Ήταν απο τις βραδιές εκείνες που τελειώνει αυτό που παρακολουθείς και χρειάζεσαι λίγο τον χρόνο σου για να επιστρέψεις στο παρόν. Η παρουσία σου μόνο και μόνο στο αρχαίο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού είναι απο μόνη της ικανή για να σε ταξιδέψει σε μια άλλη εποχή. Η τραγουδοαφήγηση του “Ερωτόκριτου” μαζί με χορευτές και ακροβάτες σε οδηγούσαν σε γιορτινές βραδιές απο καποιο παρελθον που ζωντάνευε μπροστά στα μάτια σου.
Tου Κύκλου τα γυρίσματα, που ανεβοκατεβαίνουν,
και του Τροχού, που ώρες ψηλά κι ώρες στα βάθη πηαίνουν
O Ψαραντώνης, οι Χαίνηδες και η μουσικόχορευτική ομάδα “κι όμΩς κινείται” παρουσίασαν ένα απο τα σημαντικότερα έργα της ελληνικής λογοτεχνίας, τον Ερωτόκριτο του Βιντσέντσου Κορνάρου. Μια μαγική παράσταση που δεν ήξερε που να πρωτοεστιάσεις και τι να πρωτοθαυμάσεις. Την ιστορία που εξελισσόταν μπροστά σου, τα μοναδικά χορευτικά-ακροβατικά απο την ομάδα “κι όμΩς κινείται”, την εμβληματική παρουσία του μοναδικού Ψαραντώνη, τον θαυμασμό αλλα και το άγχος που πλημμύριζε τον Δημήτρη Αποστολάκη, την πλειάδα των μουσικών που γέμισαν με μοναδικές μελωδίες το Ηρώδειο.
Και βγάνει από το δακτύλι της όμορφο δακτυλίδι,
με δάκρυα κι αναστεναμούς του Pώκριτου το δίνει.
Λέγει του “Nα, και βάλε το εις το δεξό σου χέρι,
σημάδι πως, ώστε να ζω, είσαι δικό μου ταίρι.”
Η αφήγηση του Δημήτρη Αποστολάκη μάγεψε το σχεδόν κατάμεστο Ηρώδειο, τα τραγούδια του Δημήτρη Ζαχαριουδάκη και της Μαρίας Κώτη γαλήνεψαν το κοινό και το βιολί και το τραγούδι του Φώτη Σιώτα περέσυρε τις σκέψεις μας σε τόπους μακρινούς.
“…η γυναίκα αναστέναξε και είπε η καημένη
είδες στο τέλος το’χουνε παιδί μου οι αντριωμένοι
όλοι αυτοί του μακελιού στο θάνατο γυρίζουν
και οι Ρηγάδες κάθονται και μοναχά και σ’ ορίζουν…”
Τα κρουστά του Αλέξη Νόνη, το λαούτο του Μιχάλη Νικόπουλου, η τρομπέτα του Ανδρέα Πολυζογώπουλου, η γκάιντα του Δημήτρη Μπρέτα, η κιθάρα του Κλέωνα Αντωνίου, το μπάσο του Αντώνη Σκαμνάκη και τα ντράμς του Τάκη Κανέλλου μαζί με τις λύρες του Ψαραντώνη και του Δημήτρη Αποστολάκη αλλά και με την κιθάρα του Δημήτρη Ζαχαριουδάκη ταψίδεψαν τον Ερωτόκριτο μουσικά απο την Ανατολή ως την Ήπειρο.
Tότες, από το χάλασμα εβγαίνουν οι αντρειωμένοι,
κι ως τσ’ είδεν ο Pωτόκριτος, σκολάζει και σωπαίνει
και το λαγούτο εσκόρπισεν εις εκατό κομμάτια,
να μην τον εγνωρίσουνε κείνα τα ξένα μάτια.
Όσο αναφορά τον “δάσκαλο” τα λόγια δυσκολεύονται να βγούν. Η εμβληματική φυσιογνωμία και η χαρισματική προσωπικότητα του Ψαραντώνη έτυχε της πλήρης αποδοχής και του τεράστιου σεβασμού απο όλους όσους βρέθηκαν την Δευτέρα το βράδυ κάτω απο τον ιερό βράχο της Ακρόπολης. Χαρακτηριστικό το παρατεταμένο χειροκρότημα του κοινού προς το πρόσωπό του στο τέλος της παράστασης και η ευχαρίστηση του ιδίου και η δίψα λες και το ζούσε για πρώτη φορά στη ζωή του, λες και ήταν κάποιος πρωτοεμφανιζόμενος.
γράφει ο Θάνος Τεγόπουλος
Όποιος δεν το έζησε δύσκολα θα καταλάβει πως νιώσαμε αλλα υπάρχουν άλλες δύο ευκαιρίες για τον Ερωτόκριτο…
Πέμπτη 17 Ιουλίου, Μονή Λαζαριστών – Θεσσαλονίκη
Τετάρτη 20 Αυγούστου, κηποθέατρο Ηρακλείου Κρήτης
