Ένα θέμα που “καίει” πολλούς όσο αφορά τη μουσική, έχει να κάνει με την αγορά CDs και το download. Εγώ θα ξεκαθαρίσω από τώρα την άποψή μου.
Eίμαι υπέρ της αγοράς CDs και ακόμα καλύτερα, δίσκων βινυλίου, για δύο λόγους: Για την ενίσχυση της μπάντας ή του καλλιτέχνη και γιατί η εμπειρία του να πηγαίνεις σε ένα κατάστημα, να ψάχνεις τα ράφια μέχρι να βρείς αυτό που θέλεις, να πηγαίνεις σπίτι, να ανοίγεις τη συσκευασία και να βάζεις το CD να παίξει είναι μοναδική. Ακόμα θυμάμαι την ιεροτελεστία που ακολουθουσαμε με τ’ αδέρφια μου όταν φέρναμε κάτι καινούριο στο σπίτι. Απ το να παρατηρήσουμε το εξώφυλλο, να μυρίσουμε το χαρτί του εσωφύλλου, να ακούσουμε το δίσκο αποστηθίζοντας τους στίχους, μέχρι να διαβάσουμε ακόμα και τη λίστα με τα special thanks, ήταν μια διαδικασία που μας εξίταρε, αλλά κυρίως μας έδενε με τον κάθε δίσκο σε μεγάλο βαθμό.
Με το Internet, είναι γεγονός πως είμαστε ένα “κλικ” μακριά από το οτιδήποτε. Και μάλλον αυτό είναι το κακό σε όλη αυτή την υπόθεση. Πλέον, μπορούμε να αποκτήσουμε οποιοδήποτε νέο album επιθυμούμε πριν καν κυκλοφορήσει πολύ εύκολα. Έτσι, όταν το download άρχιζε να διαδίδεται, ολοένα και περισσότεροι προτιμούσαν να “κατεβάσουν” κάτι δωρεάν, από το να το αγοράσουν. Ειδικά σήμερα, όμως, δεν είναι μόνο το “γρήγορα και δωρεάν” που μας κρατάει μακριά από τα δισκοπωλεία. Το θέμα όμως είναι ότι έχει πια χαθεί αυτό το “μαγικό” που είχε η αγορά ενός δίσκου. Πλέον δύσκολα θα δεθείς με κάτι καινούριο, καθώς δεν ακούμε πια ολόκληρο το κομμάτι, απλά σέρνουμε το ποντίκι σε διάφορα σημεία του και αν μας κάτσει κάτι ενδιαφέρον, τότε το προσέχουμε. Επιπλέον, ταυτόχρονα μπορεί να έχουμε κατεβάσει παράλληλα και άλλους 3-4 δίσκους, οπότε ο χρόνος που αφιέρωνουμε στον καθένα είναι ελάχιστος. Για προσοχή στους στίχους ούτε λόγος, καθώς είναι πλέον πολύ εύκολο να τους βρείς στο ιντερνετ. Όμως τους κοιτάς μια φορά, και ότι πιάσεις.
Για να είμαι ειλικρινής, δεν απορρίπτω το downloading. Και εγώ “κατεβάζω” πολλούς δίσκους, καινούργιους ή παλιούς, όπως όλοι. Πάρα πολλές φορές έχω ανακαλύψει εξαιρετικά συγκροτήματα μέσα απ αυτή τη διαδικασία. Αλλά ας σκεφτούμε το εξής: Μας αρέσει μιά μπάντα, ωραία; Γιατί σκεφτόμαστε μόνο το δικό μας συμφέρον, όταν “κατεβάζουμε” ένα album γρήγορα και τσάμπα, και δεν σκεφτόμαστε και την μπάντα, η οποία περιμένει να βγάλει κέρδος από το album που εμείς κάναμε download; Δε λέω να αγοράζουμε 10 δίσκους το μήνα, αλλά το να ενισχύσουμε μια μπάντα, αγοράζοντας ενα CD της, και ξοδεύοντας 12-18 ευρώ, δεν είναι ένα ποσό εξωφρενικό.
Στο σημείο που έχουμε φτάσει, η αγορά ενός album το μήνα θα ήταν ιδανική. Ας σκεφτούμε, επίσης, και το άλλο: Πόσο σημαντικό είναι στην εποχή μας, να έχει κάποιος μια δισκοθήκη, την οποία περήφανος θα δείχνει στα παιδιά ή στους φίλους του, και την οποία, περήφανα θα δηλώνει ότι την απέκτησε την εποχή του download και του “τσάμπα”, όπου μπορούσαμε να αποκτήσουμε ό,τι θέλουμε από τον καναπέ; Πόσο μουσικόφιλοι μπορούμε να χαρακτηριστούμε, μετρώντας τη δισκοθήκη μας σε gigabytes; Και πόσο εκτιμούμε κάτι το οποίο αποκτούμε με ένα “κλικ”, για το οποίο κάποιοι έχουν καταθέσει κόπο, έμπνευση, όνειρα, αλλά και ψυχή;
Τελειώνοντας, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, θεωρώ σκόπιμο να αναφέρω ότι γνωρίζω καλά πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση στην οποία ζούμε, και πως πολλές φορές οι τιμές είναι δυσανάλογα ακριβές. Σίγουρα κάποιος θα προτιμήσει να καλύψει κάποιες άλλες, σοβαρότερες ανάγκες του, από το να αγοράσει ένα CD ή ένα δίσκο. Παρ’όλα αυτά, δεν νομίζω ότι λέω κάτι παράλογο. Η μουσική που όλοι λατρεύουμε να ακούμε, ανεξάρτητα το είδος που αρέσει στο καθένα μας, χρειάζεται τη στήριξη όλων μας. Μια αγορά το μήνα, δεν είναι μεγάλο ποσό, και στη τελική ας μη πάμε στο στέκι μας ένα βράδυ, ας αράξουμε σπίτι όπως κάναμε παλιότερα, μόνοι με ποτό, ή ακόμα καλύτερα με τη παρέα φίλων, και ας μοιραστούμε στιγμές που μόνο η μουσική μπορεί να μας προσφέρει!
