα δυο σου cd δεν διακρίναμε κάπου πολιτικό λόγο. Έτυχε ή το αποφεύγεις;
Υπάρχει πολιτικός λόγος χωρίς να μιλάω για κάτι συγκεκριμένο. Το “πρέπει να αρπάξουμε φωτιά” για παράδειγμα που λέμε μαζί με το Γρηγόρη Κλιούμη έχει ξεκάθαρο πολιτικό λόγο. Μας παροτρύνει να ενωθούμε και να ξεσηκωθούμε.
Είναι ξεκάθαρες και οι αναφορές σου στο στοιχείο της φύσης τόσο στο πρώτο όσο και στο δεύτερο cd.
To οτι ο άνθρωπος έχει απομακρυνθεί απο τη φύση είναι ένας από τους πιο βασικούς λόγους που δημιουργούμε εντάσεις και προβλήματα. Κάθε φορά που εγώ βρίσκομα στη φύση χαλαρώνω και νιώθω ότι βρίσκομαι στο περιβάλλον που μου αρμόζει. Γενικότερα είμαι της φιλοσοφίας ότι οποιαδήποτε αλλαγή για να γίνει πρέπει να ξεκινήσει απο τον καθένα μας ατομικά. Μόλις εμείς τα βρούμε με τον εαυτό μας θα μπορέσουμε να λειτουργήσουμε και ως σύνολο .
Μίλησε μας λίγο για το εξώφυλλο του cd που είναι πολύ ιδιαίτερο.
Το εξώφυλλο του πρώτου cd και όλο το artwork γενικότερα ήταν της Δ. Ψυχογιού και σχεδιασμό του Π. Παπαιωάννου και ουσιαστικά αποτελείτο απο μία ζωγραφιά για κάθε κομμάτι. Το δεύτερο εξώφυλλο είναι το ακριβώς αντίθετο. Σε μία ζωγραφιά όλα τα τραγούδια και είναι σχεδιασμένο απο τον Κ. Σταύρου. Λόγω των επιρροών μου απο τη μέταλ μουσική δίνω ιδιαίτερη βάση στο σχεδιασμό του εξωφύλλου και νομίζω οτι και τα δυο αυτά εξώφυλλα αντικατοπτρίζουν το μουσικό μου υπόβαθρο.
Συνεργασία και στα δύο cd με το Γ. Γκώνια. Φίλοι απο παλιά ή απλά έτυχε;
Με το Γιώργο είμαστε φίλοι απο το στρατό. Είμασταν μαζί στον Έβρο, ήρθαμε πιο κοντά λόγω κοινών μουσικών ακουσμάτων και κάπως έτσι ξεκίνησε η συνεργασία μας. Το πρώτο κομμάτι που κάναμε μαζί είναι το ” Αύριο που χάνεται” που έχει πει ο Απόστολος Ρίζος και φτιάχτηκε κατά τη διάρκεια μιας σκοπιάς. Ο Γιώργος είναι και αυτός που με παρακινεί να κάνω πράγματα καθότι αρκετά πιο δραστήριος απο μένα.
Πόσο σημαντική είναι η παρουσία “παλαιότερων” τραγουδιστών στο cd ενός νέου καλλιτέχνη για τη διαφήμιση του;
Εννοείται ότι είναι ιδιαίτερα σημαντική η παρουσία τους. Η συμμετοχή του Ψαραντώνη στον πρώτο μου δίσκο για παράδειγμα εκτός απο ιδιαίτερα τιμητική είναι για μένα κάτι σαν “παράσημο”. Τέτοια ονόματα αποτελούν και κίνητρο για να ασχοληθεί ο κόσμος και με το δίσκο του κάθε νέου καλλιτέχνη.
Με ποια κριτήρια επιλέγεις τους καλλιτέχνες που συμμετέχουν στους δίσκους σου;
Η επιλογή γίνεται ενστικτωδώς. Τελειώνοντας κάθε κομμάτι και καθότι εγώ δεν δηλώνω τραγουδιστής , ερμηνεύω ναι μεν τα κομμάτια μου αλλά κατά βάση νιώθω συνθέτης , έχω στο μυαλό μου ποιός θα μπορούσε να το ερμηνεύσει χωρίς αυτο βέβαια να σημαίνει οτι έχω τη σιγουριά οτι θα δεχτούν.
Στη δύναμη του ραδιοφώνου πιστεύεις και κατα πόσο “καθαρά” θεωρείς ότι λειτουργούν πια;
Εμείς πηγαίναμε τότε με το Γιώργο με εντελώς ρομαντική διάθεση στα ραδιόφωνα και λέγαμε “Αυτό είναι το CD μας αν σας αρέσει παίξτε το” και η αλήθεια είναι ότι το έπαιζαν ειδικά ο Οδυσσέας Ιωάννου τότε στον “μελωδία”. Πλέον όμως δεν υπάρχουν ούτε ραδιόφωνα ούτε παραγωγοί να απευθυνθούμε για αυτό και πρέπει να υπάρχει μια δισκογραφική εταιρεία να προωθήσει τη δουλειά σου.
Και στο πρώτο και στο δεύτερο Cd μεταλλάσσεις τη χροία της φωνής σου ανάλογα με το κομμάτι. Αυτό σου βγήκε αυθόρμητα ή ήταν σχεδιασμένο;
Όχι είναι κάτι που μου βγήκε αυθόρμητα απλά δεν ήθελα να μου λένε ότι η φωνή μου μοιάζει με κάποιου άλλου. Το μόνο που συμβαίνει είναι ότι η ερμηνεία μου επηρεάζεται απο το ύφος του κάθε κομματιού και των στίχων .
Από δω και πέρα τι να περιμένουμε;
Η αλήθεια είναι ότι όλο αυτό το διάστημα κάναμε περιοδεία σε πολλές επαρχιακές πόλεις και κουραστήκαμε αρκετά. Τώρα είμαστε στη φάση που βάζουμε καινούριο μέλος στην μπάντα, τον Δημήτρη Μπρέντα απο τους Χαίνηδες, καθώς ο Κωνσταντής Πιστιόλης έχει πλέον υποχρεώσεις με το Γιάννη Χαρούλη.Ετοιμάζουμε 2 live , ένα για τις 23/3 στην Θεσπρωτία και στις 24/3 στη Λαμία και κάπου στις αρχές του Μάη την παρουσίαση του δίσκου.
γράφει ο Dmtrs
