Σα να τους βγάλαμε από το ψυγείο, και στη χούφτα τους να κρατάνε ένα νέο δίσκο… Με σαφώς πιο ψηφιακή παραγωγή, αλλά χωρίς να χάνουν ταυτότητα και ενδιαφέρον, οι Grand Magus μας προσφέρουν το 6ο album, σε νέα πλέον δισκογραφική, τη Nuclear Blast, πιθανώς και ο λόγος της ποιότητας της παραγωγής.

Σχεδόν κάθε 2 χρόνια μας έχουν συνηθίσει να κυκλοφορούν κάτι νέο.. Άγγλοι στο ραντεβού τους, αν και Σουηδοί… Το album πολλοί το συγκρίνουν με το “Hammer of the North” του 2010. Και καλά κάνουν… Το “The Hunt” είναι κατώτερο. Αλλά όχι και απαρατήρητο.

Οι συνθέσεις περιέχουν τα στοιχεία του stone rock με επικές μελωδίες και φυσικά χρόνο για headbanging. Οι κιθάρες είναι απλές. Ότι απλό τόσο και καλύτερο. Δεν μπλέκονται με περίπλοκα πράγματα, παίζουν αυτό που ξέρουν και το κάνουν καλά. Οι Grand Magus είναι μια πολύ ποιοτική μπάντα.

Το πρώτο βλέμα, στο εξώφυλλο, σε προδιαθέτει για το τι πρόκειται να ακολουθήσει. Η φωνή του Janne “JB” Christoffersson κολλάει όσο πάει με το βαρύ background της μουσικής, που δεν χάνει καθόλου την μελωδικότητα. Τα solos καθόλου κουραστικά, και στα σημεία που θα πρέπει να είναι.

Το συγκρότημα δεν χάνει καθόλου με αυτή την κυκλοφορία, και ίσα ίσα μας δείχνει μια σταθερή πορεία.

Ο δίσκος ξεκινάει με ένα τραγούδι που πολλοί το χαρακτηρίζουν ως φόρο τιμής στους Rainbow, το ‘Starlight Slaughter’. Παρακάτω θα συναντήσουμε τα κλασικά επικά, όπως και οι τίτλοι τους, ‘Sword of The Ocean’, ‘Valhalla Rising’, ‘Storm King’, κ.α.

Προσωπικά το album μου άρεσε αρκετά. Δεν σε κουράζει στο άκουσμα, και με καλή μπύρα είναι τέλεια παρέα για ένα καλοκαιρινό βραδάκι στο μπαλκόνι. Σίγουρα είναι μακρυά από Spiritual Beggars, αλλά με τον τρόπο τους μας κάνουν και μας αρέσει αυτό. Είναι οι Grand Magus. Σίγουρα για το επόμενο album μπορεί να περιμένουμε περισσότερα. Και αυτό γιατί μας έχουν συνηθίσει έτσι.

Κομμάτια τα οποία ξεχώρισα είναι τα: ‘Sword of The Ocean’, ‘Valhalla Rising’, ‘The Hunt’ και‘ Son of the Last Breath’.

Το album αξίζει, και σε σημαντική θέση στην δισκοθήκη μας. Καλά που υπάρχουν και τέτοιες μπάντες και κρατάνε το heavy σε ένα ποιοτικό σημείο. Από αλλού τα περιμένουμε και από αλλού μας έρχονται…