Πέμπτη απόγευμα,μόλις έχεις γυρίσει απο τη δουλειά, κουρασμένος. Λες θ’ αράξω να δω την εθνική στο μπάσκετ, μάσα και ύπνο. Μέχρι το μπάσκετ όλα καλά, αλλά λίγο αργότερα σκάει η ιδέα… έχει Βασίλη απόψε στο φεστιβάλ της κνε στο πάρκο του Τρίτση.
Ουπς! Να το μικρόβιο, ξύπνησε. ΒΑΣΙΛΗΚΟΣ (ναι με Η) απο μικρός (άλλο αν τώρα είσαι ΧΑΡΟΥΛΙΚΟΣ).
Το πάρκο ήσυχο λοιπόν(ναί είμαστε ηδη μέσα), κάνουμε τις βόλτες μας, απολαμβάνουμε τις πρώτες παγωμένες μπύρες και διαβάζουμε το πρόγραμμα. Ομιλίες, παρουσιάσεις και οτιδήποτε έχει σχέση με την πολιτική, απλά το προσπερνάμε και το μάτι μας πάει στα καλλιτεχνικά.
Στην κεντρική σκηνή λοιπόν, το πρόγραμμα ανοίγει η Ρίτα Αντωνοπούλου, ο Κώστας Θωμαίδης και ο Γεράσιμος Ανδρεάτος και οι 3 τους υπέροχοι, αλλά για αυτούς θα μιλήσουμε άλλη φορά.
Κάπου εδώ παίρνουμε θέση μπροστά στη σκηνή, έχουμε ενημερωθεί οτι ο Βασίλης βγαίνει στις 11, η πλατεία έχει αρχίσει και γεμίζει και εμείς απολαμβάνουμε μια, δυο, τρείς παγωμένες BEERες!
Νάτος, έρχεται μέσα απο μουσικές, καπνούς και χρώματα, όπως τότε που ήσουν 16-18-20 και έτρεχες απο πίσω του χωρίς δεύτερη σκέψη.
Μας παίρνει απο το χέρι με το καλημέρα και μας λέει να μη το βάζουμε κάτω γιατί ”το παιχνίδι παίζεται ακόμα’‘, όπως θες το βαφτίζεις αυτό το παιχνίδι… Αφού και στης ζωής και στης καρδιάς, με τα πόδια στο κενό παίζεις και μερικές φορές και την ψυχή στα πόδια!!
Ο κόσμος παίρνει φωτιά, εσύ κάθεσαι, κοιτάς, τραγουδάς και κουνιέσαι ρυθμικά. Νιώθεις οτι κάτι σου χει κόψει την ορμή, από τότε που αυτά τα κομμάτια τα άκουγες με μια μπύρα στο ένα χέρι και ένα καπνογόνο στο άλλο, τώρα σου ‘μεινε η μπύρα κι αυτή άδειασε… Έτσι αποφασίζεις να πας για ανεφοδιασμό και όπως επιστρέφεις να πας εκεί που πάνε μόνο οι mousikesebeeries ;)- Lisien σ ευχαριστούμε- (βλ. σχετικά βίντεο)
”Γεμάτος” λοιπόν εκεί κοντά του και συνεχίζει…. και σου λέει για κάποιο στημένο πρωτάθλημα και συ χαζογελάς, σου λέει για τη βικτώρια που πλέον δεν πατάς άμα σουρουπώσει και αφού σε έχει κάνει να θες να τα βάλεις με όλους και με όλα, ”έρχεται δίπλα σου” να ”κοιμηθείτε αγκαλιά” γιατί αν συνεχίσει έτσι μας βλέπω για Σύνταγμα. Από την επανάσταση και τη διαμαρτυρία στον έρωτα και τα παίρνει και τα 2 μαζί και τα κάνει ένα φωνάζοντας οτι ”δεν υπάρχει”!!
”Ξαναπαίρνεις” μπροστά… αλλά και πάλι ”έχει το νου του” και σταματάει να τραγουδάει, σ αφήνει στη μουσική και ταυτόχρονα παρουσιάζει τη γνωστή σε όλους μας μπάντα. Το χειροκρότημα γίνεται όλο και πιο δυνατό κι αυτός ”καλεί” το φίλο του, το Γουίλυ!!!
Ξανά στον αέρα το κοινό και συνεχίζει για όλα τα έφηβα γεράκια , που το πάλεψαν κάποια στιγμή ή ακόμα το παλεύουν, στέλνει τα καθιερωμένα χαιρετίσματα του στην κάθε εξουσία και μας ξανάθυμίζει πως ”το παιχνίδι παίζεται ακόμα”.
Κάνει ένα νεύμα στον κόσμο και κυρίως σε άλλη μια νέα γενιά που έχει μπροστά του και φεύγει απο τη σκηνή.
Το χειροκρότημα του δείχνει οτι τον αντέχει ακόμα η σκηνή και συνεχίζεται μέχρι ο ”αιώνιος” έφηβος να χαθεί απο τα μάτια μας!
Σιγά σιγά φεύγουμε κι εμείς.
Ξέρω οτι δεν θα αλλάξει τίποτα κι ας τραγούδαγα και εγώ πριν απο λίγο πως ”το παιχνίδι παίζεται ακόμα”, αλλά κάποιες μουσικές τις ακολουθείς γιατι απλά σε παίρνουν μαζί τους…….!!!
γράφει ο Dmtrs.
